menu

HSAS - Through the Fire (1984)

mijn stem
3,85 (20)
20 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Geffen

  1. Top of the Rock (4:20)
  2. Missing You (4:28)
  3. Animation (4:54)
  4. Valley of the Kings (3:29)
  5. Giza (1:21)
  6. Whiter Shade of Pale (4:48)
  7. Hot and Dirty (4:19)
  8. He Will Understand (4:48)
  9. My Hometown (4:07)
totale tijdsduur: 36:34
zoeken in:
avatar van AstroRocker
5,0
HSAS staat voor de namen Hagar Schon Aaronson Shrieve.
Een legendarisch éénmalig samenwerkings project tussen Sammy Hagar, gitarist Neal Schon (o.a. Journey), bassist Kenny Aaronson en drummer Michael Shrive uit 1984. Geweldige songs van een hoge kwaliteit. Opgenomen in 1983 tijdens enkele live optredens en later in de studio verder bewerkt. Het resultaat is geweldig. De muziek ademt (naar mijn mening) een mystieke en symfonische sfeer, maar is wel degelijk hardrock. De gitaarsolo’s zijn trouwens ook zeer de moeite waard.
Beste nummers: Animation, de bijzonder fraaie cover Wither Shade of Pale (van Procol Harum) en My Home Town. Maar ook het andere werk doet er weinig voor onder.
Absoluut hoogtepunt is echter wel het mystieke Valley of the Kings en Giza met hoog opgetrokken gitaarmuren. Alle registers worden hier opengetrokken met als resultaat kippevelmuziek..
Mede hierdoor geef ik 5 sterren.

avatar van Dream Theater
4,5
Had nog nooit van dit album gehoord terwijl ik Neal Schon en Sammy Hagar al jaren volg maar dit album is dan ook al van 1984! Dankzij Astrorocker aan dit album gekomen en nu na enkele luisterbeurten moet ik hem gelijk geven in het feit dat dit een heerlijk album is. Top of the World is een heerlijke opener met prima gitaarwerk van Schon en gedreven zang van Hagar. Missing You zet het uitstekende begin prima voort en het is net met al zoveel nummers van Journey ze zitten gelijk in je kop geramd als je ze hoort. Ik moet zeggen dat Hagar fantastisch zingt op dit nummer en er zit weer zo`n mooie solo in van Schon! Animation klinkt een stuk anders dan de twee openingsnummers,minder recht toe recht aan maar wat ruimtelijker wat ook wel op de oudere Journey platen te horen is. Als je Schon zoals op dit nummer hoort soleren klinkt het toch onmiskenbaar als Journey en dat is natuurlijk niet verkeerd. Valley of the Kings klinkt inderdaad wat mystiek en is een prachtig nummer en gaat mooi over in Giza. Als ik Whiter Shade of Pale hoor ( mooie versie hoor deze) had ik Steve Perry dit wel eens willen horen zingen. Hot and Dirty is weer een heerlijke mid tempo rocker met een catchy refrein. He Will Understand en My Hometown sluiten deze pracht plaat prima af waarbij het laatste nummer wel live opgenomen lijkt vanwege het duidelijk hoorbare publiek. Ik geef deze plaat 4.5 sterren, net geen 5 vanwege het wat te zoetsappige Whiter Shade of Pale. Ster van dit album is Neal Schon, wat een gitarist!

avatar van iggy
3,5
Had deze ooit op lp en vond het een prima plaatje. Helaas verkocht toen het cd tijdperk zijn intrede deed. Met de gedachte die koop ik wel op cd. Maar ben de cd nooit meer tegen gekomen. Als ik de 2 berichtjes lees krijg ik meer en meer spijt dat ik mijn lp heb weggedaan

avatar van AstroRocker
5,0
@iggy: stuur effe een pb, ik kan je wel aan mp3 files helpen

5,0
Geweldige versie van het zoetsappige origineel van Procul Harum, Whiter Shade of Pale.

woordenaar
Wow! Obscuur plaatje! Nooit van gehoord (kwam het tegen bij 5150 hier op MuMu). Niet te koop via iTunes, niet te streamen via Spotify of Juke.

speedy66
Werkelijk verbazingwekkend dat mensen nog nooit van deze plaat gehoord hebben. Zelfs een neal schon fan kent hem niet. ????
Indertijd heb ik hem op lp gekocht. De eerste cd versie was alleen in japan uitgebracht en kostte je een kapitaal, als je hem al te koop tegenkwam. Via het duitse milestone label is 'ie uiteindelijk nomaal in europa uitgebracht. Ik schat zo ergens rond 1996/1997.
De cd is tegenwoordig makkelijk te vinden op het internet (ebay etc) en als mp3, dus...

Er staan een aantal knallers op zoals Animation/Valley of the kings/Giza en My Hometown.

Absoluut dieptepunt vind ik: whiter shade of pale. Wat een zeikerig klerenummer is dit. Dat bands dit coveren is mij een compleet raadsel.

De band heeft zeer weinig opgetreden, maar er zijn gelukkig live beelden te vinden op youtube. Eigenlijk zou dit gewoon concert op dvd moeten verschijnen, want het staat als een huis. Misschien ooit....

avatar van iggy
3,5
Zo verbazend is dat toch niet!
Nooit een echt succes geweest.
Nooit echt bekend geworden.
Niet lang bijelkaar gebleven.
En verdomd lastig te krijgen.
Kom op zeg!!!!

Maar wel goed!!!

avatar van AstroRocker
5,0
Ben het met iggy eens, het was moeilijk verkrijgbaar.
Ik zag trouwens wel dat via Amazon Engeland de cd uit 1997 verkrijgbaar is:
Amazon.com: Through the Fire: Hagar Schon Aaronson Shrieve: Music

Geen idee of ik reclame mag maken op mume...

avatar van Von Helsing
4,0
Bij cosmox is hij ook gewoon te bestellen voor € 12,99.

speedy66
iggy schreef:
Zo verbazend is dat toch niet!
Nooit een echt succes geweest.
Nooit echt bekend geworden.
Niet lang bijelkaar gebleven.
En verdomd lastig te krijgen.
Kom op zeg!!!!

Maar wel goed!!!



Eerlijk gezegd JA, als melodic rocker zijnde is dit een behoorlijke miskleun.

avatar van Von Helsing
4,0
HSAS staat anno 2013 voor Hagar, Schon, Anthony en Smith. Momenteel in de studio om het 2e album op te nemen (of de 3e Chickenfoot minus Satriani).

avatar van AstroRocker
5,0
Von Helsing schreef:
HSAS staat anno 2013 voor Hagar, Schon, Anthony en Smith. Momenteel in de studio om het 2e album op te nemen (of de 3e Chickenfoot minus Satriani).


Wat is de bron van jou bericht Von Helsing? Zou wel gaaf zijn!


avatar van pos
4,5
pos
Anthony en Smith passen in ieder geval perfect in het plaatje

Vreemd inderdaad dat er zo weinig mensen bekend zijn met deze geweldige plaat. Al moet ik zeggen dat ik hem ook al een hele tijd niet meer heb gehoord. Maar de aanhang van Hagar en Schon zouden toch bekend moeten zijn met dit erg goede materiaal.
Whiter shade of Pale is ook niet mijn favoriete nummer maar wordt hier toch wel overtuigend neergezet door Hagar met fraai gitaarwerk van Neal Schon.

avatar van Ebby
3,5
Er is ook nog een Bootleg in omloop genaamd No Animation live in San Jose 1984.Deze bevat 15 nummers.

avatar van iggy
3,5
Prima plaat van de HSAS mannen. Ik stoor me wel hier en daar aan Hagar zijn cliché refreintjes. Maar dat doe ik wel vaker bij Sammy. Met Schon in je gelederen die ook nog eens de ruimte krijgt dan kan er niet al te veel mis gaan. Altijd al een zwak gehad voor deze gitarist. Hij weet zelfs Whiter Shade op een redelijk peil te brengen. En dan moet je in mijn ogen wel een grote zijn. Want wat heb ik een GROTE pest hekel aan dat nummer zeg.
Dat de mannen er zin in hebben gehad lijkt me duidelijk. Er zit namenlijk veel passie in deze plaat. Meschien dat de band iets meer tijd had moeten nemen om bepaalde nummers wat meer uit te diepen.

4,5
Oh Iggy je hebt hem al? Top album, waar Neal Schon weer heerlijk aanwezig is. Wat een topgitarist ishij toch met een herkenbare sound!

avatar van vigil
3,0
Tijdens het doorspitten van collectie kwam ik een cdr tegen met daarop geschreven Hager & Schon. Het was even goed zoeken maar dat bleek dus deze plaat te zijn. Stiekem gewoon een lekkere typische Amerikaanse rockplaat.

avatar van vielip
4,0
Fantastische plaat! Had 'm al jaren op cd maar sinds enkele weken dan toch ook eindelijk op lp. Leerde dit album ooit via een kameraad kennen. Was gelijk verkocht! Ben een liefhebber van Hagar dus vandaar...Schon steelt echter de show. Krijgt (veel) meer de ruimte dan bij Journey en grijpt die met beide handen aan. Beetje vergelijkbaar met zijn rol in Hardline, Soul SirkUs en Bad English. Er staat eigenlijk geen slecht nummer op dit album. Persoonlijk mag ik de cover van Whiter shade ook graag horen. Prima gedaan!

jakkepoes
Voor de liefhebbers, waaronder ikzelf staan de CD en diverse livenummers op YouTube.

avatar van Sir Spamalot
4,0
Om het met de woorden van Spock te zeggen in Star Trek, denk even de “fascinerende” cover weg van Whiter Shade of Pale van Procul Harum en je houdt een prima plaat over met een live gevoel zoals mijn voorgangers hebben uitgelegd en zoals ook op de Wiki staat.

Natuurlijk zijn Sammy Hagar en Neil Schon de bekendste namen, maar denk niet dat drummer Michael Schrieve en bassist Kenny Aaronson nobele onbekenden zijn die nergens anders hun strepen hebben verdiend.

5,0
Net op de platenspeler gelegd. Zulke maken ze niet meer

avatar van Brutus
3,0
ik ben niet zo onder de indruk van deze plaat.

avatar van ZAP!
Begon erg fijn, maar met 'Missing You' leek het meteen alweer wat gewoontjes te worden - nog niet slecht. Met 'Animation' herpakt de band zich, tot aan de cover... die beviel me zelfs redelijk tot goed (maar ja, met zo'n origineel). De rest was ook weer erg lekker. In het oor sprongen het heerlijke en inventieve gitaarwerk en natuurlijk Hagars dijk van een stem.

Dik 3,5* voor nu.

avatar van gigage
3,5
Neal Schon die eens even lekker uit zijn plaat mag gaan. Dat is toch wel een genot. De vele reverbs en echo's staan toch wat in contrast met wat Ted Templeman produceerde voor Hagar zelf destijds. Het is die overdaad die de plaat wat schaadt. Maar ja, het gitaarwerk, lekker hoor. Pittige bluesy AOR.

4,5
ook hier draagt Neal zijn steentje bij. ( Paul Rodgers met the Hendriks Set)
https://www.youtube.com/watch?v=Znr7VqB4nwM&list=PLPY5l520qEgcuuKnTleCPjD3cNxAYYCTY&ab_channel=JukeJoint

avatar van Pitchman
4,5
Wat een geweldige plaaaaat! Die strot van Hagar met die vette gitaar van Schon. Aaah , heerlijk.

avatar van RonaldjK
3,5
1984 was een jaar met veel goede hardrockende en metalreleases. Daarbij deze "supergroep" HSAS met Sammy Hagar en Neal Schon plus op bas en drums voor mij twee onbekenden. De gitaarversie van het oorspronkelijke orgelnummer A Whiter Shade of Pale hoorde ik op de radio voorbijkomen en beviel goed.
Met interesse bekeek ik Through the Fire in een platenzaak nabij een NS-station, wachtend op mijn trein. Aanschaf durfde ik echter niet aan. De concurrentie was dat jaar immers weer groot.

Was dat wegleggen verstandig? Toch wel. Enerzijds is Hagars gouden strotje passend bij de klaterende solowatervallen van Schon. De productie is wollig maar ook vol, helemaal okay.
Het songmateriaal (geschreven door de eerste twee letters uit de groepsnaam) varieert van 'wel lekker' (Top of the Rock en Missing You) via 'komt niet op gang' (Animation) naar briljant (aparte harmonieën en melodie in Valley of Kings/Giza).
Kant 2. De cover (bij ons geen hit, in de VS bescheiden #94 in mei) gaat na drie keer draaien vervelen en de volgende twee grijpen me nooit bij de lurven, al zijn ze niet onaardig. In slotnummer My Home Town hoor ik voor het eerst publiek (immers live opgenomen album met overdubs) en eindelijk rockt het voluit.

Dat Schon en drummer Michael Shrieve elkaar kenden uit hun dagen bij Santana is een leuk weetje, maar liever hoorde ik de Sammy Hagar van die dagen solo. Gelukkig was daar spoedig VOA; dat de red rocker vervolgens bij Van Halen zou belanden, lag was nog in een verhulde toekomst, net als Schons toetreding tot volgende supergroep Bad English.

Dit was HSAS' enige album, maar op YouTube staat dankzij de Neal Schon fanpage een concert inclusief non-albumnummers. Bij Valley of Kings/Giza uitleg van fan ScottKinn over Schons gitaarsynthesizer, leuk voor de liefhebber.

Gast
geplaatst: vandaag om 03:38 uur

geplaatst: vandaag om 03:38 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.