menu

Grace Jones - Slave to the Rhythm (1985)

mijn stem
3,08 (80)
80 stemmen

Jamaica
Pop / R&B
Label: Island

  1. Jones the Rhythm (6:26)
  2. The Fashion Show (6:26)
  3. The Frog & the Princess (7:04)
  4. Operattack (2:46)
  5. Slave to the Rhythm (6:35)
  6. The Crossing (Oohh the Action) (4:58)
  7. Don't Cry It's Only the Rhythm (2:54)
  8. Ladies & Gentlemen (5:55)
totale tijdsduur: 43:04
zoeken in:
avatar van muziekhater
4,0
Een bijzonder album om naar te luisteren, als je een typisch jaren 80 popmuziek album denkt te krijgen heb je het mis. Het lijkt wel of de artiesten zich geen zak van de commercie aantrokken en gewoon hun ding deden.

avatar van ChrisX
Nog veel gekker, Grace Jones heeft zich niet of nauwelijks bemoeit met dit album. Producers Trevor Horn en Steve Lipson hadden de grootste moeite om ook maar iets bruikbaars van haar te krijgen en hebben vervolgens datgene wat ze wel ter beschikking hadden volledig opgetuigd met bijdragen van gastmuzikanten.

Het hele album is feitelijk een grote variatie op het bekende Slave To The Rhythm.

Haa... en om maar te onderschrijven hoe weinig Ms. Jones met dit album had: de bekende video voor het titelnummer bestaat voor een groot deel uit scenes uit een Citroen commercial waar aan ze heeft meegewerkt.

Goh, Universal-Island zou deze eigenlijk moeten gaan uitbrengen als een Deluxe Edition Remaster met een extra cd voor alle single-remixes.

avatar van aERodynamIC
3,0
Eigenlijk is dit gewoon een dubieus album want het ego van Jones viert hoogtij lijkt het wel en dat terwijl ze er naar het schijnt inderdaad niet eens zo veel aan meegewerkt heeft zelf. Miss Jones krijgt in het eerste nummer al een zeer uitgebreide introductie en mag de titel van de cd een paar keer flink naar voren halen en ja die titel komt wel vaker naar voren omdat het zoals al gezegd één grote Slave to the Rhythm-trip is. Nu is dat natuurlijk een heerlijk nummer maar een heel album lang gaat het toch wel wat jeuken bij mij na verloop van tijd.

wijsneus
aERodynamIC schreef:
Eigenlijk is dit gewoon een dubieus album want het ego van Jones viert hoogtij lijkt het wel


Soms is het gewoon heerlijk om een dubieus album een beetje te koesteren.

En als ik door dat ego heen prik hoor ik toch wel een aantal gave nummers ! De muziek vind ik nix mis mee.

Het meeste van Jones, Miss Grace Jones vind ik ook bagger, maar dit album heb ik gewoon een zwak voor.
Weet niet waarom, maar stom hé, ik vind het gewoon lekker !

avatar van principal2000
2,0
Wist helemaal niks van de verhalen die hier staan. Na beluistering vond ik dit wel een vreemd album. Er hadden best een paar van die rare tracks weg gelaten kunnen worden. Ik vind dit iets te veel Slave To The Rhythm dan gezond voor iemand is. Bovendien moet je bij normale beluistering helemaal tot het einde wachten en dan ben je eigenlijk al Slave To The Rhythm-moe!

Het nummer vind ik erg goed, maar als album is Slave To The Rhythm zwaar matig.

madonnagirl3
Het is ook een vreemd album!!
Er zit een heel idee achter, en die moet je ook wel een beetje begrijpen.. Daar kom je dus pas achter als je er wat meer naar luistert.
Ik vind het een zeer origineel album! Het is eigenlijk 1 dezelfde nummer, maar keer op keer een geheel andere style.
Het is meer een Ep vind ik dan eigenlijk als een cd. Maar goed, ook de remixen van het nummer 'Slave To The Rhythm' zelf eigenlijk, dus die op de 12''inch staan bijv. Zijn ook echt heel goed!!

Zo zie je maar weer, dat dit nummer echt briljant is omdat je er zoveel mee kan doen.


4,0

avatar van ChrisX
principal2000 schreef:
Wist helemaal niks van de verhalen die hier staan. Na beluistering vond ik dit wel een vreemd album. Er hadden best een paar van die rare tracks weg gelaten kunnen worden.


Ik neem aan dat je de cd-versie alleen maar kent? Punt is nl. dat de LP versie echt heel anders is ... langer dus ... en dat komt omdat hele stukken interview / studio-dialoog er nu uit zijn gehaald EN dat de volgorde is aangepast. De interviews met Grace Jones geven het geheel een soort van continuiteit en vormen een soort audio-biografie.

Het zou echt heeel erg gaaf zijn als er nu eindelijk eens een Deluxe Edition van dit album komt waar op zowel de gehele originele LP versie staat als ook de afwijkende cd tracks aangevuld met de bekende 12" mixen en wat al niet meer voor ongein.

Oh ja, en laat Alex Patterson (van The Orb) een dub-remix van het hele album maken want dit album is echt 1 mooie lange luistertrip en zo'n bewerking zou het helemaal af kunnen maken.

avatar van lennon
3,0
Ik vind Slave to the rhythm een super track, en de 12 inch is nog mooier! Dit heeft grotendeels ook te maken met de sound van Trevor Horn.

Grappig detail is dat Slave to the rhythm origineel was bedoeld voor Frankie goes to Hollywood, als opvolger voor Relax... Maar goed dat ie bij Grace terecht is gekomen, past perfect bij haar.

Dit album is daarom toch ook wel interessant voor me, maar er zitten inderdaad wel hele vage stukken tussen.

Aangezien Trevor Horn zijn hele back catalogue lijkt te remasteren, zal er toch ook wel een remastertje van dit albumpje aan kunnen komen? Al is dit natuurlijk een Island release.....

avatar van principal2000
2,0
principal2000 schreef:
Wist helemaal niks van de verhalen die hier staan. Na beluistering vond ik dit wel een vreemd album. Er hadden best een paar van die rare tracks weg gelaten kunnen worden.


ChrisX schreef:
Ik neem aan dat je de cd-versie alleen maar kent?

Nope, ik heb enkel de LP.

avatar van joko16
3,5
lekker door Trevor Horn opgeleukte plaat.
Heel goed te pruimen hoor, lekkere stereoeffecten

avatar van vigil
3,5
lennon schreef:

Aangezien Trevor Horn zijn hele back catalogue lijkt te remasteren, zal er toch ook wel een remastertje van dit albumpje aan kunnen komen? Al is dit natuurlijk een Island release.....

Precies, veel ZTT werk komt (gelukkig) opnieuw uit. Hoe dat met deze interessante plaat zit weet ik niet.

avatar van ChrisX
vigil schreef:
Precies, veel ZTT werk komt (gelukkig) opnieuw uit. Hoe dat met deze interessante plaat zit weet ik niet.


De hamvraag is natuurlijk of dit wel een ZTT album was of een Island album? En dus in hoeverre heeft Horn nog controle over deze plaat.

Ik zou hem erg graag opnieuw op cd willen zien al was het maar zodat ze de kans krijgen om het originele album dan weer op cd te zetten. Want de huidige cd-versie is dus niet het album in originele vorm. Ladies and Gentlemen... Miss Grace Jones

avatar van vigil
3,5
dit album is een Island release, volgens mij was de gelijknamige single wel op ZTT uitgebracht.

avatar van frolunda
1,0
Eigenlijk een soort van oplichterij,één nummer wat in allerlei variaties voorbij komt.Degene die vroeger alleen de single gekocht hebben zijn goed af.

avatar van west
4,0
frolunda schreef:
Eigenlijk een soort van oplichterij,één nummer wat in allerlei variaties voorbij komt.Degene die vroeger alleen de single gekocht hebben zijn goed af.


Dan vraag ik mij af: heb jij wel het hele album geluisterd? Zo nee, dan moet je jouw stem weghalen en mocht dat toch zo zijn: dan maar liefst 1,0* is weer zooooooo Musicmeter. Bleh!

Vandaag gelukkig de 12 inch van bijna 9 minuten weer terug gevonden. Zo ZTT als het maar kan overigens. Eén van de beste 12-inches ooit verschenen, wat een rhythm! (ook op de werkelijk geweldige instrumentale b-side)

avatar van frolunda
1,0
Ik heb heel het album beluisterd en ik vind het gewoon niet veel.Geef mij maar Nightclubbing of Living my life die ik zeer duidelijk beter en gevarieerder vind.En wat bedoel je eigenlijk met zoooooo Musicmeter

avatar van west
4,0
Om er dan gelijk maar 1,0* aan vast te plakken. Er zijn steeds meer users die dat doen, als ze iets niet veel vinden. Zelf vind ik dat nogal heftig.

avatar van lennon
3,0
Ik verhoog naar 3 sterren, want ondanks dat het hele album om dat ene nummer draait, de productie van Trevior Horn bevalt me toch wel erg goed. Diezelfde sound die in FGTH en Propaganda is te horen, is gewoon lekker.

Ja, er zitten vage tracks tussen, en eigenlijk is het een hele lange 12 inch, maar het heeft echt wel wat!

avatar van cornstars
ik kom er net achter dat de bekende hit 'slave to the rhythm' hier als sluitstuk staat onder 'ladies and gentlemen'. De rest vind ik weinig soeps, alles is een afgeleide van dit steengoede nummer...

avatar van gaucho
Ik kocht destijds de single, altijd gedacht dat ik daar wel genoeg aan had. Want op basis van mijn recensies had ook ik de indruk dat de rest van deze LP een afgeleide was van dat ene nummer, doorspekt met conversaties waarin Grace aan NME-journalist Tom Morley (niet geheel toevallig ook mede-oprichter en baas van ZTT) vertelt over haar leven. Dat was dan een zware tegenvaller, na het voorafgaande, zeer inspirerende plaatwerk van Missus Jones (Nightclubbing natuurlijk en in iets mindere mate Living my life en Warm Leatherette en zelfs de discoplaat Muse).

Kwam onlangs de CD van dit album tegen voor een prikkie en die toch maar meegenomen. Eerste luisterbeurt valt inderdaad niet mee. Vooral meer van hetzelfde en hoewel het titelnummer in compacte single-vorm uitstekend is, houdt een mens al die cut-and-paste variaties van Trevor Horn en Stephen Lipson toch echt geen 40 minuten vol. Lipson is ook gelieerd aan Art of Noise en daar heeft de muziek op dit album af en toe wel wat van weg. Ik lees trouwens op Discogs dat het nummer aanvankelijk was bedoeld voor Frankie Goes to Hollywood.

Ik lees op Discogs overigens ook dat mijn CD-versie kennelijk niet hetzelfde is als de LP-versie. Raar eigenlijk, ik moet me nog eens verdiepen in de verschillen, maar ik onthoud me voorlopig nog even van een sterretjestoekenning. De originele LP-versie is kennelijk in 2015 wel als reissue op CD verschenen.

Wat me op Discogs ook opvalt, is dat de originele UK-uitgave wel degelijk op het Island-label is uitgegeven, met ZTT als sublabel. Mijn single, en ook de CD trouwens, staan op het Manhattan-label, dat is gelieerd aan EMI. Met name daarom heb ik dit altijd een zeer afwijkende plaat gevonden. Dat kun je ook goed horen op de prima verzamelaar Island life, waar het titelnummer van deze plaat in de single-versie op staat. Die klinkt geluidstechnisch heel anders (lees: fantastisch) dan die opnamen van Chris Blackwell en Alex Sadkin voor Island. Die producties zijn warmer en muzikaal een stuk interessanter. Deze klinkt wat klinisch, maar is geluidstechnisch state-of-the art.

In feite is dit ook gewoon meer een Trevor Horn-plaat dan een Grace Jones-plaat. Horn en Lipson leven zich hier maximaal uit met knip- en plakwerk, en eigenlijk doet de vocalist er minder toe. Al eist ze dan in de single-versie wel weer een hoofdrol op.

avatar van LucM
1,5
Slave to the Rhythm vind ik op zich een aardig nummer maar een gans album met enkel variaties van dat ene nummer ruikt naar platte commerce. Voor mij een totaal overbodig album. Geef mij maar Nightclubbing.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:28 uur

geplaatst: vandaag om 15:28 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.