menu

Annabel Lamb - Once Bitten (1983)

mijn stem
3,62 (4)
4 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: A&M

  1. Riders on the Storm (6:00)
  2. Once Bitten (3:17)
  3. Take Me in Your Arms (3:27)
  4. Heartland (3:22)

    met Adrian Borland

  5. Backwards Through the Looking Glass (3:28)
  6. Dividing the Spoils of Love (5:12)

    met Steve Hogarth

  7. Hold Fast (3:46)
  8. Snake Pliskin (2:22)
  9. Missing (4:14)

    met Adrian Borland

  10. No Cure (4:50)
  11. Red for Danger * (3:20)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 39:58 (43:18)
zoeken in:
avatar van reptile71
Geen bijzonder goede, maar ook lang geen slechte plaat; er staan enkele aardige nummers op. Op de meeste issues van deze LP staat Riders on the Storm. Het nummer Red for Danger staat alleen op die ene issue waar Riders on the Storm niet op staat.
Verder natuurlijk een interessant gegeven dat Heartland een cover is van The Sound en Adrian Borland hierop ook gitaar speelt. Op Missing speelt Borland percussie. Verder speelt Steve Hogarth (nu in Marillion, toen nog niet; zijn naam op de hoes van deze LP gespeld met dubbel -g) piano op Dividing the Spoils of Love.

Enkele nummers vind ik er uit springen. De Doors cover Riders on the Storm vind ik best aardig. Take Me in Your Arms, dat me wat doet denken aan Laurie Anderson, mag er ook best zijn. Heartland heeft het grote voordeel dat het een nummer is van The Sound, ook al is de uitvoering niet bijzonder, toch wel leuk. Annabel klinkt hier overigens nogal als Chrissie Hynde. Backwards Through the Looking Glass dat een jazzy feel heeft met een bas die me doet denken aan Japan (fretloos denk ik). Dit basgeluid komen we elders op het album ook nog tegen.
De B kant vind ik wat minder. Dividing the Spoils of Love gaat wel, beetje de vrouwelijke David Sylvian. Snake Pliskin is wel een aardige instrumental, doet me wat denken aan de begeleiding van Anne Clark.
Laatste twee nummers zijn een soort reggae nummers, best aardig, met name No Cure is wel een lekker relaxt nummertje.

avatar van Spring_affair
5,0
Het debuut van Annabel Lamb. Mijn eerste kennismaking met Riders in the storm. Later kwam ik er achter dat het origineel van de Doors is. Annabel maakt er een mooie jaren 80' versie van. Met haar ietwat schorre stem is deze lp aangenaam om naar te luisteren. Jammer dat ie nooit op CD is verschenen.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:46 uur

geplaatst: vandaag om 10:46 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.