menu

The Beatles - Anthology 2 (1996)

mijn stem
4,10 (164)
164 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: Apple

  1. Real Love (3:56)
  2. Yes It Is (1:50)
  3. I'm Down (2:32)
  4. You've Got to Hide Your Love Away (2:45)
  5. If You've Got Trouble (2:48)
  6. That Means a Lot (2:12)
  7. Yesterday (2:43)
  8. It's Only Love (1:58)
  9. I Feel Fine (2:18)
  10. Ticket to Ride (3:08)
  11. Yesterday (2:33)
  12. Help! (2:55)
  13. Everybody's Trying to Be My Baby (2:45)
  14. Norwegian Wood (This Bird Has Flown) (1:59)
  15. I'm Looking Through You (2:54)
  16. 12 Bar Original (2:55)
  17. Tomorrow Never Knows (3:14)
  18. Got to Get You into My Life (2:55)
  19. And Your Bird Can Sing (2:13)
  20. Taxman (2:32)
  21. Eleanor Rigby (Strings Only) (2:05)
  22. I'm Only Sleeping (Rehersal) (0:40)
  23. I'm Only Sleeping [Take 1] (2:59)
  24. Rock and Roll Music (1:38)
  25. She's a Woman (2:54)
  26. Strawberry Fields Forever [Demo Sequence] (1:42)
  27. Strawberry Fields Forever [Take 1] (2:35)
  28. Strawberry Fields Forever [Take 7 & Edit Piece] (4:12)
  29. Penny Lane (3:00)
  30. A Day in the Life (5:04)
  31. Good Morning Good Morning (2:40)
  32. Only a Northern Song (2:44)
  33. Being for the Benefit of Mr. Kite! (Takes 1 and 2) (1:05)
  34. Being for the Benefit of Mr. Kite! [Take 7] (2:33)
  35. Lucy in the Sky with Diamonds (3:25)
  36. Within You Without You (5:27)
  37. Sgt Pepper's Lonely Hearts Club Band [Reprise] (2:02)
  38. You Know My Name (5:43)
  39. I Am the Walrus (4:01)
  40. The Fool on the Hill [Demo] (2:47)
  41. Your Mother Should Know (3:03)
  42. The Fool on the Hill [Take 4] (3:45)
  43. Hello, Goodbye (3:18)
  44. Lady Madonna (2:22)
  45. Across the Universe (3:28)
totale tijdsduur: 2:08:17
zoeken in:
Bob Cremers
Ik heb de Antology op dvd. en ben de hele nacht gaan kijken naar de beatles.

5,0
"Plastic soul,man...Plastic soul.Plastic soul,man"

avatar van Janz
5,0
Dit is de beste van de 3.
Mijn favorieten: I'm Down, And Your Bird can sing (waarin de heren in hun broek zeiken van het lachen), Strawberry Fields en Northern Song.
Overigens is het Anthologyproject alleen echt te waarderen als je de originelen kent.

EVANSHEWSON
De Anthology reeks kwam er omdat er zo veel bootlegs op de markt gekomen waren dat het niet mooi meer was.
Dus dachten de Beatles en George Martin, waarom geven we zelf geen rehearsals uit, onvolledige of alternatieve versies, dan doen we het beter !
De eerste is misschien de minst interessante, omdat de groep in de studio ook nog niet in een erg experimenteel stadion aanbeland was.
De Tweede en de derde zijn op dat vlak véél interessanter.

Maar ik wil verwittigen dàt dit toch voor de ECHTE PURE BEATLESFAN bedoeld is, de modale luisteraar zal hier niet zo'n grote boodschap aan hebben, vrees ik.
Voor mij, als groot fan waren deze drie Anthology's een godsgeschenk.
Maar als ik dit eerlijk moet beoordelen zeg ik voor alle drie;
3.5 ster, méér voor de historische waarde. Want zulke ceedees ga je niet in één ruk beluisteren, het is méér om eens te kijken hoe een nummer kan evolueren tot zijn definitieve versie.
En die definitieve versies waren meestal ook de beste, uiteraard.

De drie platen zijn wel zeer zorgvuldig en luxueus uitgegeven met prachtige boekjes erbij.
Zoals gezegd ; voor de drie delen, telkens : *** 1/2

avatar van Toon1
4,0
Ik zie de Anthology cd's niet als iets dat je af en toe of zelden maar eens draait. Ik draai The Beatles regelmatig, en het zijn vooral de alternatieve versies die ik dan draai, i.p.v. de gewone studioversies.

Anthology 2 opent met het prachtige "Real Love". Maar het interessantse nummer van de cd is zonder twijfel take 1 oftewel de studio demo van "Tomorrow Never Knows", dat op het moment van opname nog "Mark IV" heette. Deze was nog nooit op bootleg verschenen en nu kon de wereld dus voor de eerste keer deze legendarische eerste versie horen. Nummers als "If You Got Trouble" en "That Means a Lot" tonen dan weer precies aan waarom ze niet op het Help! album werden gezet: ze zijn gewoon te zwak. Ringo's uitroep in "If You've Got Trouble" illustreert dit: "Rock on, anyone!". 12-Bar Original is ook een leuke instrumental, net als de eerste live-versie van "Yesterday", vijf dagen voor de release van de LP "Help!". Of die take van "And Your Bird Can Sing", met Paul en John die grappen en giechelen.

Vind het ook een pluspunt dat ze hier drie versies van "Strawberry Fields Forever" hebben opgezet. Zo zie je de evolutie goed. Verder nog een paar leuke versies (vaak niet zoveel verschillend van, maar soms toch beter dan het origineel) van o.a. "Only a Northern Song", "I Am the Walrus" en "Your Mother Should Know".

"Yes It Is" geeft precies weer het (kleine) probleem aan van de Anthology reeks: ook hier worden Take 2 (het eerste deel van het nummer) en Take 14 (het laatste deel) door elkaar gemixt. Jammer. Op bootlegs vind je alle takes van het nummer, namelijk 1 tot en met 14, en je hoort John voortdurend voortdurend in de fout gaan met zijn zang, en de studio engineer vloeken .
Maar het kan nog erger. "A Day in the Life" bestaat uit maar liefst zes delen oftewel drie verschillende takes aan elkaar geplakt:
0:00 - 0:27: take 1, 19 Jan 1967 ("Sugarplum fairy")
0:27 - 2:45: take 2, 19 Jan 1967
2:45 - 3:49: take 6, 20 Jan 1967 ("Oh Shit!")
3:49 - 4:17: end of take 2, 19 Jan 1967
4:17 - 4:50: orchestral scale-climbing edit piece # unknown, 10 Feb 1967
4:50 - 5:04: alternative end edit piece # unknown, 10 Feb 1967

Maar dat neemt natuurlijk het grote luisterplezier niet weg!

avatar van bawimeko
5,0
De koekjestrommel!
Bij het kopen en beluisteren van Anthology I (een tegenvaller) bedacht ik al de meest interessante periode in het Studioleven van de Beatles nog moest beginnen!
Een dit deel stelde niet teleur! Vanaf de Rubber Soul-sessies wordt het allemaal steeds interessanter en boeiender. Het is geweldig om een overbekende track als Got To Get You Into My Life door dezelfde groep te horen brengen in een heel andere uitvoering!
Overigens valt me op hoevaak de Beatles/George Martin achteraf gezien de goede keuzes maken over welke versie op LP moest verschijnen. Zo is "Mark I" (Tomorrow Never Knows) briljant en schokkend, maar de uitgebrachte versie is rijker en mooier.
De mooiste track vond ik zelf Penny Lane. Het was sowiese m'n favoriete Beatle-track, maar tot dat moment constant in mono of nep-stereo uitgebracht, Deze versie legde vast hoe briljant deze track in elkaar zat:
*drie lagen piano (tweemaal Paul, eenmaal George Martin)
*hoge tonen op een harmonium (Paul)
*staande bas (ene Frank Clarke)
*engelse hoorn, later vervangen door een piccolo-trompet
*bijna alles werd op een andere snelheid opgenomen, waardoor de boventonen van de piano's werden versterkt.
*percussie werd vervormd opgenomen

Zo zie je maar; in die tijd werd zelfs een 'simpel' deuntje volledig door de experimentele molen gehaald!

Vooral disc 2 is een traktatie voor de Beatles-fan; allerlei doorkijkjes in het studio-leven!

avatar van Richard Arthur
You know my name (look up the number), is dit nummer met Brian Jones?

avatar van Toon1
4,0
Jup, hij speelt sax.

avatar van Peter88
4,5
Zoals hierboven al is gemeld zijn de Anthology albums inderdaad iets voor de echte fans. En het tweede en derde deel zijn inderdaad een must voor de Beatlesfans. Geweldig om de demo's te horen van de nummers die later terecht kwamen op Rubber Soul, Revolver, Sgt Pepper en Magical Mystery Tour. Met disc 2 is prachtig, met daarom onder andere de demo's voor Sgt Pepper, en drie demo's van Strawberry Fields Forever.

4,5

avatar van Richard Arthur
En wie is ookalweer Dennis O'bell?

avatar van royals
5,0
Mijn favoriete plaat. Beste band, beste selectie liedjes.

avatar van vin13
4,5
Het is leuk om te weten hoe een nummer ontstaat en hoe mooi de kale demoversies vaak zijn, te veel gepriel aan nummers kan ook te overdadig zijn. Ik vind Strawberry Fields echter wel een hele mooie uitzondering, 1 van hun beste nummers. Anthology 3 is zeker net zo interessant.

avatar van Toon1
4,0
Richard Arthur schreef:
En wie is ookalweer Dennis O'bell?


Op Wikipedia staat dit:
The recording includes a reference to Dennis O'Dell, associate producer on the A Hard Day's Night film. Partway through the song, Lennon introduces McCartney as lounge singer "Dennis O’Bell," one consonant away from the name of the film producer Lennon had worked with not only on Hard Day's Night but also How I Won the War. The reference prompted numerous telephone calls to O'Dell's home by fans who told him, "We have your name and now we've got your number," as well as personal visits by fans wanting to live with him.

Stijn_Slayer
Als je deze naast Anthology 1 legt zou je haast gaan denken dat het een compleet andere band is. Als je ze achter elkaar draait hoor je wat een grote ontwikkeling The Beatles hebben doorgemaakt. Het niveau is veel constanter, zelfgeschreven werk, de studiotechnieken worden optimaal benut.

Daarnaast zijn bijvoorbeeld de live versies van Yesterday en Help! leuk en Eleanor Rigby vind ik instrumentaal zelfs mooier. Ik ben niet echt gecharmeerd van het Magical Mystery Tour album, maar hier klinken die nummers toch iets beter naar mijn mening. En ik hoef er nu natuurlijk geen punten af te halen voor iets als All You Need is Love. In deze 'context' vind ik het ook minder storend als ik een keer een nummer tegenkom dat ik niet zo geweldig vind. Deze anthology's geven namelijk niet alleen leuke demo's e.d. maar tegelijkertijd een fantastisch samengesteld carriereoverzicht.

Ook leuk is dat je een beetje een indruk krijgt van hoe bepaalde nummers tot stand zijn gekomen. En ten slotte zitten er zeer fijne boekjes bij alle drie de delen.

avatar van LucM
4,5
De Anthology-reeks draai ik minder vaak dan de reguliere albums van the Beatles, maar dit is toch wel een zeer interessant deel omdat hier te horen is hoe klassiekers als bv. "Strawberry Fields Forever", "I'm Only Sleeping" en "Tomorrow Never Knows" al experimenterend tot stand zijn gekomen.

5,0
Dat je ze minder vaak draait is heel normaal. Mar ze zijn idd verdomd interssant om te horen, hoe nummers tot stand kwamen en dat sommige "ruwe" versies erg goed klinken. Voor de echte Beatlesfan is deze box-serie een "must". Ik ben in ieder geval blij dat ik ze heb.

4,0
Van de Anthology cds is dit denk ik de meest interessante. Vooral omdat in hun meest experimentele fase de eerste versie uiteindelijk erg kon verschillen van de uiteindelijke. Dit geldt natuurlijk het meest voor "Strawberry Fields Forever", waarvan Lennons soloversies mijns inziens beter zijn dan de uiteindelijke release. Ook de Lennons zang op "A Day in the Life" is hier bijna nog mooier dan op de Pepperversie.

Dit niet alleen, ook minder bekende nummers als "I'm Only Sleeping" of "Its only Love" klinken zonder effecten op zijn minst even goed. Enige minpuntje is dat de niet uitgeven tracks (That means a lot, If you've got trouble, 12-bar original) uiteindelijk niet zo bijzonder blijken te zijn en terecht niet op de reguliere albums zijn verschenen. Zeker de moeite waard.

5,0
Deze keer ben ik het helemaal met je eens, aletheia! Eindelijk!!!

avatar van Chronos85
5,0
Ik vind vooral de ska-versie van You know my name... heel erg vermakelijk. The Beatles waren er ook wat dat betreft (vergelijk het door vrijwel iedereen verfoeide Ob la di ob la da) erg vroeg bij...

avatar van avdj
4,5
Ongelooflijk dat deze CD alweer zeventien jaar geleden verschenen is. Mijn ouders waren destijds nog lid van ECI waardoor mijn vader 'verplicht' was maandelijks een CD aan te kruisen. Dit is er eentje van en wat voor één!

Het is mooi dat de Anthology delen allemaal een eigen karakter kennen. Deel 1 laat vooral de verbluffende verbeteringen op het podium goed zien. Luister bijvoorbeeld eens naar het nietszeggende drumwerk van Pete Best in het begin. Op het afsluitende deel is vooral goed te horen hoe de heren uit elkaar gegroeid waren.

Maar dit is dus deel 2 en mijns inziens de meest interessante. Ook wel 'de studiojaren' genoemd. Ik verbaas me erover dat de definitieve versies keer op keer daadwerkelijk de beste blijken te zijn. Een goed voorbeeld is "A Day in the Life". Op dit album zingt Lennon het nummer met een bijna zwijmelende "Bono" stem. Maar op de huiveringwekkende Sgt. Peppers versie lijkt hij zijn emoties te hebben afgezwakt en levert hij één van zijn beste zangpartijen ooit af.

En zo zijn er talloze andere ontwikkelingen te ontdekken. Neem de hier nog wat houterig klinkende versie van Norwegian Wood. Vreemd genoeg vind ik juist die grote verschillen met de definitieve versies zo boeiend van deze twee schijfjes. Voor de doorgewinterde Beatles fan onmisbaar. Weet trouwens iemand of de Anthology remasters naast iTunes ook fysiek verschijnen?

4,5*

avatar van Chronos85
5,0
That Means a Lot vind ik juist wel heel aardig. De productie van het nummer is ongewoon vol en hard. Ze schijnen alle registers ervoor tehebben opengezet.

En dan die vocale climax van John: 'Can't You See...'.

Het nummer past niet op Help maar het is een welkome aanvulling op het al bekende werk.

avatar van bawimeko
5,0
Maar eens een blog gemaakt over Anthology 2: --> link

avatar van nlkink
4,0
, bawimeko.

En de vocale climax van That Means A Lot is gewoon Paul met zijn 'Little Richard Voice', Chronos85.

avatar van Chronos85
5,0
nlkink schreef:
, bawimeko.

En de vocale climax van That Means A Lot is gewoon Paul met zijn 'Little Richard Voice', Chronos85.


Klopt nlklink. Het ging mij ook vooral om de productie van het nummer wat mij opviel.

Gast
geplaatst: vandaag om 06:01 uur

geplaatst: vandaag om 06:01 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.