Alan Stivell is één van mijn geliefdste folkartiesten en een paar jaar geleden nog een optreden in Bretagne van hem bijgewoond.
Hij speelde toen een aantal 'the best of', die ook op dit album te vinden zijn, maar wel met een wat stevigere folk-rock uitvoering. En qua stem was het ook niet meer wat het was geweest.
Alan Stivell is voor de Bretonse folkmuziek bijzonder belangrijk (geweest) doordat hij er voor gezorgd heeft dat de keltische harp weer in de belangstelling kwam en heeft een aantal traditionals juist die swing gegeven dat het voor de toenmalige jeugd ook aantrekkelijk was.
Dit optreden is in Parijs in 1972 is gewoon ontzettend goed. Er wordt uitstekend gemusiceerd en ieder nummer is ongelooflijk goed gearrangeerd. Hij had ook de top van de Franse folk bij zich waaronder Gabriel Yacoub van Malicorne ( de beste Franse folkgroep uit die tijd) en Dan Ar Braz.
In vergelijking met andere optredens is het redelijk ingetogen, het Parijse publiek reageert wel enthousiast, maar toch anders dan in Bretagne.
Ik heb het album jaren op vinyl , maar dit weekend kon ik het voor 3,50 euro op cd aanschaffen.
Vanaf 1973 veroverde Alan Stivell Europa, er was een folkrevival en juist het uitheemse was interessant. Ook Angelo Branduardi paste hierin, die in deze tijd ook populair was.
In 1975 staat op het 6e Pinkpop affiche de naam van Alan Stivell, naast andere namen (volgens mij ook Sailor.......).
Geen idee hoe dat optreden is verlopen, maar het zegt wel wat dat hij was uitgenodigd.
Alan Stivell is zich blijven ontwikkelen en heeft zijn folk muziek later wat meer gemengd met rock, new age, klassiek en wereldmuziek.
Op zich allemaal prima platen. Maar als hij optreedt blijft toch altijd de roep om een aantal van deze oudere nummers, waar hij groot mee is geworden.
Hij is nog steeds een inspiratiebron voor veel Bretonse groepen en artiesten en mede door hem is de Keltische harp een belangrijk instrument in de Bretonse Folk gebleven.