The War on Drugs - Wagonwheel Blues (2008)

Dit album is net gelekt. Ik ben erg nieuwsgierig. Releases op het label van 'Secretly Canadian' houd ik altijd goed in de gaten!

Net op Luisterpaal beluisterd. Snap niet zo goed waarom het album hier zo wordt gewaardeerd. Je hoort één stroom aan gitaren, allemaal heel zachtjes, met veel echo. Zang idem én vervormd, heel irritant.
En de liedjes doen me ook nog eens niks. Alleen 'Taking the farm' gaat nog wel.

ik vind hem wel heel goed, het is een soort mix tussen shoegazer en folk. My blooddy valentine meets bob dylan. Buenos aires beach is prachtig

Album begint met een uitermate puik nummer en heeft daarna nog 1 schitterende song (Buenes Aires Beach). Maar de rest is weinig soeps, saai en simpel

Vind 'm ook sterk. Heb 'm inmiddels al zo vaak gedraaid dat de nummer zich echt genesteld hebben en dat komt de plaat echt ten goede. En ik vind het nummer Barrel of Batteries juist zo goed!

Toch wel erg ondergewaardeerd uiteindelijk deze plaat. Je moet er blijkbaar van houden, want bij hun show in W2 op 28 februari liep ook meer dan de helft weg.

Ik vind deze plaat erg creatief en onderhoudend. Het is misschien niet heel afwisselend en niet constant van hoog niveau, maar er staan een aantal parels op. Arms Like Boulders, Taking the Farm, Buenos Aires Beach en A Needle in Your Eye #16 zijn echt ronduit geweldig. Heerlijk gitaarwerk, vaak prachtige lyrics, een fijne stem, soms een golf van noise en de altijd aanwezige (psychedelische) zeegeluiden of stromende geluiden maken dit album toch wel zeker tot een geslaagd debuut.

Als je hier wél van kan genieten, laat het dan ook zeker niet na om de 2 albums van Kurt Vile (gitarist van The War on Drugs) te checken.

Inmiddels heb ik uit betrouwbare bron vernomen dat er dit jaar nog een nieuwe EP aankomt van deze band. Een nieuw album volgt volgend jaar.

euh, laat maar.

Nee toch, .. wilde eerst een beetje afgeven op de plaat vanwege de ontzettende harde sound van de opname, in ieder geval op vinyl.. de versterker hoeft maar op de helft open te staan wat bij andere platen normaal is maar hij klinkt toch zo lekker dat ik 'm dat ga vergeven. Het is juist die bijzondere sound, die blijkbaar zo moeilijk te pakken is in de studio, die het album een bepaalde vibe meegeeft waardoor zowel de dag, als de avond, als de nacht.. in één grote trip veranderd. En dat is toch wel erg eh.. lekker.

Via het laatste album (Slave Ambient) aan deze band gekomen. En moet zeggen, dat/ dit album mij (na twee luisterbeurten) al bijna net zo goed bevalt als het heerlijke Slave Ambient.

Live in Amsterdam:

Arms like boulders, A Needle in Your Eye #16

Dit debuutalbum begint zich steeds meer te nestelen in mijn hoofd. En dat is een goed teken. Misschien vind ik hem zelfs wel beter (lees: minder repetitief/afwisselender/spannender) dan de nieuwste plaat. Nummers zijn hier ook wat minder lang uitgesponnen (op Show Me The Coast na dan)

Mooi album hoor. Een eigen geluid met die doordreinende percussie, gitaren en toetsen. Zoals hier eerder opgemerkt een inderdaad mooie combi van folk en shoegaze. En we weten inmiddels waar dit geluid toe zou leiden met de plaat van het jaar 2014.

Zag op youtube hem dit nummer op één of ander festival ook spelen. Doorgaans is het nummer live echt wel een pak beter dan op de plaat.