Warlord - ...And the Cannons of Destruction Have Begun (1984)

Vreemd dat hier nog niet op gestemd is; Heerlijke plaat destijds erg goed ontvangen. Tand des tijds goed doorstaan beetje vergelijkbaar met het zwaardere Queensrychewerk.

zeer benieuwd naar deze kan um vooralsnog niet vinden

viel me vandaag op dat de begindagen van metallica hier erg op leken

destijds op plaat, nu op een inferieure mp3 kwaliteit..

metallica hoor ik er niet in. zeker kill 'm all was puur speed en dat is dit iig niet.

meer bombast en symfonisch; heeft ook wel wat weg van de eerste dream theater
.

Na hun EP Deliver US (1983) kwam in 1984 het debuutalbum uit van deze Amerikaanse groep uit Los Angeles en wat voor een debuut. Ik heb deze destijds op cassette gehad en tot op het draadje versleten want ik was volledig verslingerd aan dit album, ook al omdat Queensrÿche met hun EP aan hun zegetocht waren begonnen.
In tegenstelling tot collega Joy en in overstemming met collega Ozwald hoor ik hier geen Metallica in, want Warlord was destijds muzikaal beter dan Metallica, zware uitspraak maar Warlord had betere muzikanten. Ze waren wel een voorloper op Dream Theater die vijf-zes jaar later hun debuut zouden uitbrengen. Wat heb ik moeten zoeken achter dit album, maar afgelopen nacht is het me eindelijk gelukt en ik kan me nog zo iedere noot en iedere break voor de geest halen. Voor mij zit dit album in mijn kop gegrift en eigenlijk verdient deze plaat veel meer aandacht.
Melodieuze metal in het straatje inderdaad van tijdgenoten Queensrÿche, dus ook de nodige aandacht voor de song maar met genoeg ruimte voor breaks (de invloed van de latere Fates Warning drummer Mark Zonder die hierop op een geweldige wijze meespeelt?). Geen enkel zwak moment op dit album, vandaar het uitzonderlijk gemiddelde maar ik als ik toch een nummer moet uitpikken uit het hoge kwaliteitsaanbod, dan is het Soliloquy. Wat kan een half uur voorbijvliegen!

Ik val in herhaling, ik weet het, maar ik kan echt met volle teugen genieten van dit album. Het heeft kracht, melodie, inventiviteit, intensiteit, alles wat ik graag in muziek hoor. Ok, het is een oudje ondertussen en het jonge metal grut zal misschien de wenkbrauwen fronsen maar een oudere metalhead mag ook zijn pleziertje hebben. Men vertelle het voort: dit is een heel genietbaar album!

Jammer dat deze band nooit de kans heeft gekregen om een echte klapper te maken want de potentie van de muzikanten en de muziek is er wel degelijk. Met een echt goede produktie was dit een superplaat geworden. Aan de nummers mankeert helemaal niets, pure heavy metal met een epische symfonische inslag. William J. Tsamis (Destroyer) heeft een eigen stijl betreft gitaarspelen wat goed te horen is op klasse nummers als Lost and Lonely Days, Aliens en Soliloquy. Mark Zonder (Thunderchild) werd later bekend door zijn drumwerk bij Fates Warning

Deze nu ene paar keer op repeat, en eenmaal gewend aan het jaren 80 geluid is het ene prima plaatje

4 voor de eigen stijl en creativiteit van dit bandje

Early power metal ala savatage en queensryche beiden van hun begin periode uit dezelfde tijd als deze dus. Maar dan nog beter. Het is natuurlijk op en top jaren 80 met dito productie van een beginnende band. Veel nwobhm invloeden bij deze amerikaanse underground metal band. Door de weinige promotie kreeg de band weinig tot geen exposure ( lees mtv) en was het snel gedaan helaas. Heerlijke twingitaren, hoge cleane zang wisselen af met rauw geschreeuw en dikke riffs. En opvallend veel lekkere snelle dubbele basskicks.
Kende je de band al maar was je m vergeten, dit album is weer volop te krijgen als semi live dvd (toen op vhs uitgebracht) samen met de prima geremasterde deliver us-ep. Ik zou de tv er niet voor aanzetten maar gewoon genieten van de tijd that ever was.

Wat een geweldige plaat is dit toch. Heerlijk episch met een prima productie. Ik vind de zanger ook geweldig. De vergelijking met Queensrÿche is op zijn plaats. Prachtige afsluiter trouwens op deze plaat. Genieten!

Dit album, ahum, “video soundtrack”, heeft me maar half kunnen overtuigen.
Aan de ene kant staat er een aantal erg sterke nummers op: Aliens, Child of the Damned, dat ik al kende in de coverversie van Hammerfall, en in mindere mate ook Lost and Lonely Days. Verder weet het gitaarwerk te overtuigen.
Daar staat tegenover dat het album op andere plekken wat teveel kind van de jaren ’80, met z’n synths en die tenenkrommende intro. Op andere nummers vind ik de teksten opvallen in hoe tienerdagboekachtig ze overkomen, zoals in Soliloquy. Ook Lost and Lonely Days kan ik hier wel weer noemen.
And the Cannons Of Destruction Have Begun balanceert op de dunne lijn tussen erg aanstekelijk en te cheesy, soms wel erg overleunend richting dat laatste. Toch blijft het wel een charmant album.

Er is een re-release uit, gelimiteerd tot 500 exemplaren, evenals de EP. Duitse HR records heeft 'm. En bij discogs zag ik deze ook weer neu aangeboden.
(Ik zag een andere hoes en toen even gaan surfen)

en nu ook bij dodax als 2cd en 3lp

Benieuwd naar het origineel van Hammerfalls 'child of the damned' ontdekte ik deze band. Jammer dat ik ze nooit eerder ontdekt heb. Echt een lekkere plaat dit.

Weet iemand hoe de geluidskwaliteit is van de rerelease uit 2016 (2cd)

Nog zo'n vergeten album. Ik hoor de vaak genoemde Queensryche vergelijking eigenlijk niet. Ik zou eerder Heir Apparent noemen maar ook daar gaat de vergelijk eigenlijk mank. Fijn album ondanks de matige productie.