Net als bij Isola het geval was, is er van Hagnesta Hill een Zweedse en een Engelstalige versie. De Zweedse versie is de eerste die ik luisterde, en vanwege de taal is dat ook de versie die ik het liefst hoor.
Toen ik de Engelstalige versie kocht, die najaar in Kopenhagen, was dat nogal een gedoe omdat beide versies kennelijk bijna identiek zijn qua verpakking en in het magazijn van de platenzaak door elkaar lagen. Ik kreeg aanvankelijk de verkeerde versie mee en het duurde ook even voordat ik de winkelmeneer aan het verstand kreeg dat ik de andere versie wilde. Wist kennelijk niet dat er 2 versies waren. Maar dat terzijde.
Belangrijkere zaken: de muziek. Hagnesta Hill begint uitstekend. Kungen Är Död, Revolt III, Musik Non Stop en Kevlarsjäl zijn allemaal prima nummers, die in mijn oren tot de beste nummers van Kent behoren.
Mooie tekst ook in Kevlarsjäl:
Så länge hjärtat mitt slår
så minns jag dig när
Du stack ett hål i min kevlarsjäl
Och så blev du mitt sår
Och jag blöder ihjäl
Kom gör ett hål i min kevlarsjäl
(zo lang mijn hart slaat/zo lang herinner ik je als/je een gat in mijn kevlarziel steekt/En zo bleef je mijn wond/En ik bloed dood/Kom, maak een gat in mijn kevlarziel - dat is mijn eigen vertaling uit losse pols, kunnen wat fouten in zitten. Mijn Zweeds is niet zo denderend). In ieder geval een redelijk goed werkende tekst als je net afscheid genomen hebt van de leukste jongedame die je in jaren ontmoet hebt, om haar waarschijnlijk nauwelijks weer te zien.
Na de eerste 4 nummers wordt het wat minder met Hagnesta Hill. En Himmelsk Drog is nog een opvallend nummer, in positieve zin, maar voor de rest trekt het grootste deel van de cd aan me voorbij zonder dat er veel memorabels gebeurt. Pas bij Visslaren weet Kent mijn aandacht weer te trekken. Niet dat het ergens echt slecht wordt, maar het is vergeleken met de eerste 4 nummers allemaal een beetje tam en traag.
Na Isola een beetje een tegenvaller. Ik twijfel tussen 3.5 en 4.0*, maar aangezien het kerst is, ga ik niet moeilijk doen:
4.0*.