Vermakelijke plaat die inderdaad wel wat te lang duurt en te weinig echte hoogtepunten bevat om voor mij een plaat te worden die ik ga aanschaffen. Desondanks is het een leuk album om op te zetten, want het is lekker funky en biedt erg veel afwisseling.
Die afwisseling is wat mij betreft ook een beetje het gevaar van dit album. Waar het nog extreem sterk opent met Who Knows Who, vind ik dat er geen enkel ander nummer meer op staat die dit niveau haalt. De combinatie funk, stem en gezellige blazertjes zijn perfect op dit eerste echte nummer. Sophisticated Honky vind ik -als instrumentaal nummer- ook nog sterk. Do Your Thing is wel okay, maar volgens mij moet deze band zich niet concentreren op nummers waar het tempo wat slomer en lomer is. A WOT is dan typisch een (quasi-) instrumentaal nummer wat van mij slechts 1 á 2 minuten had mogen duren. Nu duurt het veel te lang. Voorgaande geldt nog veel sterker voor It's What You Do. I Get Lifted is en blijft een topnummer en ook Orgone maakt er een aardig leuke versie van, al had het uitgesponnen einde van mij achterwege gelaten kunnen worden. De zomerse instrumental Hambone is leuk, maar voor mij wel iets te lang. Het nummer verraadt al een beetje de dance-richting van het volgende nummer zonder dat het mij stoort. Dialed Up is matig. De blazers en het catchy refreintje redden het nummer nog net, maar dit is echt teveel dance voor mij. Het lijkt alsof Orgone zichzelf schuldig voelde over de "witheid" van het vorig nummer en snel schakelt men over naar afrobeat. Justice League is lekker; niet meer en niet minder. Vervolgens probeert men het weer met een cover van wederom een zeer sterk nummer dat haast niet verpest kan worden. Het blijft natuurlijk grijs ten opzichte van het origineel. Op Lone Ranger hoor ik hip-hop invloeden terug in de intro. Maar eigenlijk dus weer een sample van Wendy Rene met
After Laughter gesampled door
Wu-Tang Clan. Ook het nummer zelf doet me denken aan 3rd Bass'
Microphone Techniques. Het nummer van Orgone vind ik niet bijzonder. Prism Break is zoals de instrumentale nummers op dit album vaker hadden moeten zijn: kort en krachtig. Desondanks is dit een niemendalletje. Said And Done is weer meer richting acidjazz (Brand New Heavies-achtig). Daar hou ik wel van en het ligt lekker in het gehoor. Dan volgen 2 instrumentale nummers waarvan de eerste niet bijzonder is en de tweede wel leuk, maar te lang
.
Ik denk dat deze band live erg goed is en dat ze bij hun album voortaan spaarzaam om moeten gaan met instrumentale nummers. De diversiteit mag zich wat mij betreft beperken tot soul, funk en afrobeat. Het is in ieder geval een groep met veel potentie.