Ik krijg maar geen deftige review bij elkaar geschreven over The Shape of Punk to Come, dus probeer ik het maar eens bij Songs to Fan the Flames of Discontent (weer een leuke albumtitel trouwens, en weer een lelijke hoes). Het is natuurlijk wat oneerlijk om het met de zwanenzang van de groep te vergelijken, want dit album is duidelijk met minder middelen gemaakt. Er is een veel ruwere klank, en daardoor klinken de gitaren wat dofjes. Muzikaal is dit ook eentoniger - logisch natuurlijk gezien alle franjes van op The Shape of Punk to Come. Het tempo ligt hier ook hoger, een beetje neigend naar thrash metal soms (The Slayer is duidelijk een eerbetoon aan die thrashgigant) met korte agressieve nummers.
Als songschrijvers zijn ze wel duidelijk vooruit gegaan ten opzichte van hun debuut. Er zit veel dynamiek in de nummers, Hook, Line and Sinker, om er een te noemen, bevat dezelfde dynamiek van Worm of the Senses. De harde gitaarriffs over de staccato drums, hoekig en halsstarrig weigerend om toe te geven aan de drang om gewoon mee te gaan in de vloeiende stroom van het standaard rockritme. Leuke cd dus, maar niet van het niveau van wat nog moest komen.
Leuke detail is trouwens dat de titel van
dit album afkomstig is van de tekst van het nummer Beauty.