menu

Synaesthesia - Embody (1995)

mijn stem
4,50 (1)
1 stem

Canada
Electronic
Label: Cleopatra

  1. Outland (9:47)
  2. Alien Intruder (8:27)
  3. New Horizons (10:30)
  4. Door to the Other Side (11:14)
  5. Hemisphere (10:06)
  6. Submerged (7:10)
  7. Floatation (8:36)
totale tijdsduur: 1:05:50
zoeken in:
avatar van CorvisChristi
4,5
CorvisChristi (crew)
In de periode dat Delerium muzikaal een andere koers ging varen, kwamen Bill Leeb en Rhys Fulber met het volgende project op de proppen: Synaesthesia. Met dit project gingen de heren door waar ze eindigden met de Spheres-albums van Delerium. Vanwege vaag gedoe rond het platencontract mochten de heren blijkbaar niet vermelden dat de muziek door hen geschreven was. Dus kozen ze voor een pseudoniem: R. Deckard. Deze R. Deckard zou de muziek hebben geschreven en Bill Leeb en Rhys Fulber zouden deze uitgevoerd en geproduceerd hebben. Althans, zo doet de informatie op de credits van het album (en trouwens ook het album Desideratum) geloven. Kenners weten natuurlijk dat deze R. Deckard niet echt bestaat, behalve als het hoofdpersonage uit de film Blade Runner. Wat overigens wel direct te kennen geeft waar de heren hun inspiratie vandaan hebben gehaald.

Muzikaal gezien ligt Synaesthesia het dichtst tegen de muziek van Delerium aan: zeg maar een combi van de oude Delerium-stijl en de stijl die ze toepasten op de Spheres-albums. Voeg daarbij wat etnische invloeden zoals deze te horen zijn op het Intermix-album Future Primitives (en de latere Delerium-albums) en dan heb je Embody, het debuut van Synaesthesia.

Al direct zijn deze invloeden te horen op opener "Outland". Overduidelijk druipt het ervan af. Het is dan ook een toepasselijke opener; niet echt verrassend, maar slecht is het geenszins.

"Alien Intruder" had net zo goed "Transhumanist Part 2" kunnen heten, gezien dit nummer qua stijl en opbouw echt heel veel weg heeft van "Transhumanist" van Delerium's Spheres II-album. Sterker nog, het was een betere titel geweest, gezien deze beter aansluit op de muziek. Zelfs de didgeridoo-samples zijn dezelfde als op "Transhumanist". Overigens is het verder wel een dijk van een nummer!

"New Horizons" doet in het begin erg denken aan het intro van "Wavelength" (wederom van Delerium's Spheres-album), maar veranderd daarna toch in iets anders. Het is een heel sterk, sfeervol ambient-nummer waar de nodige dreiging vanaf druipt, maar tegelijkertijd heeft het, in combinatie met de exotische ritmiek die op de achtergrond te horen is, iets magisch. Zeker één de hoogtepunten van dit album. En laat ik eerlijk zijn: dit is eigenlijk gewoon stiekem een Delerium-nummer.

"Door to the Other Side" begint vrij dreigend. Het lichtelijk absurde ritme wat daarna om de hoek komt kijken, maakt het er eigenlijk alleen maar meer verontrustend op. Later als het ritme levendiger en toegankelijker wordt, begint ook de rest van het nummer wat lichtvoetiger te klinken. In ieder geval is deze ruim 11 minuten durende trip daadwerkelijk een reis in de wondere wereld van wat Synaesthesia te bieden heeft. Echter moet ik wederom bij dit nummer erg denken aan Delerium en meen ik zelfs het idee te hebben dat deze veel weg heeft van Delerium's "Infra-Stellar" van de compilatie Front Line Assembly, Bill Leeb, Friends & Company - Cryogenic Studios (1998).

"Hemisphere" begint wederom weer vrij sinister. Gaandeweg komt er weer meer ritmiek om de hoek kijken, maar de toon blijft vrij beklemmend. De klamme, druilerige sfeer in combinatie met de bij vlagen exotische, etnische ritmische ondergrond zorgt voor wederom een meeslepende compositie. Het is ook gewoon de langzame, maar sterke opbouw die ervoor zorgt dat je eigenlijk al vrij snel wordt opgezogen in de muziek.

"Submerged”" klinkt vergeleken met de vorige nummers wat steviger en directer. Het hoofdthema staat centraal in deze sterke compositie die je meteen bij de strot grijpt. Zeker een favoriet naast "“New Horizons"”.

Het album eindigt op bevredigende wijze met "“Floatation"”. Andermaal een meeslepende, ietwat kille compositie dit keer. Het voelt aan als een nummer die niet zou misstaan als achtergrondmuziek bij een natuurdocumentaire wat gaat over de geheimen van de bodem van de oceanen en wat en welke geheimen zich in die diepe duisternis allemaal afspelen en bevinden. Een uitstekende afsluiter van een uiterst sfeervol en bij vlagen donker album vol met ijzersterke electronica afkomstig van 2 van de belangrijkste pioniers uit de industrial-, techno- en ambient-scene.

Embody is, ondanks dat het muzikaal gezien zeker niet de originaliteitsprijs zal winnen, toch een zeer geslaagd debuut van Synaesthesia. Het is dan ook jammer dat het v.w.b. dit project slechts bij 3 albums is gebleven. Ze zijn ieder geval alle 3 de moeite waard, waarvan deze Embody toch duidelijk de beste is.

Gast
geplaatst: vandaag om 23:44 uur

geplaatst: vandaag om 23:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.