Oh jee, als je die titels ziet dan zou je toch al haast een zenuwinzinking krijgen?! Toch maar eens dit album beluisterd puur uit nieuwschierigheid. 'Amsterdam', een eerbetoon aan onze mooiste stad/plaats van het land, is niet echt heel bijzonder. Er zijn veel mooiere liedjes over 'Amsterdam' gemaakt, waarvan Maggie MacNeal's nummer met dezelfde titel misschien wel het mooiste (voorbeeld) is. Dit is overigens zo'n typische smartlap met zo'n clichématige tekst over Amsterdam.
'Marihuana Marie', oh mijn god, dat kan toch gewoon niet...?! Ik moest er gewoon om lachen, zo'n onzinning nummer. 'Buurtcafé' is ook al qua tekst zo onzinnig. 'Borretje pap' brengt niet veel verandering alhoewel ik dit nummer op de een of andere manier nog best te pruimen vind. 'Chanson des Wallen' deed ook glimlach op m'n gezicht doen verschijnen, waarom zou je in godsnaam zo'n nummer zingen, echt het levenslied van z'n meest onnozele kant. 'Ik weet waar Abraham de mosterd haalt' ga ik niet eens over zeggen, de titel is al erg genoeg, laat staan het nummer! 'Waterlooplein' gaat dan nog wel al is het geen nummer dat ik "zo" zou afspelen en datzelfde geldt voor 't Bankje'. 'Drama in de nacht', als je eenmaal bij dit nummer bent aangekomen word je een beetje moe van haar zang, die gaat om een gegeven moment echt tegenstaan en vooral bij dit nummer. 'Duizenden danken' is qua tekst ook zo dramatisch en onzinnig... ik houd hier echt zo niet van. 'Noordwesterstorm' zorgt ook niet voor een bijzonder moment en ik ben blij dat met 'Rood, wit en blauw' een einde komt aan dit album.
Wat vreselijk is dit zeg, ik kan me ook niet voorstellen dat dit soort levensliederen geliefd zijn onder de Nederlanders. Ik heb vele malen beter gehoord. De arrangementen vallen soms nog wel mee maar de zang van Rika en de teksten zijn diep bedroevend. Dit album ga ik dan ook echt nooit meer afspelen.