Soms heb je wel eens mazzel. Afgelopen zaterdag bijvoorbeeld, toen ik een hele stapel leuke cd's uit de bakken van een kringloper viste, waaronder dit album. Ik kende het eerlijk gezegd niet, maar de kennismaking is me zeer goed bevallen. Het werd geproduceerd door John Mayall, die ook samen met Albert King verantwoordelijk is voor alle composities. Die zijn weliswaar niet van hoog niveau, maar daar staat tegenover dat King excelleert met zijn zinderende gitaarspel. De opnames hebben bovendien een enigszins jazzy touch, wat de invloed van Mayall verraadt. En dat bevalt me heel erg. Ik heb ademloos zitten luisteren naar zowel het heerlijke spel van King als naar het fabuleuze drumgeluid van Ron Selico (die ook te horen is op het album Jazz Blues Fusion van John Mayall). Het lekkere pianospel van Mayall vind ik ook een positief punt, en de blazers (Clifford Solomon, en Ernie Watts op saxofoon en Blue Mitchell op trompet) maken het album helemaal af. De opnames vonden plaats op 28 augustus 1971, maar werden toen niet uitgebracht. Vond Stax het geluid wellicht te afwijkend? Zou best eens kunnen, hoewel dat niet officieel bekend is. Voor mij een fascinerend album, en echt een aanwinst voor mijn bluesverzameling.