Vrij vertaald: Julia Kent is momenteel één van Antony's Johnsons (ze heeft ook gewerkt met o.a. Rufus Wainwright, Devendra Banhart en Teddy Thompson) en op dit album 'bezoekt' ze allerlei airports en ze vergeet daarbij haar cello niet
Best een experimenteel album en bij vlagen nog best pittig om doorheen te worstelen omdat de variatie niet erg groot is.
Toch raad ik iedereen aan om door te zetten want bij tijd en wijlen raak je toch in een soort trance en is het gebodene erg mooi te noemen.
Zie het als een eenzaam reisverslag waarin de cello de omgeving beschrijft en probeer langzaam in de muziek te kruipen zoals Julia dat haast in haar cello lijkt te doen en ervaar dan een bijzondere trip die je niet snel vergeet! Een trip die een soundtrack heeft genaamd Delay. Ach, voor dit soort klanken heb je graag een vertraging over
Voer voor liefhebbers van Johann Johannsson, Max Richter, Brian Eno's "Music For Airports" en misschien toch ook wel Antony & The Johnsons.