Of: De zang van Nick Niles geeft onprettige herinneringen aan Morrissey van The Smiths, als je geen al te grote fan bent van die man (om het zacht uit te drukken
)
De muziek is wel lekker dromerig! Een beetje een mengeling van The Chameleons en This Mortal Coil.
Net als
For Against vind ik het al bij al toch iets te weinig pit hebben allemaal. Dat had
The Naked and the Dead (de band van Fasolino en Bollman in de jaren '80) wél.
Geef me dan maar
Blacklist (hier totaal onbekend, maar wordt op last.fm nochtans genoemd als eerste similar artiest van deze band).
Er werd gezegd in het AvdD-topic dat het album z'n schoonheid pas na een vijftal luisterbeurten verraad, dus dat heb ik dan ook gedaan... maar na 5 beluisteringen kan ik op niet meer dan 3,5* uitkomen (hoofdzakelijk omdat de muziek er meer dan mag wezen, anders werd het eerder 3,0*).
Favoriete nrs.:
Seven Sisters en
Eyes Like Planets, maar voor mij vooral het door nog niemand genomineerde
Copper Crayon.