Seal - Seal (1994)

Nogal saai album. Prayer For The Dying is mooi en Kiss From A Rose ook, als je het nog aan kan na het honderden keren op de radio te hebben gehoord, maar verder ontstijgt het niet of nauwelijks de middelmaat.

Inderdaad wat saai en Kiss from a Rose reken ik daar zeker niet toe.
Toch vind ik het op zijn tijd zo slecht nog niet en is dit typisch zo'n cd die ik zelf best lekker vind en die je bij elke visite wel op kunt zetten.

hmmm, ik wordt hier meestal een beetje misselijk van...en als ik het op zou zetten als er bezoek is denk ik dat ze me een beetje meewarig aankijken, of hard weer naar buiten rennen

Als ik Seal vergelijk met de rest van jou muzieksmaak valt deze opmerking best te rijmen.

Kiss From a Rose wordt zeker platgedraaid en dat wordt vervelend, maar Seal is gewoon een erg sterke zanger. Zijn grote punt is zijn erg 'eigen' stemgeluid. De lyrics zijn er goed en de muziek zit vaak ook erg goed in elkaar.

Voor de echt goede Seal verwijs ik je door naar zijn album Human Being.

"Kiss from a rose" is Seal's "I just called to sy i love you" als je het mij vraagt.
M.a.w. één van zijn mindere nummers (veel te glad), en gelijk één van de bekenste.

In tegensteling tot eerdere berichten vind ik alles op dit album behalve "Kiss from a rose" mooi.
Geen saai album dus, maar eerder erg warm en sfeervol!
Erg op elkaar lijkend qua stijl, dat wel, maar daar houd ik altijd juist wel van (dat geeft rust en eenheid aan een album).

"Newborn friend" en "If i could" (met Joni Mitchell!) sprongen er aanvankelijk uit voor mij.

Overigens vind ik de opvolger "Human being" nog mooier.

Heb ik heel veel geluisterd toen in 1994. Ik vind het nog steeds een schitterende CD..."There are people asking why" is een super beauty van een song. Ik vind het ook wel iets voor op een begrafenis. Prima artiest is Seal maar deze CD heb ik vaker geluisterd dan de voorganger en de opvolger.

-Een dikke-4- wel waard!

Bring it On is erg sfeervol en bijzonder catchy. Prayer for the Dying is één van de beste nummers op dit album, prachtig. Dreaming in Metaphors is ietwat saai. Don't Cry is het allerbeste nummer van zowel dit album als Seal, zo mooi zoveel beleving. Fast Changes grijpt wat terug op het debuut maar overuigt minder. Kiss From a Rose is bekend en blijft mooi. People Asking Why heeft ook een goede sfeer. Newbron Friend is wel aardig. If I Could is een prachtig duet. I'm Alive is ook wel oké. En de reprise van Bring It On is wat overbodig.

Mijn moeders favoriete album Heb dit ongeveer 20x achter elkaar op vakantie gehoord in de auto. Heb er niet echt iets mee, maar heb er ook niets tegen. Kiss From A Rose is dan wel een mooi nummer. Zelfs na 20 keer.

3 sterretjes dan maar.

Beetje voor de hand liggend, maar het duet met Joni Mitchell vind ik echt prachtig.

Een goed album, maar niet zo goed als zijn eerste én meest recente cd. Seal (II) heeft een aantal fijne songs. Mijn favorieten zijn If I Could, de lead-single Prayer for the Dying en de onderschatte single Newborn Friend, die niet eens de Greatest Hits-cd van Seal haalde.

Goed album maar niet beter dan het eerste album met de hits Crazy en Future Love Paradise.

Op dit album laat Seal horen dat ie mooie, gevoelige nummers kan brengen. Kiss From A Rose kent iedereen maar ik vind Prayer For The Dying misschien toch wel een tikkie beter! Erg gevoelig nummer. Het duet met Joni Mitchell is ook erg goed. En ben het met Monique eens, People Asking Why is super!

3,5*

Het album waar die een Grammy voor kreeg.
Terwijl ik dit juist samen met 'SOUL' het slechtste van SEAL vindt.
De nummers:Bring It On,Fast Changes,Dreaming in Metaphors.
Vindt ik de beste op dit album.

In tegenstelling tot zijn recente werk horen we hier nog een geïnspireerde Seal. De produktie is tot in de puntjes verzorgd en voor sommige oren misschien te glad. Maar de liedjes zijn prachtig, met als hoogtepunt Don't Cry. Ik heb menige aangename zondagavond doorgebracht met deze plaat in de CD-speler.

Don't Cry vind ik waarschijnlijk zijn beste nummer. Dit album is meer gepolijst en smooth dan zijn debuut, maar blijft voor mij toch wederom kwaliteitspop. Zet hem niet vaak op, maar als hij in mijn speler gaat, luister ik een paar nummers toch wel altijd een paar keer met luid volume.

Het album begint lekker met Bring it on , en daarna gaat het album gewoon lekker verder .
1 min punt is dat niet alle nummers even sterk zijn .

Toch een tegenvaller na een geniaal debuutalbum.

Bring It On, Prayer For The Dying, Don't Cry en Kiss From A Rose zijn hier imo de sterke tracks. De andere tracks zijn niet eens heel slecht te noemen, maar het is allemaal wel heel veel van hetzelfde. Het kabbelt maar wat voort.

Prachtig album behoorlijk ondergewaardeerd.
Geproduceerd door de topproducer Trevor Horn.
Wendy en Lisa (Prince & the revolution) spelen elk nummer mee.
Jeff Beck doet een bijdrage & Joni Mitchell.
Samen met Seals unieke stem maakt het dit album tot een genot om naar te luisteren.
****