Carter the Unstoppable Sex Machine - 30 Something (1991)

"A prince in a pauper's grave" is zo'n lekker meebler-nummer. Verder vind ik dit een leuk album dat wel snel ging vervelen op den duur.

ik vind het wel een super album.
wel veel jatwerk, maar wel creatief mee omgegaan.

when you reach that age 24, 25 you muscles give up, they wave a little white flag and without any warning at all, your suddenly a fat bastard.
Wat een begin (ben trouwens over that age, maar de muscles hebben nog geen vlag getoond)
Hoogtepunt: prince (niet alleen om mee te bleren, maar ook tekstueel)

Grappige is ook dat ze Fat Bastard meenamen op tour.
Een hele dikke idioot die met dit nummer het podium op kwam.
Ik heb ze gezien tijdens Ein Abend in Wien in Rotterdam.
Ja, ze waren erg grappig. Niet hoogstaand maar voor een begin 20-er destijds good fun.

Ik vond het wel zeer geslaagd. Heb ook heel wat albums van dit duo aangeschaft. Alleen nog steeds op zoek naar de orginele 101 Damnations.

Heb ik ergens nog op vinyl liggen.

Sorry, maar ik zoek de CD - versie.

Ik ken deze enkel van naam. Tja, als je deze naam ooit gehoord hebt, die vergeet je niet zo gauw.

maar verder geen idee wat soort muziek deze gasten maken ???

ze gaan 2 concerts spelen in de herfst over in GB (die in London is intussen al lang uitverkocht) ... een van de beste indie bands van begin jaren 90.

meer info op hun MySpace bij:

http://www.myspace.com/carterusmofficial

Ik was toch niet van plan hem weg te doen.

Ik ga ook maar eens informeren bij Kroese.

CARTER USM - "You Fat Bastard: The Anthology" is uit deze maand op EMI (maar ik denk niet in NL want de EMI regio kantoor in nederland weet er niks van af) ... met 35 re-mastered tracks on 2 CDs


meer info op hun MySpace bij:

http://www.myspace.com/carterusmofficial

Carter USM is groots, krachtig, veel jatwerk, de lange lok van Jim Bob, live een sensatie, over the top, humor, een feestje.
De band van de statements; wat Manic Street Preachers niet lukt , lukt Carter wel.

Wat moet je er van zeggen. Surfin' USM klinkt als Trevor Horn, die een remix maakt van David Bowie, maar hem vergeet; op dat ene zinnetje na. Een van de leukste instrumentale nummers van de jaren 90.

My Second to Last Will and Test is een parodie op het opstellen van een testament.
Anytime Anyplace Anywhere is volgens mij een nummer over zwevers die met drank proberen te overleven. En laat de serieuze kant zien.

A Prince in a Pauper's Grave is een van de mooiste nummers ooit, het lukt me steeds weer om me te ontroeren als de keyboardpartijen halverwege in gezet worden.
Ook dit nummer gaat over iemand die zichzelf behoorlijk de vernieling in geholpen heeft.
Bij dit soort nummers van Carter USM moet ik vaak aan de politiek gerichtte teksten van Levellers en The Smiths denken.
Wonderschoon.

Shoppers' Paradise is lekker vrolijk; geweldige titel trouwens.
In de periode van The Summer Of Love zingen over The Summer Of Hate. Weer zo mooi gevonden. Wel een echte Carter song; want wat zijn ze herkenbaar (gelukkig wel).

Probeer de teksten maar te begrijpen; blijft toch wel moeilijk; zo ook bij Billy's Smart Circus.
Wat lijkt die muziek toch op Nena (Irgendwie, Irgendwo, Irgenwann). Maakt allemaal niks uit.

Bloodsport for All
Weer zo'n nummer wat heerlijk groots in elkaar zit, wat is nu zo geweldig aan de muziek?
Ik weet het gewoon niet te vertellen.
Misschien omdat het zo lekker mee schreeuwt.

Sealed with a Glasgow Kiss is een geweldadig, komisch, liefdesliedje.

Say It with Flowers is een duidelijk statement tegen het nutteloze van soldaatje spelen.

Ook Falling on a Bruise is zo'n nummer dat over iemand gaat, die niet echt positief in het leven staat. De nasleep van de werkeloosheid en armoede uit de jaren 80, waar vooral Groot-Brittannië onder te lijden had.

De afsluiter The Final Comedown klinkt als een over the top musical nummer. Maar ook als een ode aan Elvis in zijn Las Vegas periode toen hij afzakte naar zijn einde.

Ik weet het niet bij dit album, maar het blijven 42 heerlijke minuten om naar te luisteren.

Geweldig live gezien in ons jongerencentrum in Venray destijds vanaf Surfin USM blote buiken show, pogo, en dansen.
Is altijd lekker om in de auto te draaien.

De perfecte plaat voor die momenten dat in een bombastische bui ben en geen zin heb in Welcome to the Pleasure Dome.

Heb van deze en "worry bomb" nog Shirts gekocht op een concert in Utrecht (Tivoli) en Eindhoven (Effenaar) Supervette concerten. (eén van de beste ooit) Magnesium bommen en zo. Denk dat dit soort concerten nu niet eens meer mogen. Veel getrek en gepogo. LEUK
Ze werden destijds ook "the poor-man's Pet shop boys genoemd.

Vrouwlief werpt met enige regelmaat voor mijn voeten dat ik nog in mijn pubertijd zit. Op zich vreemd want deze maand zijn wij precies 18 jaar bij elkaar en dat betekend dat we elkaar hebben ontmoet toen ik 23 was en dus al uit mijn pubertijd. Maar goed...

Deze plaat kwam dan wel weer uit in mijn pubertijd. Het is eigenlijk ook een echte puberplaat. Veel energie, rebels en tegendraads. De eerste helft van de jaren '90 was ik vooral bezig (naast wat gevestigde Britse namen als Pet Shop Boys, New Order, Depeche Mode en OMD) met Blur, Oasis, Pulp, James, Suede, Lightning Seeds, EMF en Jesus Jones waarvan de laatste 2 natuurlijk het dichts tegen het geluid van deze plaat staat al is hier de energiestand nog wel een tandje hoger richting party hardy.

Het is een typische early 90's plaat waarmee nog even flink afgerekend moest worden met de gladde jaren '80. Indie met hoofdletter I. Nummers als Billy's Smart Circus, Bloodsport for All en Falling on a Bruise (+ outro/edit) zijn mijn favoriet maar er zit sowieso geen zwakke nummer bij.

Gaan met die banaan, wham bam thank you ma'am!

Mijn vrouw zegt hetzelfde, vigil. Al hoor ik vaker 'in je studententijd'. En in mijn studententijd was dit een knaller. En nog steeds, anytime, anyplace, anywhere!