I'm Not There (2007)

Fijne selectie artiesten. Ik heb een aantal tracks al gehoord en die klonken vooralsnog zeker niet verkeerd.

Ik kan niet wachten op de film

Ik ook niet.

Bij zulke uiteenlopende artiesten kan het niet anders: sommige versies liggen je en andere niet. Erg fijn vond ik de versie van Sonic Youth van I'm not There, alsmede de drie nummers van Stephen Malkmus. De nummers van Yo La Tengo, toch één van mijn favoriete bands, doen me dan weer weinig. Helemaal bont maakt Sufjan Stevens het: zijn versie van Ring Them Bells duurt twee keer zo lang als het origineel en ontspoort in de tweede helft tot een totaal-over the top musicalnummer, dat zelfs op 'Illinois' buitenissig zou hebben geleken. Een totaal ongepaste egotrip.

Een andere opvallende cover is die van Cat Power: normaal gesproken is zij een meesteres in het ombouwen van andermans nummers om met iets totaal eigens te komen, hier doet ze juist het tegenovergestelde. Ze probeert de zang van Dylan zo dicht mogelijk te benaderen, inclusief al zijn eigenaardigheden en dictie. Ook muzikaal blijft ze heel dicht bij het origineel. Ik weet nog niet of ik het een heel geslaagde versie vind. Ook Eddie Vedder voegt weinig toe aan de tientallen versies van All Along the Watchtower die we al kenden. Antony maakt daarentegen iets heel bijzonders van Knocking on Heavens Door. Mark Lanegans trucje kennen we intussen ook wel en Willie Nelson verrast in positieve zin: zo blijven we heen en weer schipperen tussen hit & miss: 3.5*

Staat Mark Lanegan erop? Geweldig

Als ik me niet vergis. Dé soundtrack voor deze donkere maanden. Hiermee halen we het wel tot na de kerst? Maar wat moet die foto van Greg Dulli op de hoes?

bijzonder album. zoals hierboven ook al gemeld is het een plaat met ups en downd. deze soundtrack is vooral aardig voor die paar opvallende pareltjes. soms is het gewoon gitaar met mondharmonica en dan zie ik de meerwaarde tov origineel niet zo. op andere momenten krijgt een Dylan-song een heel ander geluid en op die momenten is deze plaat top! Favoriet: Jeff Tweedy, Sufjan Stevens, Antony, Mark Lanegan, Iron & Wine

Wat een ongelofelijke verrassing, zo op de valreep van dit jaar, en wat is het stil op deze pagina! Behoorlijk onbekend nog, dus, en dat met zoveel helden van me erop: Tom Verlaine, Mark Lanegan, Malkmus, Sonic Youth en nota bene Bob Forrest, ons Thelonische Monstertje.

mén wat is die cover van sonic youth goed, kippevel.

schiiterende covers van dylan door ook grote artiesten , het is zeer moeilijk de grootmeester te coveren maar wat hieer gebeurt , awel ze hebben met veel eerbied prachtige covers gemaakt, een dikke pluim aan iedereen die aan dit projekt meegeholpen heeft !

Dit is erg leuk! Allerlei grappige uitvoeringen van Dylan klassiekers

Eigenlijk best een goede plaat, met enkele onverwacht spannende bijdragen! Met name Mark Lanegan klinkt weer erg goed, al moet ik zeggen dat Eddie Vedder me ook wel aanspreekt. Luister deze plaat toch erg graag, al ben ik meestal niet gek op covers.

Ballad of a Thin Man is hier egt ge-ni-aal

De nummers spreken voor zich. Niet alles is qua performance briljant en het is uiteraard moeilijk om de originelen te benaderen c.q. te overtreffen, maar het zijn zeer goede cd's. Het is allemaal met liefde gemaakt. Na drie jaar nog steeds veelgedraaid. Mag van mij tussen en bij de cd's van Dylan in het cd-rekje staan.. Da's een mooi compliment, hoor.

Leuke verzameling Dylan tracks, wel een beetje te lang naar mijn mening.
Had best een enkele disc kunnen worden met alleen de toppers erop.

Vooral Los Lobos, Calexico en Mark Lanegan zijn geweldig! (en Bob zelf natuurlijk.....)

The Black Keys - Wicked Messenger

Bovenstaand lijstje namen en nummers zorgt ervoor dat ik de film wil zien.

Complimenten voor Todd Haynes: ik vind het erg knap om een muziekfilm te maken die beter is dan de soundtrack ervan.
Het enige muzikale kippenvelmoment in de film doet zich voor tijdens de aftiteling, letterlijk 2 minuten vóór de film is afgelopen, als iemand Knockin' on Heavens Door zo overtuigend brengt dat je even in de waan bent dat-ie het zelf net geschreven heeft en het niet een behoorlijk afgekloven en stukgekafferd nummer is.
Antony and the Johnsons, destijds voor mij een nieuwe naam, zijn ook het hoogtepunt van deze soundtrack, die verder een hoop nummers in de 3½*-categorie herbergt.

gert_r. Het laagste gemiddelde aantal stemmen per toevoeging.

hm, had me helemaal niet gerealiseerd dat er natuurlijk ook een soundtrack moet zitten bij een van de beste films die ik ooit gezien heb.

Grappig, ik wist ook niet dat hier een soundtrack van was. De DVD heb ik al jaren in huis, maar eerlijk gezegd vond ik de film niet om doorheen te komen.

Sommige nummers/albums van Dylan zijn ook niet om doorheen te komen. 't Schept een band

De eerste 10/15 albums van Dylan kan ik eigenlijk prima doorheen komen. Later werk ken ik nog niet...

Die versie van Sonic Youth is niet normaal goed!

Dat klopt.. Ook mijn favoriet hier... Verder ook nog wel een aantal sterke tot zeer sterke dingen... Ik noem een Antony, Tweedy, Cat Power en Mark Lanegan (ook een van de weinige dingen van hem die ik kan waarderen)

Bob Dylan is een van mijn grote helden, niemand heeft zo veel prachtsongs geschreven als hij, maar het cliché hier over Dylan-covers dat het origineel moeilijk is te overtreffen, klopt gewoon niet. Dylans uitvoeringen zijn vaak heel schetsmatig; blauwdrukken voor andere artiesten. Zijn tijdloze en universeel doorvoelbare songs schreeuwen erom, door anderen te worden vertolkt.

Hoe goed sommige versies hier ook zijn, het origineel blijft onovertroffen.

Dat zal Dylan zelf niet met je eens zijn.

Weet ik niet, ik spreek de man nooit...

One man's opinion is another man's ass-wipe.

Tamelijk briljante film die als mozaiek over de kijker wordt uitgestrooid met het verzoek een en anders nou niet eens met de neocortex te bekijken. Alsof Dylan zelf zo goed te volgen zou zijn. Dylanologie is geen betavak. Het is vaak de zelfde kritiek op het werk van zo iemand als David Lynch: dat ie niet begrijpelijk is. Prima, maar noem het dan niet slecht. Noem het gewoon bij de naam, dat je het contact met je eigen dromen, want ook niet lineair, verloren bent.
Ik ervaar de soundtrack als een eerzame en welgekozen manier om recht te doen aan het totaalplaatje. Het is er een die ik nog regelmatig opzet. Dus voor mij hebben ze het goed gedaan.

De soundtrack van I'm Not There, de film over Bob Dylan, staat werkelijk vol met goede tot uitstekende covers. Maar een paar songs vallen in de categorie 'wel aardig'. Sterk is dat de meeste artiesten hun eigen stijl aanhouden en een eigen invulling geven aan de muziek van Dylan. Dat levert een verrassende, afwisselende en mooie soundtrack op.

Er staan teveel hoogtepunten op, om te noemen. Laat ik Sonic Youth met de titelsong erbij pakken, Jim James en Calexico met het heerlijke Goin' to Acapulco, echte Tombstone Blues van Richie Havens, het mooie One More Cup Of Coffee van Roger McGuinn en Calexico, het briljante Simple Twiste of Fate van Jeff Tweedy van Wilco, het ontroerende Senor van Willie Nelson en Calexico, het fraaie Ring Them Bells van SufJan Stevens, het beste nummer hier van Yo La Tengo: I Wanna Be Your Love, de ijzersterke Black Keys met The Wicked Messenger, het fraaie Cold Iron Bound van Tom Verlaine en The Million Dollar Bashers en tot slot de prachtige uitvoering Knocking On Heaven's Door van Antony & The Johnsons.
Mijn excuus voor al die andere mooie nummers die ik niet genoemd heb.

Een prima album. Zou eigenlijk 'die orginaal Aufnames ' van ome Bob ook eens allemaal moeten gaan beluisteren.