menu

PJ Harvey - Is This Desire? (1998)

mijn stem
3,95 (307)
307 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Island

  1. Angelene (3:34)
  2. The Sky Lit Up (1:53)
  3. The Wind (4:01)
  4. My Beautiful Leah (2:00)
  5. A Perfect Day Elise (3:06)
  6. Catherine (4:05)
  7. Electric Light (3:04)
  8. The Garden (4:13)
  9. Joy (3:40)
  10. The River (4:53)
  11. No Girl So Sweet (2:46)
  12. Is This Desire? (3:25)
totale tijdsduur: 40:40
zoeken in:
avatar van herman
4,5
Ik luister hem nu voor het eerst in tijden, naar aanleiding van dit topic. PJ Harvey is een artieste die ik altijd erg kan waarderen (zowel haar bijzondere uitstraling als haar mooie muziek), maar wiens albums ik eigenlijk amper luister. En als ik dat eens doe - zoals nu - vraag ik me af waarom eigenlijk. Meer dan To Bring You My Love - mijn kennismaking met PJ en het enige andere album van PJ dat ik goed ken - is dit een ontzettend intrigerende plaat. Met haar verhaaltjes over vrouwen die zich in de schaduwzijde van het leven bevinden, komt ze op mij wat over als een soort vrouwelijke Tom Waits, ook al vanwege haar donkere, rauwe - maar bovenal fantastische! - stemgeluid.

Een nadeel van dit album vind ik wel de korte duur van veel nummers. Vaak wordt er al vrij snel een sinister sfeertje neergezet, waar ik zelf vervolgens makkelijk in mee wordt getrokken, maar na twee of drie minuten staat het volgende liedje alweer op het programma. Meestal is er dan ook sprake van een rigoreuze verandering; trage en bijna gesproken of gefluisterde nummers wisselen stevige, bijna punky (The Sky Lit Up) op, waardoor het moeilijk is echt meegesleept te worden door het geheel.

Mijn favorieten:
*De opener, het sober voorgedragen Angelene, dat wordt gezongen vanuit het perspectief van een prostituee. "I've heard there's joy untold", zingt ze.
*The Wind Blows, waarin PJ Harvey ons fluisterend vertelt over Catherine. Het is opvallend dat PJ - zeker op de eerste 4 a 5 nummers - steeds weer op een andere manier gebruikt. Praten, voordragen, zingen, schreeuwen, krijsen, fluisteren, ze doet het allemaal.
*A Perfect Day Elise, een nummer dat ik misschien wel te vaak gehoord heb (het was een grote hit op Kink destijds) en eigenlijk liever buiten de context van deze plaat hoor.
*The Garden is wat mij betreft het mooiste nummer: zo ontzettend laidback, maar niet op een ontspannende manier: "there is trouble... taking place". Het nummer heeft een haast triphop-achtige feel (doet me denken aan de wat emotionelere nummers van Tricky's Pre-Millenium Tension) en wordt door pas echt hemels door een subtiele pianopartij en - alweer - PJ's stem.
*The River is een ballad, met een mooie trompet erin. Zwoel, maar vooral droevig. Misschien zelfs wel begrafenismateriaal. Kippenvel.

avatar van nognooit
4,5
Mijn eerste kennismaking met het werk van PJ Harvey.

Ik was zestien jaar en zat behoorlijk niet lekker in mijn vel. Zwaar had ik het in die jaren op de middelbare school.

Als een van de laatste met een walkman was ik genoodzaakt het te doen met de bandjes die ik had. Op een gegeven moment had ik ze allemaal grijs gedraaid en was ik te lui om wat nieuws op te nemen, dus struinde ik de collectie van mijn moeder af. Aan de ene kant stond de Smashing Pumpkins met Mellon Collie and the Infinite Sadness.
Hun vond ik stoer en wie weet was die PJ Harvey met Is This Desire? ook wel wat.

De eerste keer dat ik het luisterde vond ik het maar een vaag album. Want wat hoor je nou? Ruige, ongepolijste muziek, waarbij een vrouw zingend, fluisterend, gillend sombere teksten ten gehoor brengt.
Al gauw ontdekte ik, dat dat vaak goed samen ging met mijn stemming wanneer ik van het trein station naar huis fietste. Dit album heb ik ook heel toepasselijk vaak tijdens regenbuien beluisterd.

Ondanks dat het over het algemeen een somber album is, kent het album toch een erg divers geluid. De zang alleen al varieert per nummer, maar de nummers verschillen ook enorm in tempo en aanpak. Waar het ene nummer eigenlijk bijna niet meer is dan een harde, bijna monotone, drumcomputer die bromt en giert, klinkt het ander nummer helder en bijna fris met behulp van piano en hoge zang.

Persoonlijk vind ik dit nog steeds haar beste album. Tegelijkertijd is dit ook een van haar minst toegankelijke albums, dus als je Is This Desire? voor het eerst beluisterd wil ik je graag adviseren er de tijd voor te nemen.

avatar van deric raven
4,0
Opener Angelina zou zo een nummer van Patti Smith kunnen zijn; maar bij The Sky Lit Up hoor je weer een Chrissie Hynde van The Pretenders in terug.
Het zouden onderhand odes aan deze twee grootheden kunnen zijn.
Maar PJ Harvey heeft dat niet nodig.
Ondanks dat ik Chrissie Hynde en Patti Smith als artiesten hoog heb zitten, hebben beide nooit zo’n geweldig album als To Bring You My Love afgeleverd.
En dat is heel lang voor mij het eindstation van PJ Harvey geweest.
Een paar jaar eerder zag ik ze op Pinkpop, en maakte ze weinig indruk.
Vervolgens komt ze met een sterk album, waarbij de invloeden van een Nick Cave hoorbaar zijn, met wie ze in dezelfde periode Henry Lee opneemt.
Wel hier en daar een nummer van Polly Jean gehoord, maar daar bleef het voorlopig wel bij.
Totdat ik Bubblegum van Mark Lanegan kocht, en overdonderd werd door het geweldige Hit The City.
Deze vrouw kon nog steeds indruk maken.
Na de sterke twee eerste nummers en het duet met haarzelf op The Wind, gaat het album meer richting de elektronica waarmee Radiohead en vooral Thom Yorke later indruk mee maakt, al kan ik het juist van die band niet altijd hebben.
Die invloed blijft aanwezig, met daarin soms uitstapjes naar het verstilde geluid van de latere Talk Talk (Catherine), het mysterieuze van Portishead (Electric Light) of het broeierige van Massive Attack (The Garden).

avatar van Psychonaut78
5,0
Zo'n 18 jaar geleden mijn eerste plaat van PJ. Wat een geniaal album. Zo divers. Van ingetogen liedjes tot industrieël gebeuk. Met the Garden misschien als hoogtepunt hoewel Joy mij ook altijd van mijn sokken blaast. Mijn dochter is trouwens vernoemd naar een nummer op dat album.
?????

Gast
geplaatst: vandaag om 10:49 uur

geplaatst: vandaag om 10:49 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.