Ik heb deze als LP, en dat is zo'n goedkope (10 gulden) Music For Pleasure-heruitgave met een andere voorkant en bevat de tracks 1 t/m 12. Op de CD-versie zijn dus terecht 4 belangrijke bonus tracks toegevoegd. Ik heb die MFP-uitgave met die zwarte hoes in de jaren 90 ook een keer voor rond de 20 gulden in de bakken zien staan.
In de jaren 60 is in Engeland ook een LP met de titel The Most of The Animals verschenen (EMI/Columbia SX 6035), en die heeft weer een andere tracklist.
Als je echt alles van The Animals EMI/Columbia-jaren wilt hebben, kun je dus beter de dubbel-CD The Complete Animals uit 1990 aanschaffen. Ik neem aan dat die nog wel ergens te krijgen is, want volgens mij is die later weer opnieuw en nog eens opnieuw uitgegeven.
En een leuke aanvulling daarop is In The Beginning, met live-opnamen uit december 1963, dus nog van net voor hun EMI/Columbia-jaren. Dat album is vele malen onder verschillende titels heruitgebracht. Ik heb 'm dus een keer voor 3 euries uit zo'n Hema-bak gehaald, met de titel Live At Club A Go-Go (Halmark, 1997). Vroeger had ik 'm ook op musicassette onder de titel The Animals R-o-c-k op een of ander vaag label.
Ik vind dat The Animals op hun EMI/Columbia-singles altijd wel goed bezig zijn geweest, maar op de reguliere EMI/Columbia-albums staan helaas een heleboel (voor mijn oren) nogal overbodige covers.
Toen de band Eric Burdon & The Animals ging heten, bleven ze sterke singles uitbrengen en de reguliere albums van die jaren zijn ook heel goed te pruimen. Later kwam dus weer Eric Burdon & War met o.a. de uitstekende hit Spill The Wine.
Volgens mij brengt Eric Burdon alles nu al jaren alleen onder zijn eigen naam uit. Hij heeft zijn Animals- en een aantal War-nummers later ook een aantal keren opnieuw opgenomen. Burdon bezit echt een superstrot, klinkt altijd lekker rauw. Bij iedere muziekliefhebber moet minstens 1 CD van The Animals in de kast staan (vind ik dus).