menu

Dan Fogelberg - Nether Lands (1977)

mijn stem
3,73 (58)
58 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Rock
Label: Full Moon

  1. Nether Lands (5:35)
  2. Once upon a Time (3:44)
  3. Dancing Shoes (3:31)
  4. Lessons Learned (4:55)
  5. Loose Ends (5:24)
  6. Love Gone By (3:08)
  7. Promises Made (3:22)
  8. Give Me Some Time (3:26)
  9. Scarecrow's Dream (4:19)
  10. Sketches (3:35)
  11. False Faces (4:54)
totale tijdsduur: 45:53
zoeken in:
avatar van Jester
Ik ken van dit album eigenlijk alleen het titelnummer, maar dat vind ik wel een van de mooiste nummers die ik ken, prachtig "symfonisch" stuk.

avatar van musicfriek
Inderdaad, Nether Lands is een nummer wat ik altijd zo rond de kerstperiode draai. Wat een hemels mooi nummer is dat! Krijg er altijd weer een brok van in mijn keel..

avatar van sq
3,5
sq
Ook zo'n album dat ik helemaal vergeten was. Geen idee meer van hoe de nummers gingen. Maar voel meteen wel weer de betoverende aantrekingskracht opkomen, want die vergeet je niet. En nu wil ik m ook meteen hebben. Voor de jongeren die dit niet kennen: als je op MuMe erkende grootheden als Damien Rice en Jeff Buckley - niet rechtdoor, melodieus en sfeervol - waardeert, lust je dit ook wel.

avatar van musicfriek
Goed gezegd! Ik heb net een album toegevoegd van Dan Fogelberg (staat er nog niet op), en dat is een verzamelaar. Die kan men voor weinig geld halen bij diverse platenboeren. Kunnen ze het eerst proberen. Dit is meer folky dan genoemde artiesten. Maar met erg veel emotie. Same old Lang Syne is ook zo'n juweel...

avatar van sq
3,5
sq
klinkt ook als een tip voor mij. Bedankt!

avatar van dynamo d
4,5
Nether Lands is een geniaal goed nummer. Waarom hoor je deze fantastische plaat zo weinig in Neder Land?

avatar van ForgottenSon
4,5
Wat een geweldig mooie nummers staan er op dit album zeg!

Van een aantal nummers kan ik maar geen genoeg krijgen, zoals het heerlijke Once Upon a Time en Falce Faces. Het hoogtepunt van deze cd is voor mij Dancing Shoes, wat een lief en ontroerend lied met een aantal prachtige zinnen. Helaas worden sterke nummers afgewisseld met een aantal songs die niet zoveel indruk maken, maar het weerhoudt me er niet van om telkens weer even deze cd op te zoeken en weg te dromen.

4 sterren.

bikkel
Stond bekend als een groot talent deze Dan Fogelberg.Geweldige zanger en een kundig songwriter.Dit is een heel aardige plaat met orchestrale trekjes,vlotte countryrock en aardige ballads.
Hoogtepunt is toch wel het grimmerige Loose Ends,waar gitarist Joe Walsh(een vriend van Fogelberg)hele mooie dingen speelt.
Het is een plaat die niet van het begin tot het einde boeit,er staan toch wat niemendalletjes op(love gone by,het nogal zoete Give me some time)maar nummers als Dancing Shoes,de titelsong en het magistrale False Faces zijn meesterlijke songs.
Fogelberg is inderdaad helaas niet meer.In Nederland heeft hij nooit het succes gehad wat hij verdiende,In Amerika had hij tot het einde toe een behoorlijke aanhang.

avatar van ForgottenSon
4,5
Na een flink aantal luisterbeurten verder te zijn moet ik mijn mening bijstellen. Zelfs de songs waar ik eerder niet zo enthousiast over was vind ik nu mooi tot prachtig, bijvoorbeeld 'Scarecrows Dream'...

Vind het wel opvallend dat wanneer ik zo de compilatie cd's van Fogelberg bekijk, er zelden tot nooit tracks van dit album op staan!

Verhoogd naar 4,5 sterren.

avatar van vondeling
Toch wel een sterk album waar goede en minder goede nummers elkaar afwisselen. Kers op de taart blijft wat mij betreft Netherlands zelf. Oorstrelend mooi!!!!

avatar van Red Rooster
5,0
Deze gaat mee het graf in.

avatar van Bartjeking
3,5
Vandaag deze LP voor een Euro meegenomen; kon het het niet over mijn hart verkijgen om het te laten liggen. Mijn kennis van zijn oeuvre is zeer beperkt (en daar schaam ik me kapot voor) dus dit lijkt me een mooie plaat om mee te beginnen. Het nummer Netherlands ken ik o.a. van de top 2000 en dat is zoals vondeling als zegt 'oorstrelend mooi!!'.

Zeg ik iets stoms als ik een Jackson Brown gevoel krijg bij Fogelberg? (ook een artiest die wat meer aandacht van mij verdient). Maar goed ik kom hier snel op terug; als de muziek net zo mooi is als de prachtige LP-hoes (zwart in plaats van dat lelijke blauw) dan heb ik een weekendje nodig om bij te komen .

avatar van bikkel2
3,5
Fogelberg was een benadigd talent . Jammer genoeg in Europa wat ondergewaardeerd . Jackson Brown is als tekstschrijver wellicht wat diepgaander . Prima degelijke plaat deze .

avatar van Madjack71
Zeg je Dan Fogelberg dan is een link naar de Eagles snel gemaakt, de Fogel in zijn naam helpt daar ook al aan mee. Harmonieus, zingt als een nachtegaal, talentvol songwriter en muzikant. Daarnaast ook nog vriendjes met Joe Walsh en Don Henley. Wat ook overeen stemt is de wat gladdere producties naarmate de jaren zeventig vorderden, alsook bij de Eagles. Dit Nether Lands herbergt best nog boeiende stukjes muziek, met als uitblinker Nether Lands, maar gaander weg het album wordt het toch al wat meer gezapiger en gladder en weet het minder de aandacht vast te houden als eerdere albums van hem. Maar Nether Lands is wel een plaat met een goed geluid en een prima productie.

Fedde
Wintermuziek, dit Nether Lands. De ijskoude wind blaast sneeuwduinen rond de blokhut. De olielantaarn brandt en de haard wordt nog eens flink opgestookt. De in Noorse trui gehulde troubadour zet zijn wijnglas neer, pakt zijn gitaar, sluit een moment zijn ogen en begint te zingen. Gevoelig en verwarmend. Als in een droom. En iedereen die dit hoort weet het: hier zingt een man met heel zijn hart.

Zoiets is er aan de hand met het album Nether Lands van Dan Fogelberg. De associatie met de winter is niet zo vreemd. Fogelberg was net in de Rocky Mountains gaan wonen en werd daar overvallen door een strenge winter. Noodgedwongen opgesloten in zijn huis begon hij met het schrijven van dit album.

Nether Lands is de Engelse verbastering van het plaatsje Nederland, Colorado, hoog in de Rocky Mountains. In 1977 een dorp met 770 inwoners. Hier waren de Caribou Ranch Studio’s gevestigd. De ijle berglucht en de adembenemend schone natuur hielpen een handje om inspiratie te vinden. Een paar maanden na Fogelberg nam Supertramp hier ‘Even In The Quietest Moments’ op, hun meest spirituele album.

Fogelberg vond zijn inspiratie niet bij Supertramp, maar veel meer bij de Eagles. Al in het begin van zijn carrière raakt hij bevriend met zijn buren Joe Walsh en de Eagles. Muzikaal trok hij zich op aan de West Coast rock van The Byrds en Buffalo Springfield en de East Coast folk van mensen als Paul Simon, Carole King en vooral Gordon Lightfoot.

De invloed van de Eagles is hier duidelijk voelbaar. Hotel California kwam een paar maanden eerder uit en als je hiervan Wasted Time of The Last Resort draait, kom je heel dicht in de buurt van de sfeer die we hier op Nether lands aantreffen. Fraaie gelaagde harmonie, typische West Coast soft-rock, rijk georkestreerd, melancholisch en gewoon erg, erg mooi.

Mooi, zoet, soft-rock, Amerikaans: dat klinkt niet erg aantrekkelijk voor de rockfan. ‘Meisjesmuziek’, zegt men dan al gauw. De stem van Dan is erg soepel en beweegt zich moeiteloos tot in hoge regionen. Soepel, zuiver en soms geladen met emotie, maar hij wordt naar mijn mening nergens echt sentimenteel. Hier is een artiest bezig zijn hart uit te zingen in zijn songs. Hij meent het - zoiets voel ik er in - bij alle, soms zwaar aangezette, bitterzoete klanken die we hier horen. Amerikaans is het natuurlijk wel. Voor Europese oren kan het dan overdreven klinken. Van alles net een beetje te veel. Maar dat is een kwestie van cultuurverschil, niet van intentie.

Daarbij komt, in tegenstelling tot het demo-karakter van voorganger Captured Angel , de tot in de puntjes verzorgde productie. Hoewel Fogelberg de productie zelf deed, met hulp van technicus Marty Lewis, valt toch ook duidelijk de invloed van bassist/producer Robert Putnam te bespeuren. Het zal flink wat gekost hebben die orkestarrangementen en dat bewijst wel het vertrouwen dat de platenmaatschappij (Full Moon was een label van Epic/CBS) in de man had.

Dit album kun je als een doorlopende symfonie opvatten en dan ook ‘t best geheel draaien. Neem je de nummers los, dan mis je een stuk samenhang . Zonder van een conceptalbum te spreken, rijgen de nummers zich aan elkaar, alsof ze een verhaal vertellen. Hoogtepunt is opener Nether Lands, maar zeker niet minder is het wonderschone Dancing Shoes en de fenomenale afsluiter False Faces. Een voorzichtig ‘bossa nova’ ritme vinden we in Give Me Some Time, steviger rock in Love Gone By en de Eagles klinken het meest duidelijk door in Loose Ends en Lessons Learned.

Fogelberg was naast zanger multi-instrumentalist en speelde op dit album bijna alle instrumenten, behalve drums. Hulp kreeg hij hierbij van vrienden als Robert Putnam, Joe Walsh, Russ Kunkel, zang van Don Henley en J.D. Souther en fluitist Tim Weisberg waarmee hij een jaar later een album opnam.

Dan Fogelberg (1951-2007) kon heel kritisch zijn op zijn eigen werk, vooral uit zijn beginperiode, maar over Nether lands zei hij in een interview dit:
“That was a real seminal record. I think that was the first mature record I ever made. To me when I listen to the first three, that’s a kid. I think Nether Lands was the man growing up. And I think it was musically mature, but also the lyrics finally had some real depth and philosophical strength to them that I’d never had before.” (bron: www.danfogelberg.com)

Buiten de VS werd het album nauwelijks verkocht. In ons land is Fogelberg meer bekend van het gladdere ‘Longer’ uit ’79. Titelnummer Nether Lands verwierf echter wel een ‘evergreen-status’ en is daarom nog geregeld terug te vinden in de Top 2000.

BGO records zorgde een paar jaar geleden voor een perfect helder klinkende remaster waarmee ik mijn oude vinyl-exemplaar gemakkelijk kan vergeten. Uitstekend label overigens met fraai verzorgde her-uitgaves.

Geweldig album, dit Nether Lands, beslist een hoogtepunt in zijn discografie. Typisch jaren zeventig. Voor wie dat een diskwalificatie is, misschien een reden zo’n plaat links te laten liggen, maar dan mis je wel heel veel moois.

Gooi er nog een haardblokje bij, schenk een goed glas wijn in en laat het maar gebeuren deze winter. Nether Lands: prachtig.

avatar van bikkel2
3,5
Mooi stuk Fedde. Ik heb 'm lang niet meer gehoord. Met recht een winterplaat, zeker als je het indrukwekkende titelstuk weer terughoort.

Toch weer eens draaien. Ik had wat meer met Souvenirs(1974) meen ik, en High Country Snows vind ik ook erg goed.

Maar je verhaal is sterk genoeg om het weer eens te draaien, en voor de mensen die het niet kennen te gaan ontdekken.

Fedde
High Country Snows is een prachtig puur bluegrass-album, maar verder vind ik het vanaf Phoenix een stukje minder worden. De eerste vier albums, hebben voor mij een hogere gevoelswaarde, raken me dieper. Souvenirs staat nog op mijn verlanglijstje.

avatar van bikkel2
3,5
Prachtig album Souvenirs. Graham Nash en Joe Walsh zijn enkele prominenten op dat album.

avatar van henk01
4,5
De 5 cd box met oa dit album besteld bij playcom voor nog geen 15 euro

Ben benieuwd

avatar van henk01
4,5
Wat mij betreft, Dan zijn masterpiece. Must have voor iedereen die warme relaxe muziek kan waarderen

Fedde
Ik zie dat je je box binnen hebt. Leuk bericht, henk01. Fogelberg's beste inderdaad.

avatar van henk01
4,5
Ik heb deze zojuist ook maar besteld: Dan Fogelberg - High Country Snows (1985)

avatar van Jester
Mooi verhaal, Fedde. Voor mij reden om toch eens een poging te doen het hele album te beluisteren.

avatar van bikkel2
3,5
henk01 schreef:
Ik heb deze zojuist ook maar besteld: Dan Fogelberg - High Country Snows (1985)


Mooie plaat. Je waant je zo in de Rocky Mountains. Erg fraaie Bluegrass.
Niet zijn bekendste plaat en wat onderbelicht. Maar één van zijn beste.

Fedde
Jester schreef:
Mooi verhaal, Fedde. Voor mij reden om toch eens een poging te doen het hele album te beluisteren.
Zal je wel lukken. Beetje kruising tussen John Denver en Kansas om twee van jouw log te noemen. Nou nee, niet helemaal. Fogelberg had hier nog een eigen stijl, werd later meer inwisselbaar en voorspelbaar.

avatar van Running On Empty
Fedde schreef:
Zal je wel lukken. Beetje kruising tussen John Denver en Kansas om twee van jouw log te noemen.

Dan kun je toch enkel Dust In The Wind van Kansas bedoelen want Kansas valt toch vooral in de categorie (Symfonische) hardrock.

Stijn_Slayer
Nether Lands is Dans meest ambitieuze album tot dan toe en wordt vaak zijn beste genoemd. Met dat laatste kan ik het toch niet eens zijn. Hier mist hij de onbevangenheid van zijn vroegere platen en af en toe dreigt hij kopje onder te gaan in de productie. Zijn hele generatie was eigenlijk op z'n best met zo min mogelijk productie, gewoon zo puur mogelijk.

In tegenstelling tot andere users vind ik het titelnummer eigenlijk veruit het minste. Dan die met een geforceerd stemmetje en een mierzoet orkest koketteert, het is aan mij echt niet besteed. Wel blijft hij een fenomenaal (harmonie)zanger, songsmid en zelfs leadgitarist. Nummers als 'Loose Ends', 'Promises Made', 'Scarecrow's Dream' en 'Sketches' maken het wel een album dat nog steeds erg de moeite waard is.

avatar van bikkel2
3,5
Helemaal met je eens Stijn.

Mid jaren 90 gekocht meen ik en aanvankelijk erg onder de indruk.
In de loop der tijd begon mij de zwakkere plekken op dit album echt op te vallen.
Het ( soms) te zoete gehalte en de overtolligheid in productie zijn de boosdoeners op Nether Lands.
Blijft idd genoeg te genieten.
Loose Ends als favotrack.

avatar van Wandelaar
5,0
Prachtig album, dat groots uitpakt in het eerste en laatste nummer met orkest en bombast. Maar ook kleinere, meer tere songs zoals Dancing Shoes, het prettig rockende Love Gone By en een beetje bossa-nova in Give Me Some Time.

avatar van robbrouwer58
3,5
Ondanks alle samenzang minder catchy en dus minder melodieus dan de Eagles. Zoet, zoeter, zoetst.

5,0
Zo mooi! Helaas maakt onbekend onbemind. Zo raar dat Fogelberg hier niet meer is opgemerkt, behalve de titelsong en Longer.
Dit is voor mijn zijn beste album, Vooral Nether lands, Dancing shoes, Scarecrow's dream en Sketches wonderschoon.

avatar van Twinpeaks
4,0
Mooie plaat , al lijkt ie soms een beetje te verzuipen in de overvloedige productie. Fogelberg gedijt het beste als hij puur blijft en zijn songs au naturel brengt. Het titelstuk is een mooi stukje , wat mij een beetje aan de vroegere albums van Chris de Burgh deed denken, voor dat die verzandde in muzak. Voor de rest natuurlijk plichtmatig aan The Eagles en West Coast. Een plaat voor de koude maanden die voor ons liggen. Ik houd hem maar weer paraat . 4 sterren

Gast
geplaatst: vandaag om 09:29 uur

geplaatst: vandaag om 09:29 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.