menu

Glissando - With Our Arms Wide Open We March Towards the Burning Sea (2008)

mijn stem
3,30 (10)
10 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Gizeh

  1. We Are Depleting (2:00)
  2. With a Kiss and a Tear (6:57)
  3. Floods (13:47)
  4. White Silence and the Fragile Reality (2:48)
  5. Goodbye Red Rose! This Was Not for You (1:23)
  6. Like Everything You See (15:17)
  7. Always the Storm (12:16)
  8. Grekken (4:48)
  9. Our Flags Wave and Our Arms Are Around Another's Shoulders (9:57)
totale tijdsduur: 1:09:13
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
3,5
Hallo Sigur Rós-mensjes. Hou je van treinen (iLiKETRAiNS)? Ook welkom. En ach als je gek bent op Godspeed You! Black Emperor, Low, Mogwai of Björk weest ook alert, want Glissando zou best wel eens wat kunnen zijn voor jullie allen.
We Are Depleting is al een mooie waarschuwings-oproep. Laat de trombone maar schallen en wek de aandacht tot wat volgt.
Want dit album gaat een glimlach opwekken als ook een traantje en dat start al op With a Kiss and a Tear wat een zware toonzetting kent door de piano en de ijle vocalen van Elly May Irving (de Liz Frazer van 2008?). Het nummer bouwt tergend traag op en aan het einde horen we een schitterende viool-partij. Niet bepaald muziek om vrolijk van te worden, maar als ik dat wil zet ik Kylie wel weer op.
Floods duurt bijna 14 minuten. En het nummer neemt dan ook alle tijd om een schitterende soundscape neer te zetten. Het blijft sober en somber en het kost zeker tijd om dit een beetje goed te doorgronden.
Op White Silence and the Fragile Reality opent Irving solo om al snel bijval te krijgen op piano (Richard Knox). Dit blijft het verdere nummer voortduren maar is uitermate intrigrerend en blijft vragen om herhaling.
Het lijkt wel of alles samenkomt tijdens Goodbye Red Rose! This Was Not for You waar het vorige nummer eindigde gaat het hier verder en zijn de vocalen niet helder meer maar slechts wat gemurmel.
Vervolgens komt het langste nummer op dit album, namelijk het ruim een kwartier durende Like Everything You See wat wederom één grote soundscape blijkt te zijn. Ik krijg het er soms benauwd van. Het werkt verstikkend en daardoor haast beangstigend.
Ook Always the Storm heeft een lange tijdsduur. Zweverig en tegelijkertijd werelds: je zult je er helemaal in onder moeten laten dompelen wil dit goed op je in kunnen werken, maar als het dat doet is dat een schitterende ervaring. De combinatie van viool en zang is zo puur als wat.
Grekken is redelijk recht to the point en doet door de mannelijke vocalen wat denken aan Kate Bush. Het komt zeer degelijk en sterk over: het straalt kracht uit.
Aan alle moois komt een eind maar gelukkig duurt het nog een ruime 9 minuten vooraleer het echt voorbij is. Our Flags Wave and Our Arms Are Around Another's Shoulders is een dromerige afsluiter. Alsof je langzaam naar de diepte wordt gezogen waar je jezelf helemaal aan overgeeft.
Hiermee zit er een bijzonder luisteravontuur op dat niet voor iedereen zal zijn weggelegd. Dit is muziek dat voornamelijk 's nachts goed tot zijn recht komt, dus ikzelf zet dit ook niet zomaar even op.
Hoe dan ook denk ik wel dat er een redelijk breed publiek voor moet bestaan op musicmeter dus het verbaasde me wat dat ik de eerste review moet schrijven plus de eerste beoordeling geef. Laten we zeggen dat die alvast positief uitvalt voor Glissando.

fastpulseboy
owh dit is een ander bandje......
ik was even in de war met glissandro 70 (met een r en 70 teveel) van constellation records. Dat vond ik een beetje tegenvallen. Maar ben dus wel benieuwd naar deze plaat!

avatar van orbit
3,0
Dit is inderdaad nogal muziek voor de nacht.. bij voorkeur als je echt te lam bent om iets actiefs te doen en even (nouja, even..) wilt onderdompelen in iets. Slecht is het zeker niet, alhoewel die ambient soundscapes me af en toe iets vermoeien (ik ben ook al niet zo'n fan van de echte ambient namelijk). Maar in sommige nummers zit wel degelijk een (trage) mooie opbouw met spanningsboog, zoals Always The Storm. Eerst denk je dat het een zeurderigheid wordt van jewelste, maar het nummer vloeit gaandeweg in een gelaagde climax. Dat geldt voor nog een aantal nummers, alhoewel een intermezzo als Goodbye Red Rose! This Was Not for You eigenlijk meteen al mooi vals hypnotiserend is. Floods is dan weer zo'n klimnummer met strijkers en de hele poespas.
Eigenlijk doet dit me erg denken aan de neo-classic/neo-folk stroming zoals Current 93 en Death In June. Ik ga hem nog wel eens 's avonds luisteren als ik denk de juiste stemming wat meer te hebben hiervoor.

avatar van aERodynamIC
3,5
orbit schreef:
Eigenlijk doet dit me erg denken aan de neo-classic/neo-folk stroming zoals Current 93

Inderdaad, dat gevoel kreeg ik ook steeds meer en meer.

avatar van orbit
3,0
Goodbye Red Rose! This Was Not for You is echt een juweeltje, vooral de donkere sfeer en aanloop die daarin zit. Helaas is dat slechts een nummer van 1:23 minuten, en volgt de rest op ruime afstand. Ik bak er zelfs 's avonds niet meer dan 3 punten van. Het duurt eenvoudigweg te lang om hier op een fatsoenlijk en uitdagend muzikale apex te komen. Toch een zeldzame kwaliteit (die ook de mannen van Sigaar Ros niet beheersen trouwens). Sorry aERo

avatar van aERodynamIC
3,5
Ik kwam er later achter dat jij een grote Sigur Ros-fan bent dus ja dan begrijp ik ook wel dat je dit niet zo waardeert (missertje van mijn kant dus)

avatar van Chameleon Day
4,0
Een plaat waar je echt geduldig voor moet gaan zitten en je voor open moet stellen. Post-rock in de lijn van A Silver Mt. Zion, Set Fire to the Flames, Rachel's e.d. En ook, zoals orbit al aangaf, met een scheut neo-classic/neo-folk. Maar dan met minder gefröbel, meer naakt en kaal. Zeg maar: 'to the point'. Zeer ingetogen, sobere arrangementen met een hoofdrol voor piano, viool en de hemelse zang van Elly Irving. Drums komen er niet aan te pas. Hier en daar een belletje, een tingelingetje en andere niet thuis te brengen interferentie. Stemmige, reflectieve muziek die je in alle rust moet ondergaan, idd bij voorkeur in de avond of nacht.

Het album opent sfeervol met trombones (?) die een stemmig thema spelen in We Are Depleting. Dit wordt vervolgd met With A Kiss And A Tear. Een prachtig melancholisch nummer dat begint met een eenvoudig pianothema en zang waarna een viool sfeervolle accenten toevoegt. Ongeveer halverwege keren de trombones terug met het thema van 'We Are Depleting'. Erg mooi.

Dan Floods. Weer een sfeervol eenvoudig pianothema met prachtige, serene zang van Elly Irving. De accenten worden dit keer aangebracht mbv wat atmosferische klanken. Allemaal erg ingetogen. Dan na ongeveer 4 minuten komt er een meeslepende wending. Violen zwellen aan. De sfeer wordt een tikkeltje pathetisch, maar niet overdreven. Dit valt na een minuut of 2 weer weg in een eenvoudig pianoriedeltje en dit thema gaat langzaam over in een ambient 'soundscape' die zo'n dikke 6 minuten aanhoudt. Eenvoudig prachtig. Ik geniet vol op.

Dan volgt er een kort nummer White Silence. Wederom ingetogen met piano en zang. De sfeer van het album wordt hiermee mooi vastgehouden. Hierna volgt Goodbye Red Rose met zowaar een akoestische gitaar en dwarsfluit (?). Elly Irving moppelt wat tekst. Al met al wordt er een duistere sfeer neergezet.

Tot nu toe is het een prachtige luisterervaring. Maar dan komt Like Everything You See. Een naar mijn smaak volledig misplaatste ambient soundscape van maar liefst 15 minuten. Ongetwijfeld bedoeld om de sfeer op de top te drijven, maar voor mij is het effect precies tegenovergesteld. Het neemt de prachtige spanning van de plaat juist weg. Het stuk duurt veel te lang en is overbodig. Het volgt nml. nog geen 5 minuten na het al rijkelijk ambienteske einde van 'Floods'. Een tegenvaller dus.

Gelukkig pakken we de draad weer op met Always The Storm. Een nummer dat opent met tingeltangeltjes en aanverwante interferentie. Piano, viool en zang creëren vervolgens een onheilspellende sfeer. Zonder meer mooi. Na een minuut of vier wordt de sfeer wat grimmiger, met piano, dreigende strijkers en een deels onverstaanbare mannenstem. Dan komt er een rustiek deel met enkel piano. Een viool en de hemelse vocalen van Elly vallen bij. En langzaam sterft het nummer. Erg fraai.

Grekken is het laatste "echte" nummer van deze plaat. Het begint weer sober met piano en zang. Dan na ongeveer 2 1/2 minuut komen de zanger en gitarist van iLiKETRAiNS een deel voor hun rekening nemen. Alles uiteraard zeer ingetogen. Mooi gitaarlijntje in de 'reverb'.

Our Flags Wave etc is dan de afsluiter. Weer een stuk overbodige ambient in mijn ogen.

Al met al een mooi sfeervol album. Weliswaar worden er geen nieuwe wegen in de post-rock betreden, maar het is zeker zeer genietbaar.

Wel vind ik een ernstig minpunt de overbodige ambient soundscapes. Aan het einde van 'Floods' is het noch passend, daarna enkel slaapverwekkend. Bijna een half uur van het album wordt hiermee gevuld!! Misschien is de gedachte geweest dat een beetje post-rock album toch zo'n 70 minuten moet duren. Dus laten we bij gebrek aan echt materiaal maar gaan zweven in niets zeggende ambientklanken. Onder het motto: wat Eno kan, kan Glissando ook. Het effect is echter dat de serene sfeer van de plaat wordt doorbroken. Jammer.

Beoordeling: zonder al die ambient zou het zeker 4* geweest zijn. 3,5* is eigenlijk te weinig. 3,75* is meer op zijn plaats, maar helaas kunnen we dat niet toekennen. Dus ik ben streng:

3,5*

avatar van Joy4ever
Wat een schitterende albumhoes! Ik ga dit een keer checken. De bands waaraan worden gerefereerd spreken mij iig aan. Ben benieuwd.

avatar van aERodynamIC
3,5
Fraai geschreven Chameleon Day! Ik kan me er eigenlijk ook prima in vinden allemaal.

avatar van orbit
3,0
Ik vind die ambient soundscapes hier ook het minste.. voor goede ambient (als die al bestaat) zijn er toch tal van electronische/gitaar acts die dat beter doen en niet zo unheimlich lang en strekkend. Het haalt inderdaad de spanning eruit. Potentieel heeft deze band wel, dat hoor ik ook.

avatar van Joy4ever
Ik kom er niet doorheen. Het is mij te langdradig. Zoekt het en der een irritatiegrens op. Despite de prachtige albumhoes en dito albumtitel.

avatar van Chameleon Day
4,0
Ik stel deze plaat met 0,5* bij naar boven.

Hoewel de ambient van 'Like Everything You See' en 'Our Flags Wave etc' nmm de sfeer van het album behoorlijk verstoort (en niet verhoogt), zijn de overige nummers toch wel erg mooi sereen hoor! Bovendien kun je die ambient-stukken ook gewoon skippen natuurlijk.

Dus alsnog:

4*

avatar van Antie
3,0
Ik denk dat ik hier ook een dubbelgevoel heb bij dit album.
Sommige momenten kan het me wel grijpen.
Maar zoals "Orbit" al eerder vermelde zijn die ambient stukken toch
niet echt geslaagd en halen ze de spanning uit.

Stem doet me niet alleen aan "Bjork" denken maar ook wel aan
"Bat for Lashes".
Hoop dat ze in de toekomst die ambients sounds wat meer achterwege laten want ze kunnen toch ook mooie meesleepende
muziek maken.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:56 uur

geplaatst: vandaag om 11:56 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.