The The - Ensoulment (2024)

Regulier album, na 24 jaar? Zal ergens vandaag die track beluisteren. Ben toch wel heel benieuwd waar Matt Johnson nu staat. Vind vooral zijn debuut nog steeds van grote klasse.

Fijn nummer, benieuwd naar het album.
luigifort, wat jij?

Zeker fijn!
Doet Johnny Marr ook mee op het album?

Vinyl in de pre-order, want tja.. Soul Mining is toch een van mijn favoriete platen.
Nummer één van dit album vind ik alvast best okay.

Naast Soul Mining is zeker ook Mind Bomb niet versmaden.

De single klinkt erg vertrouwd.

Kijk uit naar de release!!

Lalalal, bijna bijna

wouw wat een mooi nummer! ik ga het zien in paradiso

Dit album bevalt me zeer goed. Er staan gewoon een aantal pareltjes op zoals Some Days I Drink My Coffee by the Grave of William Blake, maar niet alleen dat: de hele flow van het album is fijn. Ik krijg er soms wat Leonard Cohen of Tindersticks gevoel bij.

Naar deze release van Ensoulment keek ik al geruime tijd uit, zeker doordat het drie jaar terug voorafgegaan werd door het geweldige live album The Comeback Special, waarop Matt Johnson en zijn band in topvorm te horen zijn en bleek dat er nog totaal geen sleet zit op de kenmerkende stem van Johnson. Dat live album liet me teruggrijpen naar albums als Soul Mining, Mind Bomb, Dusk en in iets mindere mate Infected. Stuk voor stuk albums die decennia later nog steeds staan als een huis. De afgelopen veertien jaar bracht Johnson een zestal scores uit, die me geen van allen wisten te bekoren, maar gelukkig krijgt NakedSelf eindelijk na vierentwintig jaar een echte opvolger.

De eerder al vrijgegeven single Cognitive Dissident voelde direct vertrouwd aan. Dat zal niet in de laatste plaats komen, doordat Johnson weer samenwerkt met coproducer en geluidsman Warne Livesey, met wie hij eerder de albums Mind Bomb en Infected opnam. Johnson wordt ondersteund door trouwe bandleden James Eller (bas), DC Collard (keyboards), Earl Harvin (drums) en Barrie Cadogan (lead gitaar). Een belangrijke song op het album is volgens Johnson Some Days I Drink My Coffee by the Grave of William Blake, een fraai duet met Gillian Glover (dochter van Roger Glover).

“I have often drank my coffee by the grave of William Blake - though these days there are actually two gravestones dedicated to him in the small dissenters’ cemetery that he was thrown into when he died. On and off over the last 40 years I have lived close by and have always found it an inspiring place to sit and meditate upon life. Nostalgia is part of the human condition and change is inevitable in our lives and in the world around us. Large capital cities such as London often amplify the sense of change, although one thing that never seems to change is the cynicism of those in power.”.

Nog altijd zijn Johnson’s teksten net zo interessant en urgent als in zijn hoogtijdagen. Ook al heeft Johnson bijna een kwart eeuw geen regulier album afgeleverd, zijn populariteit heeft er niet onder geleden. De concerten over enkele weken in Nederland en België waren in een vloek en een zucht uitverkocht. The The is helemaal terug, daarvan is Ensoulment het overtuigende bewijs!

Bron : Music that needs attention - musicthatneedsattention.blogspot.com

nee

ZO, hij is binnen hoor, en pracht plaat. Verwacht geen Soul Mining, hij is veel ingetogener dan alle voorgaande albums, hij is, net als ik, ook een dagje ouder, maar hij luistert zeer prettig. Mooie teksten ook weer waar Johnson vaak garant voor staat. Ik heb de LP uitvoering nu in mijn hand, die is niet goedkoop, maar ook prachtig uitgevoerd, mooie gatefold, dik boekwerkje erbij, zo hoort het.... Verheug me op het concert eind van de maand in Paradiso

Matig album maar track 9 en 10 steken er ruim boven uit.

Ik geef het 5 sterren. Echt pragmatisch is het misschien niet van mijn kant, maar na 24 jaar wachten op nieuw werk ga je soms rare dingen doen. Ik heb de plaat nu drie keer beluisterd; de teksten zijn uitstekend, maar muzikaal had er misschien wat meer verrassing in mogen zitten. Iets meer in de lijn van 'Linoleum Smooth'. Maar ach, mij hoor je niet klagen.

Het is gewoon allemaal erg mooi. Nee, natuurlijk geen Soul Mining, desalniettemin een mooie plaat. Ingetogen, relaxed, fraaie teksten.
Jammer genoeg geen Paradiso voor mij binnenkort.

Geweldig album en nog steeds een heerlijke stem en natuurlijk nog steeds zijn eigen unieke stijl. Ik las ergens dat Warne Livesey weer als co-producer meedoet, wat hij ook deed bij Infected en Mindbomb, in mijn beleving zijn beste albums en waar dit album prima inpast. En mooi dat hij (postuum) het fraaie artwork van zijn broer nog steeds gebruikt
22/09 mag ik het live meemaken. Aftellen dus,

Ookal klinkt het vertrouwd, het is simpelweg een heel mooi album, Matt Johnson heeft gekozen voor mid tempo en sfeer. De productie is prachtig zonder geforceerde audiofiele toestanden (de drums en vocals zijn zo mooi opgenomen). Livesey bewijst maar weer waarom hij een van de weinigen is die Hollis goed genoeg vond. Goed weekend !

Prima album, bij 2 weken mag ik het live gaan zien! Enne... hij gaat hem helemaal spelen!

Wat me trouwens nu pas opvalt is dat dit zijn derde plaat is met "soul" in de titel.....

Mooi album. Ik ken de band niet echt dus vergelijken met eerdere platen gaat voor mij niet op. In de jaren negentig had ik een vriendin die fan was maar de muziek van The The is niet echt blijven hangen.

Een album met een mooi warm geluid en een zanger met een geweldige stem en erg goede teksten.

Wow....deze heb ik niet aan zien komen....wat een fijne verrassing.

Ik denk dat James Brown daar overheen kan

Wat een mooie, warme plaat.

Bongo Fury; was je zondag of maandag in Paradiso? ik was er maandag en het was heel bijzonder om de band te zien. Leuk de indeling van dit album in zijn geheel voor de pauze en erna het "dans" stuk met de hits!
Mooie afsluiter Uncertain smile!

Ik was zaterdag in Antwerpen. De indeling was inderdaad een prima opzet! de nieuwe plaat werd in zijn geheel gespeeld voor de pauze en de "hits" na de pauze. Al met al heeft hij 2 uur en een kwartier gespeeld!
Ook GIANT was mooi om te horen als afsluiter.

Ik was zondag in paradiso. Ik vond vooral dit album erg sterk. Zijn stem wordt alleen maar beter. Ik heb niet zoveel met de jaren 80. Het verschil is ook wel erg groot. "Dusk" vind ik wel mooi, die nummers waren in een leuk jasje gestoken.

Album wordt steeds mooier, rafelrandjes, zijn als altijd sinistere stem, prachtige spaarzame instrumentatie. Had het niet verwacht maar gisteren in Londen in Alexandra Palace was dit album ook live prachtig, die gitarist pfff wat een killer. Binnenkort de vinyl versie maar ergens gaan schoren op doorzichtig vinyl.

Staan echt een paar puike plaatjes op. Voor nu zijn Life After Life, Down By The Frozen River, Where Do We Go, en I Hope You Remember de prijsnummers. Een warm herfstalbum om met gedimde lichtjes en een lekker glaasje languit mee te gaan. Door de mooie verhalende teksten blijf je luisteren. Geweldige stem van deze - voor mij nog - onbekende man. Misschien is het heiligschennis, maar het klinkt een vleugje Till Lindemann / Ville Valo op hun betere ballads. Voelt enorm nostalgisch voor me.

Weinig enerverend album. Ik mis de bite van de voorgaande albums, muzikaal maar zeker ook tekstueel.
Prima genietbaar maar zeker niet van bv. Infected niveau.