Het mooie aan soulmuziek is dat er binnen het genre zoveel diversiteit te vinden is. Betty Wright maakt soul waar je gewoonweg vrolijk van wordt. Nergens deprimerende teksten over overspel, liefdesverdriet of eenzaamheid, maar gewoon een al vrolijk- en luchtigheid. ‘Danger: high voltage’ laat niets horen wat we nog niet eerder hebben gehoord van mevrouw Wright, maar dat hoeft ook niet; dit gaat erin als koek. Vooral het nummer ‘Shoorah shoorah’ ervaar ik min of meer als een guilty pleasure en is mijn favo nummer op dit album, dit nummer was overigens mijn eerste kennismaking met Betty. Verder vind ik ook de funky ‘Come on up’, ‘Don’t thank me baby’ en ‘Where is the love’ absoluut de moeite waard. Haar hit, tevens signature song ‘Tonight is the night’ vind ik echter weer een stuk minder en is wat mij betreft een van de minste nummers op dit album. En hoewel ik eerder aangaf dat dit erin gaat als koek, heeft ze toch betere albums gemaakt dan deze. Een voldoende zit er natuurlijk wel in…