In eerste instantie was ik erg teleurgesteld over de algehele sound van Drive, waardoor dit album me niet kon bekoren. Tegenwoordig kan ik het allemaal wat beter accepteren, alhoewel Drive toch mijn minst favoriete Jan Hammer-album is.
Het blijft aan de ene kant best een lekker album en de stijl en de manier hoe de nummers in elkaar steken is eigenlijk typisch Jan Hammer. Toch vind ik de jazz- en fusion-invloeden teveel overheersen, ondanks dat deze elementen altijd al een beetje in de muziek van Jan Hammer gezeten hebben.
Persoonlijk hou ik meer van het werk zoals ik Jan Hammer ken van zijn muziek voor Miami Vice en Drive heeft het wel een beetje, maar zeker niet helemaal.
Heeft ook te maken met de gast-muzikanten die aan dit album hebben bijgedragen. Zo is Michael Brecker op zijn tenor-sax te horen op o.a. "Peaceful Sundown". Het klinkt heel glad en smooth, maar het spreekt me niet aan. Daarentegen zijn de gitaarpartijen van Jeff Beck tijdens het titelnummer wel weer cool.
Aan de andere kant wordt i.m.o. "Nightglow" zelfs helemaal verpest, vanwege de aanwezigheid van het geluid van een gedempte trompet (al dan niet afkomstig uit een synthesizer) die dit nummer voornamelijk domineert en laat ik nou net een stronthekel hebben aan dat vervelende geluid.
Daarentegen staan er ook wel weer vertrouwde, typische Jan Hammer-nummers op, zoals ik ze wel graag hoor, zoals "Underground", het mooie, rustige "Up Or Down", "Don't You Know" en "Capital News".
Tevens bevat Drive het thema van "Knight Rider 2000", een televisie-film die diende als pilot voor een nieuwe Knight Rider-serie met David Hasselhof, wat uiteindelijk nooit van de grond gekomen is.
"Lucky Jane" is tot slot een remake van "The Runner" die oorspronkelijk op Snapshots is terug te vinden.
Al met al een album met ups en downs, maar een 3 heb ik er wel voor over voor de leuke tracks die erop staan. Maar algeheel gezien weet ik dat Jan Hammer beter kan...