Dit is het eerste volledige album van
Submarine Fleet. Met
In a Case of Fire hadden ze in 2005 al een ijzersterke EP afgeleverd, waarvan overigens de clip van The Vocalist als extraatje op dit album staat.
Het album begint ons met
Columns, Towers & Islands in een soort van onderzeesfeer te brengen, niet echt een nummer, maar meer een sfeermaker vind ik dat. Daarna komt het ingetogen rustige
Subdoctor, dat een dromerige sfeer draagt. De zang, donker en met veel galm, doet enigszins denken aan Ian Curtis. Het gitaargeluid herinnert me wel wat aan And Also The Trees.
Oceanic Fleur is evenals het eerste nummer een soort sfeermaker en geeft mij opnieuw zo’n onderzeegevoel. Eigenlijk zie ik het als aanloop naar
Unmarked Doorways. Hier wordt het echt tijd om je volumeknop open te draaien, want dit nummer spettert dan werkelijk je boxen uit. Het heeft iets bombastisch als bijv. Fascination Street van The Cure en iets bezwerends zoals The Doors dat konden.
Met
Displacement zet Submarine Fleet definitief een sterke eigen sound neer: krachtig en breekbaar gevoelig tegelijkertijd.
Valse (X) heeft een gitaargeluid dat ik ook weer herken van And Also The Trees. Het is een kort instrumentaal stuk.
The Color of Wurmwood ademt met het zware basgeluid, de donkere stem en het synthgebruik enigszins een gothic sfeer.
Variance and Illusion begint bijna als een soort dance track, maar wordt al snel overgenomen door een drive van de bas, gitaar en drums die me in het begin wat doet denken aan Where the Streets Have No Name van U2. Verder is het overigens een totaal ander nummer.
Reflections on a Tilting Pond zet met zijn opzwepende aparte ritme en grieks- en/of spaansaandoende gitaarspel een soort neo-folk geluid neer.
Gunpowder houdt deze aparte sound vast, maar toch weer op een heel andere manier: donker en mysterieus, maar qua geluid enorm verfrissend in zijn zeldzaamheid.
Het vorige nummer loopt geruisloos over in
Bullet Holes, dat een echte herfstsfeer draagt.
Leftwatch doet me denken aan het nummer Macbeth’s Head van And Also The Trees, een band die zeker van invloed geweest zal zijn op Submarine Fleet.
Strange Was the Past, Weird Is the Future is een dromerige afsluiter, die je enigszins verloren achterlaat na een sfeervol, vrij trippy, maar zeer creatief en knap album van deze onterecht nog zeer onbekende band.