Paul McCartney & Wings - One Hand Clapping (2024)

Ooit was de nu hese opa Macca een van de beste rockzangers van zijn generatie. Deze plaat bewijst dat.

Wat een opname. Geweldig. Eens met reviews die ik las over deze live-take: een gretige band die iets te bewijzen heeft.

Interessante opname! Gaan we luisteren.

Ik was war sceptisch over weer een melkkoe release...maar moet mijn woorden toch terugnemen, want ondanks dat we dit werk allemaal wel kennen, horen we een goed geoliede band die heerlijke songs speelt...

Gewoon weer een document voor in de mccartney/ beatles sectie

Fantastische plaat, ook ik dacht weer een Beatles gerelateerde melkkoe, dus niet, one hand clapping ligt al vanaf 1974 op de planken, wings was na een moeizame start in die periode een van de grootste bands van dat moment, red rose speedway en band on the run en singles als live and let die hadden een miljoenenpubliek bereikt, de stem van mccartney was toen ongeëvenaard en de gretigheid van Wings spat ervan af.

De Pitchfork recensie en goede berichten op de site maakten mij nieuwsgierig naar deze release waarvan ik in eerste instantie dacht dat het om een normale verzamelaar ging. Ik heb aandachtig een paar luisterbeurten gegeven aan deze plaat en wat mij vooral opvalt is de puike geluidskwaliteit. Die is uitstekend gemasterd door de dienstdoende technici.

Het is zeker een leuke aanvulling voor de liefhebbers, maar echt baanbrekend vind ik dit ook weer allemaal niet. Veel nummers liggen zo dicht tegen de albumopnames aan, dat er maar een beperkt onderscheid is. Dat is ook een verdienste van de band, die gewoon heel consistent en goed speelt.

Wat wel enorm opvalt is hoe een ongelofelijk goede stem Paul McCartney in deze tijd had. Veel kracht en volume. Ook in de hoge registers, die in de recente decennia toch echt veel minder zijn geworden, blinkt hij uit en is hij ongekend zuiver. Macca had zijn stem hier optimaal onder controle en zingt met een hoorbaar gemak.

Wings wordt in Europa misschien een beetje een onderschoven project van McCartney cs. gevonden, deze release bewijst voor mij wel weer dat hier een stel topmuzikanten samenkwamen die een geweldige nalatenschap achterlieten.

Live in de studio - in Abbey Road. Dat kán helpen voor een goede geluidskwaliteit. Ik weet dat deze al jarenlang als bootleg circuleerde en ken de reputatie daarvan, al heb ik 'm zelf nog nooit gehoord. De bootlegs schijnen al opmerkelijk goed te klinken en ik hoop - en neem aan - dat het geluid voor deze opname nog eens is opgeknapt. Dus nee, zeker geen overbodige release, maar een serieuze toevoeging aan de McCartney-catalogus.

Tuurlijk, we hebben Wings over America al, en dat is een prima live-document, maar ik zou me toch kunnen voorstellen dat deze release dat live-album overtreft. De juiste songselectie tot dat moment; een periode waarin Wings, na Band on the run, op het toppunt van hun roem staan. Commercieel gezien, maar zeker ook kwalitatief. Jullie indrukken onderstrepen dat alleen maar. Ik zal er eerst even goed naar luisteren, maar het lijkt me bij voorbaat al een verplichte aanschaf...

Ik ben een groot Wingsfan en vind Wings een erg onderschatte band. Het is begrijpelijk, want het is niet makkelijk om overschaduwd te worden door The Beatles, maar toch. Ik vind dat het beste van Wings en het beste van Pauls solowerk (Ram, Maybe I'm Amazed, Chaos And Creation In The Backyard) zich kan meten met een hoop Beatlesclassics. Ik luister net zo vaak naar Wings als naar The Beatles, dus toen duidelijk werd dat One Hand Clapping gereleased zou worden, was ik natuurlijk enthousiast.

Vijf sterren. Misschien is dat recency bias en kijk ik er anders tegenaan als ik hier over een paar maanden of over een of twee jaar nog eens naar luister, maar goed. Vooralsnog geef ik vijf sterren.

Gisteren heb ik dit pareltje samen met mijn vriendin van begin to einde beluisterd. Ik ben overdonderd. Weggeblazen. Dit is bijna net zo goed als Rockshow, wat mij betreft misschien wel het beste live-album ooit gemaakt. Als Rockshow een 10 is, is One Hand Clapping een ruime 9,5. Het plezier spat ervan af, ook als je luistert, zonder beeld erbij. Een paar nummers vind ik op dit album zelfs beter dan op Rockshow!

Ik ga niet elk nummer recenseren. De volgende opmerkingen zijn gewoon een paar dingen die in me opkwamen tijdens het luisteren. Ik schreef het gisteren op een papiertje, zodat ik het in deze reactie kan gebruiken.

Maybe I'm Amazed is en blijft een van mijn favoriete nummers ooit. 'Ons liedje' voor mijn vriendin en mij. Heel cliché, but oh well. De versie op One Hand Clapping is magistraal. Iets meer ingetogen dan op Rockshow, wat ook logisch is als je in de studio staat, maar dit heeft ook wel iets.

My Love is en blijft prachtig, en dit is misschien wel de beste versie van dat nummer. Sommigen vinden het een zoetsappige silly love song en granny music, but I don't care.

Bluebird... Dit is wel een hele lekkere versie. Iets rockender. Hoe mooi de studioversie en de Rockshowversie ook zijn, die ik dan ook beter vind, het is mooi om te horen dat Paul en co een iets andere draai aan het nummer gaven op One Hand Clapping.

Band On The Run is perfect. Ik ken natuurlijk de studioversie, de Rockshow-liveversie en een hoop andere liveversies. Altijd geweldig. Ook nu weer.

Live And Let Die blaast me omver. Het orkest is geweldig. Paul is fantastisch bij stem. Dit is voor mij de ultieme versie van Live And Let Die.

Nineteen Eighty-Five is geniaal. Liveversies vind ik eigenlijk altijd nóg beter dan de toch al geweldige albumversie.

Baby Face vind ik een niemendalletje. Niet meer dan achtergrondmuziek. Gelukkig duurt het nog geen twee minuten, dus ik erger me er niet aan.

De stukjes van de Beatlesnummers stralen plezier uit. De eerste keer dat Paul Beatlesnummers speelde sinds The Beatles ermee ophielden. Een voorbode van wat tijdens Rockshow zou gaan komen, een prachtige uitvoering van The Long And Winding Road, Yesterday en Lady Madonna.

Go Now klinkt iets minder uitbundig dan tijdens Rockshow, wat ook logisch is als je in een studio speelt voor een paar mensen. En dat vind ik prima, want ik houd ervan als de ene liveversie iets afwijkt van de andere.

Wild Life... I love it. En onderschat album met een paar pareltjes erop, waaronder de titeltrack. Voor het uitkomen van One Hand Clapping was mijn favoriete versie die van de Bruce McMouse Show (https://www.youtube.com/watch?v=xF9dWRFh9g0). Dat is nog steeds zo. De Wild Life-uitvoering op One Hand Clapping is iets te ingetogen, wat niet bij dit nummer past. Het is nog steeds goed, maar bij lange na niet zo goed als de Bruce McMouse Show-versie...

... Wat Paul ruimschoots goedmaakt met de fantastische afsluiter, Hi Hi Hi. Zoals altijd erg lekker. Ik vind elke liveversie beter dan de toch al goede studioversie, en dus ook deze.

Heb ik dan niets negatiefs te zeggen? Natuurlijk had ik bepaalde nummers er graag op teruggezien, vooral van Ram. Maar het is goed zo. Er staat veel prachtigs op. One Hand Clapping kan zich meten met het meesterwerk Rockshow, waarmee de vergelijking zich natuurlijk opdringt. Vijf sterren zijn niet meer dan terecht.

Als iemand dit leest en nog weinig naar Wings geluisterd heeft... Word Hi Hi Hi on Wings.

Mooi verwoord Ledyba! Aan het eind van betoog schrijf je dat je bepaalde nummers ook op "One Hand Clapping opgenomen had willen zien. En weer zeg ik het, 't is jammer dat "Mrs. Vandebilt" er niet op staat. Desalniettemin 5*****

Ik neem aan dat je met Rockshow ‘Wings over America’ voor ogen hebt? Of bedoel je de film?

Blij werd ik van deze release. Omdat ik in 1972 aanwezig was bij het concert van Wings in de Doelen Rotterdam. De opnamen -zonder geklap, gejoel en gefluit duidelijk maken hoe goed de muzikanten op elkaar ingespeeld waren. En McCartney met zijn stem alles bepalend is. De aanwezigheid van Linda is onopvallend. Ze stond niet bekend als een geweldige muzikante. Heb Linda later -tijdens een Ahoy concert- nog wel over me heen zien vliegen. Dat kunnen toch weinig mensen zeggen,ha ha

Iemand die weet heeft of de bonustracks wat zijn? Sowieso mocht ik deze reguliere release betaalbaar tegenkomen schaf ik hem aan.

Ware het niet dat de bonustracks enkel bij de exclusieve versie staan die alleen via Paul z'n webshop wordt verkocht...

Tenzij ze zomaar lukraak knippen en plakken (wat ik zeker niet uitsluit), lijkt het erop dat de versie met die bonustracks ook elders verkrijgbaar is. Hier bijvoorbeeld (al lijken ze momenteel door de voorraad heen te zijn; je kunt je aanmelden om op de hoogte te blijven van nieuwe voorraad).

Het gaat dus om de zes tracks die “The Backyard” worden genoemd: featuring 6 previously unreleased solo acoustic tracks recorded in the backyard of Abbey Road. Kan leuk zijn, maar ze sluiten qua sfeer volgens mij niet aan op het album. Ze worden dan ook apart bijgeleverd op een 7" single. Hmm, zes tracks op een 7 inch? Als dat geluidstechnisch maar goed gaat...

Ah merci voor de info, het zou volgens de Beatles bibble gaan om een sessie van 9 minuten dus dat past wel op een 7".

50 euro, daar had je vroeger een deluxe box voor

Ja, ik zie het ook net op Pauls eigen website: zes hele korte tracks.

Ja, die LP-prijzen van tegenwoordig, daar word ik niet vrolijk van: als ik doorredeneer en omreken: 110 gulden, daar had je vroeger 5 of meer LP's voor. Maar dat is alweer wat langer geleden...

En je gaat "One Hand Clapping" over een paar jaar echt niet voor een habbekrats in één of andere kringloop winkel zien liggen....
110 gulden of € 49,92 is eigenlijk niks teveel voor het fantastische live album "One Hand Clapping". Maar..., ik heb geen zorgen voor wat betreft onze liquiditeit .

Met 'bepaalde nummers' doelde ik eigenlijk op iets totaal onrealistisch, zoals The Back Seat Of My Car. Maar goed, daar had ik vooraf ook niet op gerekend.

Mrs. Vandebilt had er zeker op moeten staan. Maar goed, het tast ook mijn vijf sterren niet aan.



Ja, ik bedoel Wings over America. Maar goed, dat is hetzelfde optreden als de concertfilm Rockshow. Ik kijk er vaker naar dan dat ik ernaar luister, dus het is voor mij automatisme geworden om ernaar te verwijzen als Rockshow. Sorry.

Net naar de bijbehorende documentaire geweest en echt overdonderd door de genialiteit van McCartney in de studio. Wat hij hier laat horen en zien is fenomenaal en het gaat maar door. Knap ook hoe hij ondersteund wordt door de Wings bandleden. Ze vullen hem goed aan. The Backyard tapes is ook bijzonder om te zien en te horen. McCartney in een tuintje oudere liedjes spelend. Dat deed hij ook vaak, vanaf de beginjaren van The Beatles, samen met Lennon. Ze leerden zo hun instrumenten beter kennen, ontwikkelden hun zang en samenspel. En hadden ze ook lol met elkaar. Dat soort nummers samen spelen was een basis voor The Beatles. Hier doet McCartney het alleen. Maar je ziet en hoort zijn roots in deze nummers.

Waardevol album maar door de documentaire erbij gezien te hebben heb ik gezien dat McCartney echt fabuleus is.

De documentaire is vanavond te zien op VRT Canvas (en nu al op VRT MAX).

Wat een ontgoochelende documentaire. Ik had gehoopt op een docu over Wings' geschiedenis van begin tot eind, maar dat biedt de film niet.

Mooi document met een keer geen histerisch geklapt, gejoel en gefluit. Puurheid ten top waarbij (zoals het altijd moet zijn) het gaat om de band, Paul en de teksten. Geen enkele dip te herkennen en bevat voor mij een prachtige doorsnee van Paul & The Wings! Zal altijd wel weer geneuzel zijn over nummers die men mist... Let it be!