Royal Blood - Back to the Water Below (2023)

Met Mountains at Midnight lijken ze weer iets terug te gaan naar wat rauwer geluid; hopelijk geldt dit voor het hele album.

Goeie albumtitel en ook een gave albumcover. Ook de eerste single doet me denken aan de eerste 2 albums, inderdaad, rauw en klinkt erg lekker.

Deze plaat klinkt een stuk beter dan vorige, al is hij niet super hard. En ben ik de enige die in There Goes My Cool The Beatles hoor?

klopt, klinkt heel erg Lennon

Dit album verrast op een hele andere manier dan ik had verwacht. Na de eerste single Mountains at Midnight kreeg ik, net als anderen, de indruk dat Royal Blood weer terug ging naar hun roots van dikke riffs zonder gezeik zoals bij de eerste LP. Dat zou ook goed in het rijtje passen na het uitstapje richting meer gevoelige nummers met meer verschillende effecten en instrumenten op Typhoons. Maar eigenlijk had ik er niet verder vanaf kunnen zitten met mijn eerste verwachtingen van Back To The Water Below, dat was gelijk duidelijk bij de tweede single Pull Me Through, de piano is hier namelijk weer terug. En hoe. Pull Me Through is rustig, sophisticated maar toch nog steeds een beetje ruig en dus nog steeds "Royal Blood". Deze toon is doorgezet op de rest van het nieuwste album. De piano ,die nu een essentiële rol speelt in het grootste gedeelte van de nummers, verbreedt de definitie van wat een Royal Blood nummer kan zijn (zoals ook aangegeven door Mike Kerr in meerdere interviews). De band laat zich niet meer wegzetten als een "one trick pony" die alleen maar monsterachtige riffs kunnen gebruiken om een nummer neer te zetten en het dak eraf te blazen. Dat zowel Mike Kerr als Ben Thatcher echte musici zijn is duidelijk. Die monsterachtige riffs zijn ze ook nog steeds niet kwijt. Denk hierbij aan Shiner In The Dark, Tell Me When It's Too Late en de riff in de bridge van Triggers. Het is duidelijk dat Royal Blood dit album niet zo anders heeft gemaakt omdat ze geen grote riffs meer kunnen verzinnen, deze verandering is een bewuste keuze. En wat mij betreft een juiste keuze.
Ik ben benieuwd naar de B-sides van dit album, vooral Supermodel Avalanches klinkt qua titel alleen al als een grandioos nummer. En als deze het patroon van de vorige B-sides zoals Space en Hole volgt dan zal het waarschijnlijk nog beter zijn dan vele nummers op het album zelf. Hopelijk wordt mijn vinyl inclusief B-sides snel bezorgd.

Aardige plaat, niet meer of niet minder. De vorige vond ik behoorlijk plat, op hun vierde langspeler herpakt het tweetal zich toch wel een beetje.

Zo energiek en levendig als op de eerste twee platen zal het niet gauw meer worden, vrees ik. Maar de songs zijn degelijk, met enkele pittige (korte) nummers en een aardig sfeervolle afsluiter.

3 sterren