Manu Chao - Viva Tu (2024)

São Paulo Motoboy is écht een verslavend nummertje zeg! Vind hem veel beter dan Viva Tu.

Hij was nooit echt helemaal weg gelet op de talloze samenwerkingen met vrijwel iedere artiest in het linksige global pop/folk/punk-kamp die ook maar enigszins ter zake doet. Maar kennelijk is het al weer 17 jaar geleden dat de laatste volwaardige plaat van Manu Chao uit kwam. Ongelooflijk.... En nu klinken de eerste twee nummers ook weer alsof er echt helemaal niets is veranderd... Het ritme van Sao Paulo Motoboy past naadloos op King of the Bongo. Ik ben er niet helemaal uit of dat nu slecht nieuws is of juist heel goed. Hoe dan ook, als de plaat betekent dat ie ook weer eens in NL optreedt, dan zou ik daar toch wel blij van worden.

Ik ben er inmiddels achter dat ie in mei een paar optredens in NL heeft gegeven. Die zijn om eoa reden totaal niet op m'n radar verschenen

Serieus? Dat is nou een van die artiesten die nog op mijn bucket lijst staan:(

Akoestisch zonder begeleidingsband, heb het voorbij laten gaan. Lowlands 2001 was mooi genoeg als afsluiter vh festival na dat gigantische onweer.

Ooit een keer op rockwerchter gezien, dat was echt moddervet. Het mooiste feestje van het weekend en dat tussen al die grote namen. Ik heb het even opgezocht, 2006 was dat alweer haha.. jemig ik word oud.

17 jaar verdwenen uit de winkelrekken en het zicht van de grote media en daar is hij weer, José Manuel Tomás Arturo Chao Ortega, alias Manu Chao. Waar hij dan al die tijd wel was daar hebben we het raden naar. Enerzijds leeft hij sowieso al altijd wat mysterieus in het verborgene en zal je hem bovendien minder ontmoeten rondom de mega-tempels van de grote pop- en rocksterren. Hoewel hij die allemaal wel probleemloos kan vullen, draait hij veel liever de kleine wegen in naar die kleinere, betaalbare, meer intimistische festivals en zaaltjes waar hij, ritmisch zijn akoestische gitaar aanslaand, kan genieten van het moment en het contact met zijn gelijkgestemden. Anderzijds is hij tot in de uithoeken van het Amerikaanse en zelfs Aziatische continent zeker nog steeds een van de meest beluisterde Franse artiesten ter wereld, met miljoenen volgers onder oud en jong. Jongeren met wie hij overigens via de moderne sociale media slim en continu contact houdt, waarlangs zijn tophits als 'Me Gustas Tu', 'Bongo Bong' en 'Clandestino' dagelijks nog massaal gestreamd worden.

De fleurige lay-out van zijn nieuwe album die is nog geen haar veranderd. Het palet kon dan ook zo van het hitalbum 'Clandestino' zijn. Met 'Viva Tu' pakt de geëngageerde wereldreiziger met zijn eeuwige smile van oor tot oor dus simpelweg de draad weer op.

De songs op het album vloeien in al hun diversiteit toch naadloos in elkaar over. Net als zijn multiculturalisme spat ook muzikaal de harmonische veelkleurigheid er weer van af. Genres en talen, ze wisselen elkaar af, telkens in hun eigen sfeertje. Een hybride plaat dus vol folk-, wereldmuziek, bliepjes en samples, latijnse klanken en warme repetitieve ritmes als flamenco, rumba, cumbia, reggae, verder met chanson, country, pop en uiteraard de punk à la zijn vroegere Mano Negra of Les Négresses Vertes.

Opener, het minimalistische 'Vecinos en el Mar' grijpt je in zijn ontwapenende eenvoud aan vanaf de eerste noot. Chao in een ontroerende Zuid-Amerikaans aandoende samenzang over immigratie - 'de buurman daar in de zee op zoek naar zijn weg' - en de verblinde wereld op drift. Een volkslied haast, door hem in Athene geschreven samen met Koerdische vluchtelingen.

Ontspint zich aansluitend het ontspannen wandelend 'La Couleur du Temps', regelrecht uit het klassiek Frans chanson, stijlvol, een pessimistische bespiegeling over een waanzinnige wereld.
Op de voet gevolgd door het huppelende dansritme van 'River Why', de opdrogende rivier als strijdlustige metafoor voor de gevaren van neoliberalisme.

Nog intenser wordt de titelsong 'Viva Tu'. Deze gezondheidsgroet is een hemels ritmische mengelmoes van rumba, flamenco en spetterende percussie. Manu Chao die het gemeenschapsleven met zijn buurtgenoten in Barcelona volop in het zonnetje zet. Even spetterend als pophit 'Borrequito' indertijd van Peret en tegelijk volbloed Manu Chao.

In de Amerikaans swingende rootscountrysong 'Heaven's Bad Day', westernmondharmonica, handclaps en wasbord inbegrepen, gaat hij opmerkelijk in duo met zijn 91-jarige zielsgenoot, country-legende Willie Nelson. Jawel, gewoon blijk van diep wederzijds respect hier tussen twee wereldburgers.

Met het ritmisch gescandeerde 'Tu Te Vas' breit hij er nog een tweede dynamisch duet aan vast met de gevocoderde Laeti. Laeti zingt in het Frans, Chao geeft weerwerk in het Spaans.
Hoewel in het Portugees gezongen is de roep van de zee in 'Coraçao No Mar' met zijn massa hooggetokkelde snaren even vurig Spaans-aanvoelend als even verder de stampende flamenco van het tegen de verwaandheid agerende 'La Colilla'.

Volgt ook de lieflijk intieme ballade 'Cuatro Calles' over het verlangen naar een hereniging. Piano en akoestische gitaren ingekleed met mooie Buena Vista-samenzang.
Nog zo'n fraai nummer, het stapvoetse 'São Paulo Motoboy'. Chao's eerbetoon in op elektronica wiegend parlando, waarbij hij zich even in de weinig benijdenswaardige schoenen zet van de brommerkoeriers in een Braziliaanse miljoenenstad.
In 'Tom et Lola' wordt het melancholisch verhaal van de love-story van Tom en Lola de aanzet voor een flitsende Franse accordeon-danser.

Met het zangerige 'Lonely Night' komt ook de pure reggae op het menu en net zo in 'Tantas Tierras', een lied over hoop in tijden van wereldwijde onzekerheid. Die afsluiter opent en sluit af met de waardige stem van de Argentijnse Carina Díaz Morena, al jaren voorvechtster tegen vervuilende megamijnbouw in haar land.

'Viva Tu' is zoveel jaar na datum toch weer een schitterende plaat vol vrijheid, blijheid geworden. Gevuld met die openlijke alegria en oprechte spontaniteit die deze verslavende dertien songs in een mum van tijd in lichaam en geest doen nestelen. De sound van het unieke universum van Manu Chao is zo vertrouwd, zijn nieuwe composities - who cares - hebben nu eenmaal hetzelfde dna als zovele van zijn vorige.

Hij blijft daarmee de atypische sociaal bevlogen zanger die houdt van zijn vak, uitbundige vrolijkmaker, geluksbrenger en spektakelman die met al de aanstekelijke golven op dit 'Viva Tu' weer het nodige heilig vuur zal doen ontbranden. Een verzuurde wereld heeft nood aan meer van dergelijke essentiële albums.

Line-up:
Manu Chao - zang, gitaar, productie
Lucky Salvadori - gitaren, backing vocals
Madjid Fahem - gitaar
Joan Garriga - accordeon, mondharmonica
Mickey Raphael - basmondharmonica
Mauro Mancebo, Chalart58 - percussie
Josep Blanes - trombone
Marita Pereji, Pupa Congo, Soraya González García - backing vocals
Willie Nelson - zang op 'Heaven's Bad Day'
Laeti - zang op 'Tu Te Vas'
Carina Díaz Moreno - voordracht op 'Tantas Tierras'

henrie9

Mooie recensie. Het is inderdaad weer een geweldig album van de sympathieke Manu Chao. Enige minpuntje: het album had wat eerder mogen verschijnen, ik had hier graag de hele zomer naar geluisterd.

Het beste word voor het laatst bewaard. Track 13. De rest is niet veel soeps.

Gaat het goed doen op de wereldfeesten en menige barbecue.
Meer kan ik er niet over zeggen.
Ik blijf een fan van Mano Negra, maar solo is het maar niets voor mij.

Niets nieuws, maar over de hele linie wel genoeg goede tracks. Manu blijft voor mij een vd meest intrigerende persoonlijkheden in de muziekbusiness. Iemand die ook niet alleen links lult, rechts vult, maar daadwerkelijk probeert met z'n werk wat ten goede te veranderen. En die niet bang is om af te wijken van de geëffende paden en die net zo vaak optreedt in andere delen van de wereld als in de plaatsen waar hij het meest kan verdienen. Dat het op plaat dan, in tegenstelling tot zijn opzwepende liveshows, soms af iets te veel blijft hangen in gekabbel, moet hem maar vergeven worden.

Heerlijke plaat. Inderdaad niets nieuws, maar na het album nu tig keer te hebben beluisterd gaat hij ook zeker niet vervelen. Wellicht toch maar aanschaffen op vinyl, aangezien zijn vorige platen ( niet allemaal ) ook in de kast staan.