Toptoptop deze. Grijs gedraaid? Welnee! sochtends voor ik naar me werk ging en smiddags direct na thuiskomst gooide ik m in me cdspeler. Ik heb vreemd genoeg deze cd onder een andere naam en andere hoes: 'Uncle Louis' Coffeecorner' heet deze bij mij en op de hoes zitten de bandleden in een soort van café.
Het enige waar ik me over verwonderde (ook toen ik m zo vaak luisterde) dat deze zo Nederlands is geproduceerd, althans mijn invulling ervan. De songs zijn (op twee enkele na) sterk genoeg om de minpunt te overtreffen, dat wel. De opener moet je overslaan, maar daarna is het gewoon lekkere lekkere rockmuziek. Favorieten zijn mij Jake & Jane, Song of a Prisonman, Insanity, en Another Day. Viertje, zekers.
TheFunkyM schreef: Kun je deze nog ergens krijgen.. Hoorde em laatst, maar is best aardige muziek uit Nederland.
Ja, klopt, nog steeds haal ik deze zelfs wel eens uit de kast. Maar eerlijk gezegd weet ik niet of deze nog te koop is. Ben 'm iig niet meer tegen gekomen, nooit, nergens. Misschien mag ik dus wel errug tevreden zijn dat ik deze in mijn bezit heb. Maar ik zal eens een keer checken.
Grappig, ik heb deze cd onder de titel "Uncle Louis Coffee Corner" zonder het nummer Loser. Hebben ze deze cd 2x uitgebracht, want de release van deze is 1999.
Verder een lekkere cd welke ik zo nu en dan eens opzet.
"The Burnout Factor" is eigenlijk een re-issue van hun debuutplaat (en enige plaat) "Uncle Louis Coffee Corner", met daarbij de toevoeging van hitsingle "Loser". Deze laatste is geschreven en geproduceerd door Anouk en betekende de nationale doorbraak van Billy The Kid. "The Burnout Factor" is een ongecompliceerde rockplaat gestoeld op de Amerikaanse traditie. Niets nieuws onder de zon, maar gewoon erg vakkundig gemaakt. Ik heb ze zelf nog eens als voorprogramma van Brian May in de Groningse (toen nog) Martinihal mogen aanschouwen, en dat was zeker niet onaagenaam. Het is helaas maar bij één plaat gebleven, en de band is ook al ter ziele gegaan. Ik had graag gezien welke ontwikkeling Billy The Kid zou doormaken. Desondanks is "The Burnout Factor" een hele aardige erfenis.
Album destijds voor het nummer Loser gekocht. Wat een geweldig nummer is dat zeg. Everday komt in de buurt, de rest is wel aardig. Alleen voor Loser al wel 3,5 ster waard.
Heerlijk album. De band werd vanaf 1997, nadat Anouk definitief doorbrak en op eigen benen ging staan, de volgende support act bij de Earring. Tussen 1997-1999 hen een aantal maal in die hoedanigheid gezien en daar dan ook het album Uncle Louis coffee corner aangeschaft. Typisch zo’n feelgoed rockalbum wat ik nog af en toe en met plezier draai.
Naar verluidt zaten Kooymans/Hay destijds te twijfelen tussen deze band en Kane als nieuw voorprogramma om een duwtje in de rug te geven zoals daarvoor met Anouk. Ze kozen voor deze band omdat ze in Billy the Kid meer potentie zagen. Helaas duurde dat maar even en ging het Kane overigens aardig voor de wind naderhand.