Heb dit album nu een paar keer geluisterd, en de hoge score verbaast me toch enigszins. Niet dat het slecht is of zo, maar misschien wat middelmatig voor Aphex Twin werk.
"Acrid Avid Jam Shred" opent het album mooi. Lekker rustig trackje. Zachte ritmes met daaronder een zeer aangenaam melodietje. Niks magistraals of zo, Proem doet het gemiddeld een stuk beter, maar wel een zeer leuke inloper. "The Waxen Pith" blijft op hetzelfde niveau hangen. Mooi, vooral het melodietje, maar ritmisch mist het net dat extras. "Wax The Nip" schroeft het niveau wat omhoog. Prachtige track met heerlijke waves en wat aanweziger geratel. "Icct Hedral" vind ik weer iets minder. Zeurt een beetje. Af en toe mooie melodietjes, maar het komt algemeen toch wat zagerig over. De status van "Ventolin" wordt hier schromelijk overdreven vind ik. Oké, het piept wat. Maar om daar nu stijl van achterover te vallen, of buren mee te pesten ... sorry, maar daar heb ik andere nummers voor. Ratelt en piept verder wel leuk, maar zo speciaal vind ik het dus allemaal niet. "Come On You Slags" vind ik weer een stuk leuker. Klinkt ergens lekker retro, met een leuke melodie, die bliepjes en zo'n voice sample met een ouderwets filtertje. Redelijk basic nummer, maar wel effectief.
"Start As You Mean To Go On" doet mij onmiddelijk denken aan Somatic Responses. Iets in die basses, schelle hihat en een prachtige melodie. Geratel dat zeer bekend in de oren klinkt, al vind ik SR dan net wat geraffineerder en complexer. "Start..." valt een keer of twee een beetje stil, wat nogal jammer is. "Wet Tip Hen Ax" keert terug naar de eerste liedjes op dit album. Kalm ritme met daaronder een zacht voortkabbelende melodie. Hier niet echt geslaagd, aangezien de melodie in dit nummer me barweinig doet, en dan valt zo'n track nogal snel op z'n gezicht. "Mookid" weet wel een leuk melodietje tevoorschijn te toveren, en is dan meteen ook weer een stuk leuker. Weer niks geniaals of zo, gewoon leuke easy-listening. "Alberto Balsam" weet terug wat meer te bekoren. Heeft terug wat meer identiteit, met wat apartere samples. Samples staan ook wat losser van elkaar, waardoor het nummer een wat luchtigere indruk krijgt. "Cow Cud Is A Twin" is wat mij betreft een stevige afknapper. Vervelende track, vervelende samples, vervelende alles. Snel maar naar "Next Heap With" dan, ambient (bijna klassieke) afsluiter van dit album. Ook geen echt schot in de roos vind ik, jammer, want zo is het einde van dit album toch een stuk minder.
Op zich weinig nummers die echt irriteren, maar het is toch allemaal wat mak. Fijne nummertjes, maar niks dat echt in het oog (oor) springt, en toch een paar stevige missers ook. Hou het op een kleine 3.5*. Van Aphex Twin verwacht ik ondertussen een stuk meer.