Fire Tiger - Love So Bright (2025)
mijn stem
1 stem
Verenigde Staten
Pop / Rock
Uitgebracht in eigen beheer
-
Madman Wins (3:38)
-
Circle of Peace and Love (4:10)
-
Mama Shelter (3:15)
-
Love So Bright (4:42)
-
Nobody Says I Love You (4:08)
-
Clay Zombies (2:24)
-
Klepto Nikki Clyde (3:51)
-
Give Me Room (3:00)
-
Piano So Bright (4:24)
-
Family Home (3:42)
-
Reunion from Hell * (3:15)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur:
37:14
(40:29)
0
geplaatst: 9 september, 22:31 uur
Ontdekking van een paar jaar terug, deze band uit Los Angeles. Eindelijk dan de langverwachte nieuwe release. Laatste album was alweer uit 2020.
In die tussentijd hadden ze al wat video's/singles uitgebracht. Zoals altijd, in eigen beheer. Dat zijn ook wel meteen de beste tracks van het album, zonder de andere tracks tekort te doen. De bonustrack Reunion From Hell (themanummer van de film Reunion from Hell 2, wie kent hem niet), Clay Zombies en Give Me Room stammen allen uit 2022 (allemaal dikke 5*) en Klepto Nikki Clyde komt uit 2023. Maar goed, mooi dat ze nu dan allemaal toch gezamenlijk zijn uitgebracht.
Het ingetogenere Mama Shelter, Family Home, Love So Bright en zeker de instrumentale versie daarvan, Piano So Bright, bevielen me op het eerste gehoor ook meteen goed. Het vlotte Madman Wins en Circle of Peace and Love, daar moest ik even inkomen, maar dat is inmiddels helemaal goed gekomen. Alleen Nobody Says I Love You heb ik nog wat moeite mee.
Al met al is het weer genieten van Tiffany en de mannen. Ook dit album verdient weer 4*. Ik blijf liefhebber.
In die tussentijd hadden ze al wat video's/singles uitgebracht. Zoals altijd, in eigen beheer. Dat zijn ook wel meteen de beste tracks van het album, zonder de andere tracks tekort te doen. De bonustrack Reunion From Hell (themanummer van de film Reunion from Hell 2, wie kent hem niet), Clay Zombies en Give Me Room stammen allen uit 2022 (allemaal dikke 5*) en Klepto Nikki Clyde komt uit 2023. Maar goed, mooi dat ze nu dan allemaal toch gezamenlijk zijn uitgebracht.
Het ingetogenere Mama Shelter, Family Home, Love So Bright en zeker de instrumentale versie daarvan, Piano So Bright, bevielen me op het eerste gehoor ook meteen goed. Het vlotte Madman Wins en Circle of Peace and Love, daar moest ik even inkomen, maar dat is inmiddels helemaal goed gekomen. Alleen Nobody Says I Love You heb ik nog wat moeite mee.
Al met al is het weer genieten van Tiffany en de mannen. Ook dit album verdient weer 4*. Ik blijf liefhebber.
* denotes required fields.
* denotes required fields.