afgelopen dagen veel moeten reizen met de auto, en de 2 albums die continu op stonden waren richie hawtins decks, efx & 909 en deze plaat. nou dan wil mijn peugeotje wel blazen hoor met zulke muziek op. het zijn 2 verschillende platen met toch veel raakvlakken. beide zeer vet in elkaar gemixed, beide vol met oude technoclassics, en beide bedoeld voor een dikke party.
deze mix van robert hood bevat zon beetje al het interessante werk van robert hood, de man die minimal nog opvat zoals het ooit bedacht is. dat wil zeggen, een plaat lang repterende bassjes en sampletjes. totaal niet de minimal als nu popuair wat dat betreft. daarbij continu doormixend net als hawtin, waardoor er ontzettend veel energie en dansbaarheid vrij komt.
deze fabric doet voro mij eigenlijk wel wat oude tijden herleven, net als de hawtin mix. zo oud ben ik toch nog niet met mijn 27 jaar?