Heel soms zie ik een hoes of bandnaam en dan heb ik de hoop: 'dit is hem, dit gaat de grote onbekende knaller van dit jaar worden'.
Bij deze band had ik dat dus weer. Hoop. Geen enkel idee waarom. Puur stompzinnig gevoel. Ik wilde dat dit het zou gaan worden terwijl er al genoeg moois is uitgekomen die wat mij betreft genoemd predikaat kunnen verdienen dit jaar.
En dan is er maar één manier om daar achter te komen en dat is simpelweg draaien.
Het opent al zeer bijzonder met
Bag of Bags. Hoe leuk toch als je ergens op hoopt terwijl je werkelijk waar geen enkel idee hebt waarom je hoopt en waarop je hoopt. Des te leuker als dit zeer boeiende muziek blijkt te zijn.
Zweverige rock met bliepjes en piepjes. Het heeft een beetje het arty-farty van Radiohead, de gekte van Simian en het psychedelische van Midlake. Verrassend? Goddomme ja zeg. Dit stemt al positief: je ziet een bad met torenhoog schuim, je roert je grote teen in het water en je weet dat je je eens lekker helemaal gaat onderdompelen. Zo ook hier.
Zit of lig je goed? Mooi want dan gaan we ons eens lekker verwennen en dat doen we op
Slow Gold. Dit is apart zeg. Zeep jezelf nog maar eens in en verwonder je over de heerlijke geur en de verademing die het oplevert. Pas op dat het niet te veel gaat bubbelen want voor je het weet ligt je hele badkamer onder. Maar het is zo verdomde moeilijk om niet als een klein kind eens flink te gaan rondspetteren. Want dit is echt ongelooflijk lekker. Het spettert en spat vanzelf al alle kanten op en je kunt alles slechts met pure verwondering gade slaan. Joehoe: doe er gewoon nog een schep bovenop. Meppen met die handen, laat de boel maar eens lekker gaan. Leuk hoor die nieuwe Radiohead, maar eigenlijk ben ik toe aan echt eens wat afwijkends binnen de rock-pop en dit gaat zowaar in de buurt komen. Psychedelica anno 2007!
En dan opeens is het stil en besef je dat de troep wel erg groot is geworden. Je stapt uit dat bad wat inmiddels lauw is geworden en je wrijft jezelf droog met een heerlijk zachte badhanddoek. De warme klanken van
Werewolf golven over je heen. Het stille nagenieten van het warme bad zeg maar. Maar dan opeens overvalt een messcherpe sound je halverwege. Scheermesjes hakken er in, maar voordat je het echt door hebt slaat het weer terug naar de warme sound. Toch is er een donkere schaduw aan het overtrekken en je weet het, je voelt het.
Arm's Length kriebelt en kietelt en blijkt een spannend avontuur te zijn. Niks warms meer, maar kil en afstandelijk. Toch van een soort dat uitnodigt tot meer. Ken je dat? Je bent bang en wilt het niet zien of weten en toch doe je het. Zo ervaar ik dit aparte muzikale verhaaltje.
Ook
Fraternal Noon schuurt flink en blijkt een koude stortdouche te zijn. Hoezo lekker warm? Hoezo veilig? Het is tijd geworden om over je schouders te kijken, om bang te zijn, maar ook tijd om lef te tonen en door te zetten in deze ietwat gekte veroorzaakt door een beer in de hemel.
Shining and Free klinkt aardig electronisch maar wordt toch met beide benen op aarde gehouden (hoezo hemel?) door met name de droog klinkende drums. De zang zweeft psychedelisch alle kanten op. In een dikke 5 minuten is het wel weer een avontuur dat je aan moet willen gaan. Het is geen hap-slik-weg en je moet er echt wat moeite voor doen. Maar wow wat krijg je er een hoop voor terug als je het aandurft.
For Beauty is toch weer terugkomen in de badkamer. Je laat je adem nog even over de spiegel gaan en wrijft er met je mouw overheen jezelf afvragend wat je in godsnaam al die tijd hebt staan doen. Waarschijnlijk zul je er nooit achterkomen want je gaat op in de mist die nog in je badkamer hangt. Al wat nog rest als die mist is opgetrokken is totale.........................leegte.
Radiohead's In Rainbows het meest bijzondere en vernieuwende wat rock anno 2007 heeft te bieden?
Mwoah: hoogste tijd dat anderen ook eens kennis maken met een Beer in de Hemel