Dat citaat is niet verkeerd, nee. En hoempa klinkt niet zo, vreselijke muziek op nog vreselijker feestjes van sportverenigingen e.d. met polonaise en aanverwanten kruipen in mn gedachten als ik die term hoor of lees.
Ik zelf zou het eerder uitgelaten synth punk noemen. Black and Broke is daar een mooi voorbeeldje van. Of een Domestic Servants. Fantastisch vind ik die. Dat laatste nummer heeft trouwens een wel erg strak ritme en dreunt gewoon erg goed, net als Body Rhyme. Nogal losgaan, jawel hoor!
Tough Shit is dan weer een erg apart liedje met dat dagdromerig riedeltje erdoorheen. En waarom Recipe for Revolt geen absolute klassieker is ontgaat me.
Die combinatie van bizarre synths, die dreunen en dat vreemde, tussen naargeestigheid en euforie hangende zingen. IK vind het enorm geslaagd, dat moet JIJ niet vinden
, maar probeer ‘m maar eens. Wie weet deel je wel mijn mening!
Toffe en plezante muziek overigens op dit label. Die plaat van The Del-Byzanteens is ook niet mis als je in de freakfunk-jazz bent.