menu

Jim Kirkwood - Foxhalt Edge (2005)

mijn stem
4,00 (3)
3 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Electronic
Label: Dark Age

  1. In the Court of the Stag Head God (28:04)
  2. Blood on the Plough (27:03)
  3. The Other Village (The One No One Can See) (8:47)
totale tijdsduur: 1:03:54
zoeken in:
avatar van CorvisChristi
5,0
CorvisChristi (crew)
De donkere, gothisch getinte synthesizer-klanken van Jim Kirkwood klinken op dit album beter dan ooit. Het is dan ook een mijlpaal in het toch al omvangrijke oevre van deze man, die meer dan 50!!! albums beslaat, waaronder ook albums uitgebracht onder zijn pseudoniemen Lucifaere en The Ancient Technology Cult. En met de regelmaat van de klok, komt daar weer wat bij.
Tegenwoordig brengt hij zijn werken hoofdzakelijk onder zijn eigen naam uit.
Foxhalt Edge begint zeer onheilspellend met In the Court of the Stag Head God. Al snel komen er allerlei dreigende elementen bij, waaronder de dramatische klanken van een kerkorgel gecombineerd met allerlei messcherpe synth-partijen. Tevens zorgt een voortstuwend ritmisch stuk voor een hoop heftige momenten.
Toch verdwijnen deze stukken al snel en krijgen we te maken met een aantal minuten abstracte klanken, die erg verontrustend klinken.
Vanuit het niets komt er dan een sequence te voorschijn die alleen maar in kracht toe neemt, totdat er een melodielijn te horen valt die tevens het hoofdthema van het nummer blijkt te zijn. Tussen het hoofdthema door flitsen er een hoop synth-solos langs, van een niveau om je vingers bij af te likken. Het is alsof je je in een muzikale achtbaan bevindt, zo onnavolgbaar en flitsend klinkt het allemaal. Alsof het allemaal nog niet genoeg is, komt er dan ook nog eens een plotselinge sequence-verandering, die het nummer een andere kant opstuurt. Uiteindelijk komen de oorspronkelijke thema's weer terug.
Blood on the Plough begint erg rustig, maar die donkere ondertoon is ook hier weer aanwezig. Het intro doet een beetje Klaus Schulze-achtig aan, maar na 6 minuten zijn de typische Jim Kirkwood-ingrediënten weer te horen en naarmate het nummer vordert, wordt ie steeds harder en drukker. Ook deze track kent weer de nodige koerswijzigingen en het nummer eindigt in dit geval heel anders dan toe ie begon. Een muzikaal avontuur van bijna 30 minuten.
De laatste track is zelfs voor Jim Kirkwood-begrippen een nogal vreemde eend in de bijt. Het is namelijk een prachtige sfeervolle synth-track waarin een rustige kabbelende ondertoon uiteindelijk de basis vormt, waarover feërieke melodielijntjes heen worden gelegd.
Subtiel en relaxed, zo eindigt dit sublieme Kirkwood-album.
Het is ongelooflijk dat deze produktieve toetsenist in behoorlijk korte tijd zulke briljante albums afleverd, en Foxhalt Edge is misschien wel zijn beste voorbeeld.
Als je van bruut maar tegelijkertijd fantastisch synth-werk houdt met af en toe lekkere duistere passages, is Kirkwood echt een aanrader en is dit album wellicht een prima start om te beginnen. Ik vind het prachtig, en daarom dan ook de maximale score. Topklasse!!!

Gast
geplaatst: vandaag om 23:45 uur

geplaatst: vandaag om 23:45 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.