Na hun EP Deliver US (1983) kwam in 1984 het debuutalbum uit van deze Amerikaanse groep uit Los Angeles en wat voor een debuut. Ik heb deze destijds op cassette gehad en tot op het draadje versleten want ik was volledig verslingerd aan dit album, ook al omdat Queensrÿche met hun EP aan hun zegetocht waren begonnen.
In tegenstelling tot collega Joy en in overstemming met collega Ozwald hoor ik hier geen Metallica in, want Warlord was destijds muzikaal beter dan Metallica, zware uitspraak maar Warlord had betere muzikanten. Ze waren wel een voorloper op Dream Theater die vijf-zes jaar later hun debuut zouden uitbrengen. Wat heb ik moeten zoeken achter dit album, maar afgelopen nacht is het me eindelijk gelukt en ik kan me nog zo iedere noot en iedere break voor de geest halen. Voor mij zit dit album in mijn kop gegrift en eigenlijk verdient deze plaat veel meer aandacht.
Melodieuze metal in het straatje inderdaad van tijdgenoten Queensrÿche, dus ook de nodige aandacht voor de song maar met genoeg ruimte voor breaks (de invloed van de latere Fates Warning drummer Mark Zonder die hierop op een geweldige wijze meespeelt?). Geen enkel zwak moment op dit album, vandaar het uitzonderlijk gemiddelde maar ik als ik toch een nummer moet uitpikken uit het hoge kwaliteitsaanbod, dan is het Soliloquy. Wat kan een half uur voorbijvliegen!