Headphone - Ghostwriter (2008)

Voorproefje:

http://media.pias.com/headphone/

die nrs op youtube klinken voor mij best veelbelovend

She is Electric en Ghostwriter zijn in ieder geval topnummers. Ik hoop dat de rest even goed is.

Hier was ik al een tijdje naaar uit te kijken naar de debuutplaat van
Headphone.
Zoals hierboven vermeld zijn de 2 singels topnummers.
Vooral ghostwriter ben ik even gek van geweest.
Ik ga me nu aan eerste luisterbeurt wagen

ik vind het een geslaagd album

Mijn eerste verwachtingen van de cd zijn dus helemaal waargeworden.
Had heel even enige angst omdat sommige reviews toch wat commen-
taar hadden op het feit dat ze toch in de radiohead afdeling te
plaatsen waren.
Omwille van hun omgang van rock en electronica.
En dat daardoor minder origineel uit de hoek kwamen.

Maar na dit album verschillende malen is die angst volledig
verdwenen
Ok je hoort dat ze invloeden hebben van Radiohead.
Maar dat is miniem en ook ze zetten duidelijk hun eigen stempel
op hun nummers.
Ik vind op dit album geen enkel slecht nummer op.
En zelfs heel veel keuze uit favorieten.
De meeste zullen wel "Ghostwriter" en "she's electric" vanwege
dat het singels zijn, wat bij mij ook eerst het geval was.
Maar dat is nu wel veranderd dit zijn nu "Skinner"
en "Lidocaine".

Alleen de afsluiter is de minste van het album en ook de tijdsduur.
Had van mij iets langer gemogen
Daarmee de 4,5 sterren

Voor mij een dik verdiende 4.5*!
Je hoort inderdaad veel Radiohead invloed, maar dan zijn ergere bands denk ik zo.
Voor mij zijn de favorieten de singles Ghostwriter, She's Electric, en het schitterende Girlie. Maar heel de CD luistert heel lekker weg. Ideaal als achtergrondmuziek, maar het album kan evengoed een intensieve luisterbeurt aan. Ondertussen toch al tientallen keren beluisterd in ik blijf nieuwe dingen ontdekken, en zo hoort het!

4.5*

Schitterend debuut van Headphone dat live zelfs nog sterker klinkt. Ghostwriter verslapt geen moment. Mijn favorieten zijn naast de singles ook nog Girlie en Lidocaine.

Zijn ze er al achter wie de échte componisten van deze muziek zijn?

Of is dat een flauwe grap?

Zonder twijfel het beste wat we dit jaar van eigen bodem zullen horen. Of ik moet me laten verrassen. Das pop mss???

Favoriete nummers: Girlie, Lidocaine, Nothing's There en singles Ghostwriter en She Is Electric.

Eigenlijk is gewoon alles goed op dit album.

En wat een topoptreden zaterdag op het Charlie podium!! , BRILJANT!

Laat ik beginnen te zeggen dat ik het een erg sterke plaat vind, en een kanshebber voor toplijstjes van 2008

maar...
Zoals al veelvuldig gezegd werd hier, lijken sommige stukken erg op radiohead: er wordt hier in de reacties vrij luchtig over gedaan, maar de vocalen neigen zo nu en dan naar een radiohead-kopie/imitatie, naar mijn mening. Dat is jammer want er staan nummers op de cd (en live ook!!!) waarin ze een dergelijke imitatie niet nodig lijken te hebben.

Wat ik wel erg knap vind is het feit dat het album als één geheel is gesmeed.

Muziek klinkt spannend en vrij donker. Alleen jammer dat het klinkt alsof het Belgische neefje van Thom Yorke zingt...
Met dank aan goede Lowlands-optreden (las daarna vooral matige recensies, maar ik was aangenaaam verrast!) 4*

Net als Soulwax, Goose en Das Pop komt Headphone ook uit Gent, Belgie. Maar waar Soulwax en Goose er meer electro en dansdingen ingooit, doet Headphone er een berg Radiohead bovenop. Erg tof.

Zag dat ze 17 januari bij me in de buurt spelen, Patronaat Haarlem, dus daar ben ik zeker wel bij. Erg benieuwd hoe het live is.

4,5*

Goose is van Kortrijk hoor, West-Vlaanderen

Niet alle goeie Belgische muziek komt uit Gent, slechts 99% ofzo

Ik heb Headphone alleen nog maar live gezien op Lowlands, maar ik vond het niet echt heel erg goed, ben daarom juist benieuwd naar het album aangezien jullie allemaal zo positief reageren.

Zalige CD. Eén van de enige CD's die ik (zo goed als) bij launch meteen gekocht heb. Fantastisch dat we zoiets op eigen Belgische bodem zitten hebben. Verdiend succesvol. Topplaat met genoeg afwisseling en altijd even sterke nummers. Naast de 2 singles zijn Girlie en Lidocaine mijn favorietjes.
4.5*

Ook voor mij één van de toppers van 2008, en méér dan een doorslagje van Radiohead. Toegegeven, Headphone verhult met hun rocksongs gewikkeld in een electronica-dekentje amper waar ze de mosterd gehaald hebben: Mariens stem heeft veel weg van die van Thom Yorke en de hele sfeer ademt Oxford's finest ten tijde van hun twee laatste platen. Maar dat kan allemaal niet deren als de Gentenaren er nummers uitpersen als het hyperhypnotiserende Ghostwriter: één luisterbeurt kan volstaan om dagen later nog steeds "I'm a lunatic, I'm losing it" te horen rondspoken in je hoofd! Een van de betere singles van het jaar? You Betcha! Gelukkig valt er daarnaast nog aardig wat moois te rapen op dit dromerige debuut. Zo moet die andere single, She Is Electric, amper onderdoen voor het titelnummer: nóg melancholischer en slepender maar de gierende gitaren houden je klaarwakker, wees gerust. Ook al een schot in de roos is de prachtige opener In White Rooms, dat mede dankzij de trage, logge drum(computer) verdovend werkt. Lidocaine is dan weer een pak opzwepender om deze keer de rock-elementen binnen de perken te houden. Naar het einde dommelt Ghostwriter jammer genoeg wat in slaap waardoor de aandacht gaat verslappen. De atmosferische afsluiter Film is zeker geen sof, maar te nevelig om een diepe indruk na te laten. Om dan toch nog maar eens de vergelijking te maken met Radiohead: voor mij wordt het niveau van In Rainbows hier niet gehaald, maar de vergelijking met Hail To The Thief doorstaat Ghostwriter moeiteloos.

Hun optreden gister in de 013 gaf weer aan dat ze ook live erg goed zijn.

Erg lekker album dat (als voormalig RH verslaafde) helemaal in mijn straatje past. Skinner en de laatste dagen Licocaine zijn de favorieten. Wel een album dat bij de herfst past en dus wel handig dat ik het in dit geval laat heb ondekt:-) Uiteraard komt dit weer uit Belgie, want dit soort muziek wordt helaas niet gemaakt in ons koude kikkerlandje. De Radiohead vergelijking gaat inderdaad in elk nummer op. Soms kopieert de zanger van Heaphone, Thom Yorke echter zo dat het irritant, zeurderig en een beetje nep klinkt. Dat is (naar mijn idee) vooral te horen in "She's Electric", waardoor ik dat dan weer een stuk minder kan velen. Een echte eigen sound hebben zo naar mijn idee nog niet echt ontwikkeld, maar dit is desondanks een erg goed en mooi geproduceerd album. Het is een groeiplaat, dus voorlopig 4*, maar je weet het nooit:-)

Lidocaine klinkt als een elektronische Mintzkov. Maar ik vind ze beter:-) Ghostwriter was een erg goed nummer, van she's electric moest ik ook niet echt weten.

Wat een heerlijk album zeg, misschien wel rijp voor een persoonlijke top tien notering. Ik snap de vergelijking met Radiohead opzich wel maar het is op zijn eigen manier toch wel origineel vind ik. Ik ben zelf niet zo' n Radiohead fanaat zoals iedereen hier op MuMe.

Ik kwam achter dit album via een goede kennis van me. Ik moet zeggen dat ik het zeer aangenaam vind. De vergelijking met Radiohead vind ik wel enigzins terecht, maar het is verre van een Radiohead kloon. Daarvoor heeft dit album toch teveel een eigen stijl en verschilt de zang van de leadsinger teveel van die van Yorke.
Dit is maar goed ook, want op een kloon zit niemand te wachten!
De plaat is een uitstekende mix van electronica, pop en rock en is in de breedte erg sterk. Wat mij betreft is er geen echt zwak nummer te bekennen op dit album.
Ik zou zeggen een van beste albums van 2008 en een plek in mijn 2008 toptien en een leuke ontdekking rijker. Misschien dat ik ze binnekort eens ga checken.

Gisteren gezien live op Zeverrock en wat voor een strakke act zetten ze daar neer! Een van de sterktste optredens die ik al gezien heb met als hoogtepunt She's electric. Nog nooit zoveel kippevel gehad als by de outro van dat nummer. CD is iets minder

Niet erg vernieuwend of uniek maar wel een heel fijn album om naar te luisteren!

Nog niet zo lang geleden "ontdekt". Prima plaat zonder echt slechte nummers, voor mij zijn de nummers In White Rooms en Nothing's there (lekkere percussie en ritme) de voorlopige hoogtepunten

Heerlijk melancholisch album bereidt met diverse Radiohead ingrediënten.
Eigenlijk kan ik geen enkel slecht nummer op deze plaat ontdekken. Vanaf In White Rooms tot aan Film. Het is allemaal top.
Muziek die bijna gemaakt lijkt te zijn vanuit het onderbewustzijn. Beklemmende ritmes, hypnotiserende elektronica en bijpassende Prozac klaagzang.

Het is een heerlijk ritje in de achtbaan der neerslachtigheid.
Kaartje kopen en gelijk weer in de rij voor een nieuwe rit.

Kijk, daar word ik nu blij van

Leuke (her)ontdekking dankzij afvoer mediatheek. Wat een sterke sound heeft dit groepje.
Niet om vrolijk van te worden (maar wel fier als Vlaming) maar beklemmend en verslavend ... zeker.