menu

Lucifaere - Bones of the Earth (1999)

mijn stem
3,50 (1)
1 stem

Verenigd Koninkrijk
Electronic
Label: Dark Age

  1. The Visions of Papa Legba (23:30)
  2. Relics of a Future Age Part 2 (11:12)
  3. In the Cauldron of Kali-Ma (5:32)
  4. Sounding the Mirror (18:30)
totale tijdsduur: 58:44
zoeken in:
avatar van Gerards Dream
3,5
Wie dit album via Last FM van de site plukt komt een andere tracklist tegen dan hier wordt vermeldt. Eén van de oorzaken is dat Jim Kirkwood, de man achter Lucifaere, niet tevreden was wat hij in 1999 had gemaakt. Daartoe heeft hij de boel herzien. Hier dus de gegevens van de huidige versie.

1. Sounding the Mirror - 1:01,2
2. The Visions of Papa Legba - 23.30
3. In the Cauldron of Kali-Ma - 5.32
4. Relics of a Future Age Part 2 - 9.52

avatar van Gerards Dream
3,5
Het is tegenwoordig mooi dat er lange tracks op een cd passen, waardoor het mogelijk is om een track rustig op te bouwen. Dit moet haast de gedachte zijn geweest van Jim Kirkwood de man achter Lucifaere om dit album te herzien. Ik schreef het al eerder hier in een eerder bericht. Nu ik dit album in huis heb, hier mijn verslag over die herziene versie.

Het album begint met het dik een uur durende Sounding te Mirror. Zodra de laser begint met het aftasten van het plaatje zijn er onheilspellende klanken te horen. Vervormde stemmen, veel laag waar nog weinig structuur in zit waardoor het bij mij de gedachte oproept van een woestijn. Na verloop wordt de muziek wat speels klassiek en wordt er een breekbare sfeer gecreëerd. Nog wat later gaat de sequencer aan op een rustig tempo, waardoor ik het gevoel krijg of ik laag over de bodem vlieg. De uitvoerder en componist houdt dit een tijdje aan en als het ineens stopt heb ik het gevoel of ik ver van de bewoonde wereld ben. Later lijkt het wel te waaien en is daar een vrolijke figuur die me in de Afriakaanse woestijn gezelschap houdt. De wind laait verder op, even rust bij een inheemse stam die bezig is met een rituele dans. Waarna de reis verder gaat door onbekend gebied. Voor mijn gevoel heeft de woestijn plaats gemaakt voor de ruimte en fonkelen her en der wat sterren aan de hemel. De muziek is nu erg rustig en een begrip als tijd lijkt niet meer te bestaan. Na verloop van tijd gaat het tempo geleidelijk omhoog en heel langzaam komen de binnenlanden van Afrika in het zicht. Daar is op dat moment een kerkdienst gaande. De voorganger spreekt zacht woorden uit op haast gewijde muziek. Het is een mooie verstilde sfeer, waarna het aardse leven opnieuw vorm krijgt. Opnieuw is daar een stam bezig met een dans. De muziek hierbij is een tikje zenuwachtig waardoor het een beeld oproept van een onrustig knoppunt. Er bij stil zitten is moeilijk. Opeens stopt het en voor mijn gevoel zit ik opnieuw in de ruimte. Middels geluiden die uit een didgeridoo komen wordt er naar rockachtige klanken gewerkt. Hetgeen jammer is, want het past niet echt bij de sfeer van de track. Wat later wordt die "fout" hersteld, maar hierdoor is wel het vehaal uit het stuk. Hierna volgt ruimtelijk klinkende muziek die me een verlaten gevoel geeft. Het doet wat denken op een luchtbed in zee drijven terwijl het donker is. Na het einde toe gaan de sequencers opnieuw aan en wordt er op een fraaie wijze een eind aan deze weerspiegeling van sferen gemaakt. Voor mijn gevoel ben ik ver in de ruimte..

En na dit verhaal is het tijd om cd 2 in speler te doen. Deze begint met The Visons of Papa Legba. In het begin klinkt alsof iemand wat zenuwachtig op een accordeon bezig is. Wat later komen daar wat inheemse klanken bij, waardoor het gevoel er weer is van in Afrika te zijn. Op een gegeven moment gaat het ritme me op me zenuwen werken. Niet lang hierna komen er industriële klanken hiet stuk binnen, die later opnieuw door een Afrikaans ritme worden vervangen. Van enige samenhang is dus geen sprake waardoor het wel lijkt of Papa Legba aan het experimenteren is met verdovende drugs. Op een gegeven moment lijkt hij in een trip te blijven hangen en komt er een visioen van een lopende band naar boven. Even later wordt de "muziek" behoorlijk experimenteel en de klaagzang die te horen is maakt het er niet beter op. Wat later volgt er wel iets wat ik muziek zou willen noemen, maar een echt fraai muziekstuk zou ik The Visions of Papa Legba niet willen noemen. Wellicht tijd om een bezoekje te brengen aan een drugsdealer voor andere inzichten. Voor nu dus niet echt lekker om naar te luisteren. Gelukkig maakt In the Cauldrom of Kali-Ma wat goed. Heerlijke rustgevende lage tonen vullen de kamer en geven het gevoel weg te drijven naar het onbekende. Het zou daar door prima passen bij een meditatie sessie tijdens de yoga bijvoorbeeld. Gedurende de track komt het Oosten de kamer in. Relics of a Future Age Part 2 trekt die sfeer door. In het begin is er oosterse klaagzang te horen op een rustig ritme. Na een iets te lange aanloop begint de sfeer steeds wat opener te klinken. Wel is het jammer dat het ritme erg zenuwactig klinkt en dat er een citaat van Friends Are Electric van Gary Numan is te horen. Het wordt er echter niet beter door.

Het is dat het dik uur durende Sounding the Mirror heel wat heeft, waardoor ik nog relatief hoog zit met mijn waardering, want de laatste drie tracks van deze dubbellaar hadden echt niet gehoeven. Deze blijft dus na deze bespreking in het doosje zitten tot hij één is geworden is met de verpakking waarin hij zit.

Gast
geplaatst: vandaag om 19:56 uur

geplaatst: vandaag om 19:56 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.