menu

The WAEVE - City Lights (2024)

mijn stem
3,68 (11)
11 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: Transgressive

  1. City Lights (4:20)
  2. You Saw (5:24)
  3. Moth to the Flame (4:43)
  4. I Belong To... (4:23)
  5. Simple Days (4:09)
  6. Broken Boys (3:12)
  7. Song for Eliza May (5:37)
  8. Druantia (7:44)
  9. Girl of the Endless Night (4:55)
  10. Sunrise (6:50)
totale tijdsduur: 51:17
zoeken in:

avatar van Kaaasgaaf
4,5
Blur-comebackplaat The Ballad Of Darren was natuurlijk een alleraardigst albumpje, maar toch zéker niet het beste werk dat Graham Coxon vorig jaar afleverde. Die eer ging naar het debuut van The Waeve, het project dat hij vormt met zijn geliefde Rose Elinor Dougall (ooit van stijlvolle girlgroup The Pipettes, daarna als soloartiest met dromerige synthpopplaten). Dougalls sprookjesachtige zang vormt een prikkelend contrast met Coxons druilerige neuzelstem. En Coxon staat natuurlijk bekend als een waanzinnig gitarist, maar speelt op deze plaat minstens zoveel saxofoon en nog een arsenaal aan andere instrumenten. Maar bovendien zijn de Waeve-nummers spannend weerbarstig, gelaagd en toch zo ongelooflijk catchy. Tijdens het maken van hun debuut maakte het duo ook nog eens een kind, en ging daarna met baby en oppas op tour. Ik zag ze live in een halfleeg Bitterzoet, de avond nadat hij met 'dat andere bandje' in een uitverkochte Ziggo Dome stond. Bijzonder contrast moet dat wel zijn voor de beste man. Dat er nog geen anderhalf jaar later alweer een nieuwe plaat wordt uitgebracht, had ik absoluut niet verwacht. Iets met het ijzer smeden als het heet is, denk ik zo. En dat-ie dan ook nog eens een stukje beter blijkt dan dat al zo briljante debuut, is toch wel een uitkomst om luidkeels van te jubelen. Er staat weliswaar weinig verrassends op dit vervolg: alle elementen van het debuut zijn hier tot in de finesses geperfectioneerd. Van de Scary Monsters-achtige overstuurde rockers tot de koortsdromerige nachtclubjazz, van de broeierige orkestrale stukken tot haast middeleeuwse semi-progressieve folk en punky uitbarstingen. En James Ford - de dekselse tovenaar die tegenwoordig zo'n beetje geen enkel geniaal album niet produceert - zat ook nu weer achter de knoppen om van deze onwaarschijnlijke trip vol tegenstrijdigheden weer een hemels klinkend geheel te brouwen. City Lights onderstreept dat The Waeve meer is dan een projectje, maar een echte band voor de eeuwigheid. Zeer nieuwsgierig naar wat dit nog meer allemaal voort mag brengen.

Gast
geplaatst: vandaag om 23:32 uur

geplaatst: vandaag om 23:32 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.