Wanneer ik weer eens "Love on the Beat" opzet, schrijf ik in m'n hoofd het volgende filmscenario uit:
Man trekt z'n nep Lacoste-shirt aan. Mikt vervolgens een schijfje Idool 2004 in z'n cd-lader - en luid meebrullend brengt hij een vleugje Axe-aftershave aan. Neemt de sleuteltjes van z'n nep Ferrari (je weet wel: zo'n kunststof Ferrari op een Volkswagen Kever-chassis) en snort naar de discotheek.
Aldaar versiert hij in no-time een blonde schoonheidsprinses, en neemt ze huiswaarts in z'n 50-cent Ferrari om daar tot de conclusie te komen dat zij eigenlijk een hij is
Om maar te zeggen: wanneer ik "Love on the beat" hoor, lig ik altijd in een deuk van het lachen.
Die goedkope drums, dat cliché "I said aaaaaaaaaaaaaaaa Lovvvvvvvvvvvvvve"-Amerikaanse zinnetje en niet te vergeten die kreunende juffrouw op de achtergrond (duidelijk suggestie richting SM-seks, lijkt me
). En onder dat alles die neuzelende stem van Gainsbourg.
Magnifique!
Foute discotheken - een droom voor ons allen