Dit debuutalbum van Laurent Garnier vind ik niet heel fijn om naar te luisteren. De meeste tracks klinken nergens naar (Shapes Under Water, Astral Dreams, Geometric World en Track for Mike), gaan te veel op hetzelfde door (Bouncing Metal en Rex Attitude) of hebben gruwelijk irritante vocalen (The Force).
Is het dan alleen maar ellende? Nee.
Rising Spirit is een prachtige track die rustig opbouwt, dan haar prachtige synths laat horen en weer mooi afbouwt. Ook 022 is een prachtig en lang uitgespannen deep house nummer, die ook niet verveelt. Verder is Harmonic Groove ook nog wel luisterbaar, evenals de tweede helft van Raw Cut.
Kortom niet echt een hoogvlieger, maar wel twee erg leuke tracks, vandaar de kleine onvoldoende. Op zijn volgende albums bewijst Laurent Garnier dat hij wel degelijk goede muziek kan maken!
Hoogtepunten: Rising Spirit en 022.