menu

Alan Stivell - À l'Olympia (1972)

mijn stem
4,08 (20)
20 stemmen

Frankrijk
Folk / Rock
Label: Fontana

  1. The Wind of Keltia (3:42)
  2. An Dro (3:07)
  3. The Trees They Grow High (3:04)
  4. An Alarc'h (2:25)
  5. An Durzhunel (3:23)
  6. Telenn Gwad / The Foggy Dew (3:57)
  7. Pop Plinn (3:37)
  8. Tha Mi Sgith (4:22)
  9. The King of the Fairies (3:20)
  10. Tri Martolod (4:27)
  11. Kost Ar C'hoad (3:54)
  12. Suite Sudarmoricaine (3:29)
totale tijdsduur: 42:47
zoeken in:
avatar van Tabossi
4,0
Prachtige mix tussen rock en keltische folk. Versta er de ballen van, maar muzikaal ongeëvenaard. Tri Martolod blijft wel een van mijn favorieten.

avatar van indana
4,5
Ik kan je niet anders dan gelijk geven Tabossi. Ik vind 'm ook net iets beter dan het 2 jaar later verschenen live album uit Dublin. Buiten het al genoemde Tri Martolod (wat een schitterend nummer is dat toch! Overigens een nummer dat over 3 matrozen gaat)) zijn er nog wel een paar hoogtepunten te ontdekken, zoals An Alarc'h, Telenn Gwad / The foggy dew, het alle kanten opswingende Pop Pinn (geweldig die mix van rockmusic met doedelzakken!) en Suite Sudarmoricaine.
Een dierbaar album dat nog heel regelmatig door mij beluisterd wordt!

EVANSHEWSON
Ik wil deze best nog ontdekken, jullie maken een mens echt wel nieuwsgierig;
Kan ik dit naast Waterboys (in hun meer Keltische sferen dan) en Dubliners en Chieftains draaien? Vast wel?

avatar van indana
4,5
Ik zou deze muziek niet echt met de door jou genoemde bands willen vergelijken en zeker niet met de Waterboys. De muziek (en zeker rond de zeventiger jaren) klinkt een stuk authentieker vind ik. Mede debet daaraan is natuurlijk de harp die een belangrijke rol in deze muziek speelt. Maar je kan het altijd proberen natuurlijk. Ik moet wel eerlijk zeggen dat met name de live albums plezieriger in de oren klinken dan de studio albums.
Verder kan ik (als je ook van wat meer lounge gerichte muziek houdt) 1 douar aanbevelen. en album gemaakt door Stivell in samenwerking met o.a. Youssou N'Dour, Khaled, Jim Kerr, John Cale.

avatar van Freddielotje
3,5
Waar is deze op cd te krijgen? Ik vind hem nergens.

avatar van brandos
4,5
In de laatste re-issue is de hoes dan ook gewijzigd; minder mooi dan het origineel. Maar dat mag de pret niet drukken, Ik was blij dat ik hem nog kon kopen. Een vakantie in Bretagne en bezoek aan een folkfestival daar inspireerde mij tot deze aanschaf. Niet dat ik Stivell daar zag, maar deze plaat (in het hol van de 'vijand') wordt toch wel beschouwd als het bastion waar de Bretonse folkrevival/culturele bewustwording van destijds op was en v.w.b. dat laatste nog steeds is gehuisvest. En dat stelt niet teleur. De plaat is zeer afwisselend, soms pastoraal en af en toe ook wel lekker rockend, maar altijd met het melodieuze van de folk. Wel op zijn 'seventies' -en dan vooral in de postieve zin des woords- want voldoende ruimte voor fijne solos. Wat zijn dat toch voor malloten tegenwoordig die daarin gaan knippen? Zoals hier en daar op de radio, dat je gewoon denkt dat de plaat flink overslaat als je 'Light my fire' van The Doors op de radio hoort. Dergelijk soort heiligenschennis ook in de laatste compilatie van Prince. Je gaat toch geen gitaarsolo van Prince inkorten? Dan kun je de Nachtwacht ook wel gaan inkorten, zodat ie een kleinere zaal van het Rijksmuseum past. Om over 'de minuut' van Mathijs van Nieuwkerk maar te zwijgen. Enfin, dit is een zeer verantwoorde aanschaf.

avatar van indana
4,5
eh..... de nachtwacht is ook ingekort, maar ik begrijp je hartekreet en ben het met je eens.

4,5
Alan Stivell is één van mijn geliefdste folkartiesten en een paar jaar geleden nog een optreden in Bretagne van hem bijgewoond.
Hij speelde toen een aantal 'the best of', die ook op dit album te vinden zijn, maar wel met een wat stevigere folk-rock uitvoering. En qua stem was het ook niet meer wat het was geweest.
Alan Stivell is voor de Bretonse folkmuziek bijzonder belangrijk (geweest) doordat hij er voor gezorgd heeft dat de keltische harp weer in de belangstelling kwam en heeft een aantal traditionals juist die swing gegeven dat het voor de toenmalige jeugd ook aantrekkelijk was.
Dit optreden is in Parijs in 1972 is gewoon ontzettend goed. Er wordt uitstekend gemusiceerd en ieder nummer is ongelooflijk goed gearrangeerd. Hij had ook de top van de Franse folk bij zich waaronder Gabriel Yacoub van Malicorne ( de beste Franse folkgroep uit die tijd) en Dan Ar Braz.
In vergelijking met andere optredens is het redelijk ingetogen, het Parijse publiek reageert wel enthousiast, maar toch anders dan in Bretagne.
Ik heb het album jaren op vinyl , maar dit weekend kon ik het voor 3,50 euro op cd aanschaffen.
Vanaf 1973 veroverde Alan Stivell Europa, er was een folkrevival en juist het uitheemse was interessant. Ook Angelo Branduardi paste hierin, die in deze tijd ook populair was.
In 1975 staat op het 6e Pinkpop affiche de naam van Alan Stivell, naast andere namen (volgens mij ook Sailor.......).
Geen idee hoe dat optreden is verlopen, maar het zegt wel wat dat hij was uitgenodigd.
Alan Stivell is zich blijven ontwikkelen en heeft zijn folk muziek later wat meer gemengd met rock, new age, klassiek en wereldmuziek.
Op zich allemaal prima platen. Maar als hij optreedt blijft toch altijd de roep om een aantal van deze oudere nummers, waar hij groot mee is geworden.
Hij is nog steeds een inspiratiebron voor veel Bretonse groepen en artiesten en mede door hem is de Keltische harp een belangrijk instrument in de Bretonse Folk gebleven.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:20 uur

geplaatst: vandaag om 15:20 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.