CDtje waar zoveel goeie herinneringen aan vasthangen. Al moet wel gezegd dat vooral het begin van beide CDs mij bevielen. Veel leuke, vaak komische, trackjes.
Zoals oa "Nonshlen Tustokken", onzin track van Rob Gee die nog steeds een glimlach laat verschijnen. Bassjes klinken een beetje flauw, maar verder blijft het wel een cool nummertje, met die foute samples en koddig gitaarmelodietje. Ook "Speedy Gonzales" blijft zo'n track die ik af en toe nog graag eens opzet. Silly, dat zeker, maar gewoon fijn en schattig. "At War" heb ik altijd wat minder gevonden. Simpel gebeuk en een nogal domme voice sample. Ook "The Passion" was nooit zo mijn favoriet, al klinken die melodietjes nu wel heerlijk retro. Nee, gaf mij maar "La Onde". Zeer mooie waves, coole voice sample, vooral die intro dan, want de rest is ook redelijk standaard. "Viva La Revolution" vond ik ook altijd wel leuk, al is dat eigenlijk mellow, nu ik het zo terughoor. Cute

. "World's Famous MF" is wat saaie hardcore, wat traag en foute voice sample. Dan liever "House Of Spoo". Lekker snel, simpel HC melodietje en wat makkelijk gepruts. Geen geniaal nummer, gewoon leuk. "Thousand" was ook altijd wel fijn. Twee climaxen, meer is er niet, maar het climaxt wel twee keer erg lekker, dus wat zou het. Favoriet van CD1 is ongetwijfeld "Mind Destroyer". Wreed coole melodie, dito voice samples. Wat volgt is net allemaal wat minder. Hardcore draaide vroeger toch vooral om leuke sampletjes en melodietjes (voor mij dan), en de volgende tracks zorgen vooral voor veel gebeuk. Zo'n "Take Control" klinkt dan nu nog wel lekker ruw en vet, maar een "Mutha Fucka House" bijvoorbeeld, kan ik nog maar weinig mee. "Tumult" sluit CD1 af, passend titeltje, want lekker veel distortion en stevig gebonk. Beetje jammer van dat hoog sampletje, maar verder wel een oké nummertje.
CD2 opent weer met zo'n nonsenstrack. "El Gallinero" heeft op zich weinig in zich, behalve dan een op de maat kakelende kip die nogal debiel klinkt. Vandaar dat het zo'n leuke track is. Kan best begrijpen dat mensen hier weinig aan hebben, ik hou wel van muzikale humor, zeker als ze op het einde nog even dat beest afknallen

. "Fucking Hostile" is weer wat minder. Doet wat denken aan "At War", met weer zo'n stomme luidruchtige voice sample. "Festa Italiani" is een pak beter. Zeer mooi melodietje, weirde maar zeer coole voice samples en een nog steeds lekkere (maar eigenlijk geen hardcore) bass. Fantastische retro track. Favoriet trackje op deze CD blijft echter "Up" van Ilsa Gold. Speciaal project, dat steeds coole tracks wist te maken. Zeer mooie melodiën en prachtige samples. Ook geen harde muziek, wel lekker dromerig gebeuk. "BOTTROP" blijft een leuk trackje, maar heb liever het origineel. "Step The Fuck Back" van Santana is ook zeer aardig, toch is dat ook nooit zo mijn artiest geweest. Altijd wel goeie tracks, nooit echt geniaal. Al is het melodietje hier nog steeds erg cool. "Why" doet me een pak minder, enkel die wave is wel mooi. "Antibiotic Prod" klinkt ook nog steeds erg lekker. Leuk headnod trackje, dat vooral goed klinkt wanneer dat zagerig melodietje even ophoudt. "King Of FMM" is nog steeds slecht. Nooit goed gevonden. Dan liever "Bonzai Channel One", één van mijn eerste aanrakingen met hardcore (was toen een hit op de radio in BE). Blijft een coole track, met enorm veel nostalgie aan verbonden. En net als op CD1 wordt het dan een tijdje een pak minder leuk. Tot "The Box" het weer een stuk leuker maakt. Altijd een lekkere track gevonden, vooral dat breakje halverwege. "Error" is redelijk kut, "Mass Hysteria" sluit de CD nog wel lekker af.
Ook dit blijft een leuke CD, maar toch één van de mindere early Thunderdomes. Daarom geen 4* maar 3.5*. Boel herinneringen, en een hoop tracks die ook nu nog, zij het omdat ze gewoon nog fris klinken, of omdat er zo'n retrosfeer rondhangt, lekker blijven.