menu

Silverchair - Diorama (2002)

mijn stem
3,31 (63)
63 stemmen

Australiƫ
Rock
Label: Atlantic

  1. Across the Night (5:37)
  2. The Greatest View (4:05)
  3. Without You (5:17)
  4. World upon Your Shoulders (4:37)
  5. One Way Mule (4:14)
  6. Tuna in the Brine (5:40)
  7. Too Much of Not Enough (4:42)
  8. Luv Your Life (4:29)
  9. Lever (4:22)
  10. My Favorite Thing (4:14)
  11. After All These Years / Outro (9:52)
totale tijdsduur: 57:09
zoeken in:
Beetje een tegenvaller. Zouden die gasten met iets nieuws bezig zijn?

avatar van herman
1,5
Daniel heeft een nieuwe band en staat volgende maand in Amsterdam.

Ik weet het . Ga er vanavond naar toe.

avatar van Nubis
3,0
The Dissociative ofzoiets? Ik wist helemaal niet dat Daniel Johns een nieuwe band had. Maar eigenlijk heb ik al eeuwen niet meer naar Silverchair geluisterd en me erin verdiept..

avatar van Hermy
3,0
De enig reden waarom ik deze cd weleens uit mijn kast haal, is vanwege de fraaie vioolpartijen in het nummer 'Tuna In The Brine'....

Ik zal hem ook nog eens de kast uit halen..

Bestaat Silverchair nog? Of is er kans op een reünie?

3,0
Waar is de grunge gebleven. Dat vond ik juist zo lekker aan deze band. Wel vernieuwend, maar of ik het goed vind.
Geen superplaat

avatar van Bert Wasbeer
1,0
De band is nooit een echte hoogvlieger geweest. Jammer dat deze poging tot vernieuwing een falikante mislukking is gebleken. In mijn oren een draak van een plaat, enkel geschikt voor night of the proms

avatar van jowietje
Mooie hoes zeg

2,0
Alleen eens gehoord omdat mijn vriendin een fan van deze hanson bunch onder de grungers was.. pfff. je zou er droevig van worden..

avatar van Nubis
3,0
Er komt een nieuw album aan.


Edit: Oh, dat stond ook al bij Neon Ballroom.

avatar van Erikpol
3,0
After all these years, wat een prachtig liedje!
Maar verder idd een mindere plaat van Silverchair. Frogstomp is stukken beter!

4,0
een score van 2,88. En dat voor zo'n goed album. Ze hebben helemaal hun eigen stijl gecreeerd.
Het is misschien wel gepolijste rock, maar het zijn knettergoede nummers.
4*

avatar van JohnS
4,0
Het groei album van silverchair.
Een frogstomp zullen ze niet meer maken, maar er zit wel een vaste lijn in.
Elk album heeft zijn eigen geluid, maar toch weer een vertrouwd geluid.

4,0
Zwaar ondergewaardeerd. Ik vind dit toch wel heel mooi, met toch nog veel emotie. AL is de feel wat positiever dan hun eerdere werk.

avatar van Roseta
2,0
Matige plaat. Eigenlijk kan alleen The Greatest Vieuw mij boeien. Misschien moet ik 'm binnenkort weer eens uit de kast vandaan halen, als ik 'm kan vinden onder de stofhoop.

Ik vind deze plaat echt een misser, zelfs de opvolger is nog beter. Diodrama vind ik een betere albumtitel.

4,0
2,90?! Ik vind de weg die ze ingeslagen zijn ook niet helemaal geslaagd en luister inderdaad nog steeds liever naar Neon Ballroom, maar het blijven extreem getalenteerde gasten en ook dit is een prima plaat.

avatar van Ronald5150
2,5
Het album "Freak Show" van Silverchair is voor mij het referentiekader in de beoordeling van hun muziek. Dat gezegd hebbende moet ik concluderen dat "Diorama" daarbij in het niet valt. Objectief gezien is het een beetje appels met peren vergelijken, omdat Silverchair op "Diorama" voor een andere aanpak en stijl kiest. Dit heeft waarschijnlijk ook te maken met de persoonlijke situatie van zanger/gitarist Daniel Johns. Subjectief maak ik toch altijd de vergelijking met "Freak Show", terecht of niet. De gekozen vorm op "Diorama" pakt me niet of in ieder geval onvoldoende. Niet slecht, maar persoonlijk doet me dit vrij weinig.

avatar van milesdavisjr
4,0
Deze plaat is voor mij altijd een guilty pleasure geweest. De vorige albums vond ik nogal puberaal van aard, nooit echt slecht maar het niveau kon niet tippen aan de grote jongens in het genre. Op deze schijf werkte de jongens op enkele songs samen met Van Dyke Parks en dat is te horen. Enkele prima arrangementen zorgen voor een opmerkelijke groei en muzikale ontwikkeling. Across the Night is daar al een voorbeeld van, groots opgezet, het toevoegen van orkestrale elementen zorgen voor episch nummer. Het weidse 'The Greatest View' was destijds een pakkende single. Hierna volgen enkele redelijke songs maar niet bijzonder. Op Tuna in the Brine hoor je weer de invloed van Van Dyke Parks terug, het nummer klinkt catchy en is doorspekt met mooie arrangementen. Niet alles is evengoed, als de heren los gaan in enkele agressievere nummers voelen deze songs wat eenvoudig aan, zeker in tegenstelling tot de wat rijker aangeklede titels. De plaat kent twee gezichten, gevarieerd en rijk gearrangeerd vs agressief en echt-toe en rechtaan. De gedurfde stap en hulp van een legende in enkele heerlijke nummers leveren wel een sympathieke score op.

avatar van milesdavisjr
4,0
Silverchair; de drie Australische eendjes die in 95' als pubers doorbraken naar het grote publiek. De eerste twee platen zijn nog dusdanig doordrenkt met Nirvana invloeden dat er nog geen sprake is van een eigen gezicht. Vanaf Neon Ballroom werd de muziek wat veelzijdiger hoewel ook die plaat niet echt tot de verbeelding spreekt. Diorama is van een ander slag; door veel liefhebbers afgedaan als een slappe plaat waar theatrale elementen de boventoon voeren.

De geluidsmuren werden deels afgebroken, de songs werden voorzien van rijke arrangementen en Johns kreeg (of nam) meer ruimte om zijn veelzijdigheid ten toon te spreiden. De strijkers, pianopartijen en orkestrale elementen zijn niet van de lucht, ik ben er verzot op. Enkele songs zijn nog 'van dik hout zaagt men planken' en deze tracks vormen dan ook een contrast met het overige materiaal.

Beroemde arrangeur en componist Van Dyke Parks werd ingevlogen om de nummers van extra lagen te voorzien, in mijn ogen is hij daar geweldig in geslaagd. Across the Night, Tuna in the Brine en Luv Your Life zijn fraaie miniatuurtjes, aangekleed met weldadige arrangementen, zo lust ik ze graag.

Buiten hun thuisland om heeft dit album maar weinig gedaan, oude fans vonden weinig van hun gading op deze plaat. Interne strubbelingen en weinig marketing activiteiten rondom dit plaatje hielpen ook al niet mee. Men poepte met Young Modern nog een alleraardigst plaatje uit en hierna was de koek op.
Voor een collectief dat ooit begon als Nirvana kloon ontwikkelde zich men toch vanuit muzikaal oogpunt tot een heel interessante richting, waar veel vergelijkbare bands vaak blijven hangen in herhaling. Johns stoeit al enige jaren met elektronische muziek maar dergelijke initiatieven pakken mij een stuk minder in.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:39 uur

geplaatst: vandaag om 15:39 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.