Een beetje jammer van dat Xanopticon nummer vind ik wel dat het zo een paar jaar na Liminal Space erg weinig nieuws doet. Het is wel snelle, hectische muziek, maar toch erg goed te volgen allemaal. Muziek die je meteen ''snapt''. Nu ik me de laatste tijd meer aan het verdiepen ben in de latere Autechre albums als vooral
Confield en
Draft 7.30, merk ik dat ik die echt stukje bij beetje leer te doorgronden omdat ik het eerst echt niet begreep, terwijl dit voor mijn gevoel toch vooral gewoon niet echt vervreemdend is. Het is wel tof, maar het daagt niet echt uit, terwijl de ''uitdaging'' iets is wat ik bij dit type muziek toch wel een grote pré vind altijd. Ik ben er nu een soort van 'gewend' aan, wat het toch wat minder leuk maakt.
Liminal Space vind ik juist zo mooi, omdat ik dat album bij de eerste beluistering werkelijk niet begreep, en er langzamerhand beetje bij beetje in ben gaan wonen. Zo'n Ortext is dan toch een beetje mosterd na de maaltijd.
Dit type muziek hoeft voor mij helemaal niet snel en chaotisch meer te zijn, ik zie nu liever dat het me in relatieve verwarring achterlaat, omdat ik er niet in kan komen, wat de basis is voor een groeiplaat.
Ik vind het nummer daardoor een beetje een achteruitgang, wat een beetje jammer is voor een artiest voor wie vooruitstrevendheid toch een belangrijke kwaliteitsfactor is. Deze track is aardig, maar zit naar mijn gevoel nu al op zijn maximale waarde voor mij.
Toch ook de rest maar eens luisteren, want dit gaat allemaal een beetje over één nummer. Maarja, Xanopticon benieuwde me het meest, dus die ging even voor