menu

Raphael Saadiq - The Way I See It (2008)

mijn stem
3,86 (135)
135 stemmen

Verenigde Staten
Soul
Label: Sony

  1. Sure Hope You Mean It (3:40)
  2. 100 Yard Dash (2:18)
  3. Keep Marchin' (2:37)
  4. Big Easy (3:18)

    met The Infamous Young Spodie en Rebirth Brass Band

  5. Just One Kiss (2:32)

    met Joss Stone

  6. Love That Girl (3:04)
  7. Calling (3:44)
  8. Staying in Love (2:53)
  9. Oh Girl (3:34)
  10. Let's Take a Walk (2:28)
  11. Never Give You Up (4:12)

    met Stevie Wonder en CJ

  12. Sometimes (4:06)
  13. Oh Girl [Remix] (3:41)

    met Jay-Z

  14. Big Easy [Euro Version] * (4:47)
  15. Come on Home * (3:47)
  16. Seven * (3:01)
  17. Kelly Ray * (3:29)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 42:07 (57:11)
zoeken in:
avatar van Reijersen
4,5
Raphael Saadiq, de man die we kennen van Tony! Toni! Toné! en Lucy Pearl. De man die we kennen van producties voor onder andere Mary J. Blige, Lionel Richie en Joss Stone's gehele laatste album. De man die we kennen van zijn funky solo-album 'Instant Vintage' en zijn blaxpotation-achtige album 'As Ray Ray'. Juist, die Raphael Saadiq. Die is terug met een nieuw solo-project. En nu wederom eens in een totaal andere stijl. Namelijk Motown-achtig.

Elk nummer op dit album doet je terugdenken aan de Motown soul van bijvoorbeeld Marvin Gaye, Smokey Robinson & the Miracles, Tammi Terrell. Die heerlijke relaxtie, ietwat gladde, laidback sfeer straalt elk nummer uit en dat maakt dit album tot een mooi geheel. Pluspunt nummer één! dus: de sfeer.
Daarnaast is het album gewoonweg perfect. Alle zanglijnen, handclaps, ooh's, aah's, yeeehh's, drums, strings, etc etc etc. Zeg maar, alles productioneel en vocaal is perfect neergezet door Saadiq. Een betere producer krijg je niet.
Vocaal is Saadiq ook nog eens enorm herkenbaar. Een heerlijk eigen stemgeluid regeert dit album, regeert de nummers. De overdreven stemacrobatiek laat hij achterwege en hij laat vooral het gevoel tellen. En hoe! Pluspunt nummer twee!
Tekstueel is het allemaal niet zo verrassend, maar ook nergens storend slecht. Het gaat gewoon waar het over gaat, liefde, girls. Het past gewoon perfect in het totaalplaatje van dit album. En dat is mijn inziens toch het grootste streven. Pluspunt nummer drie!
Dan de gastoptredens. De brassband op song 4 zorgt precies voor de sfeer die je bij een nummer met de titel 'Big Easy' wilt. Joss Stone zingt samen met Saadiq een prachtbalad zoals Gaye en Terrell dat ooit deden. Stevie Wonder blaast eigenlijk alleen maar een stukje mondharmonica mee en CJ is een zanger, die op zijn eigen albums ook rapt, met een prettige stem.
Dan eigenlijk het punt waarom dit album geen 5 sterren krijgt: de Oh Girl remix met Jay-Z. Simpelweg past die track niet bij het album, bij de gehele sfeer. Motown en een rapper? Nee dat kan gewoon niet.

Al met al dus een topalbum! Misschien wel het beste dat ik in 2008 gehoord heb, tot nog toe. De gehele sfeer doet je heerlijk genieten. Maar met één klein minpuntje, die laatste track.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:19 uur

geplaatst: vandaag om 15:19 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.