menu

Joni Mitchell - Mingus (1979)

mijn stem
3,32 (63)
63 stemmen

Canada
Pop / Jazz
Label: Asylum

  1. Happy Birthday 1975 (0:57)
  2. God Must Be a Boogie Man (4:20)
  3. Funeral (1:06)
  4. A Chair in the Sky (6:40)
  5. The Wolf That Lives in Lindsey (6:33)
  6. I's a Muggin' (0:07)
  7. Sweet Sucka Dance (8:02)
  8. Coin in the Pocket (0:11)
  9. The Dry Cleaner from des Moines (3:21)
  10. Lucky (0:04)
  11. Goodbye Pork Pie Hat (5:36)
totale tijdsduur: 36:57
zoeken in:
avatar van Droombolus
2,5
Joni's eigen songs steken bleekjes af bij de door Mingus geschreven nummers. Ik vond dit vroeger een heel fijne plaat maar het geluid van de door 90% der bassisten heilig verklaarde Jaco Pastorius is zo ongelofeloos gedateerd dat hij eigenlijk de hele plaat voor mijn verpest met zijn gepier....... Jammer .......

Nicci
Behalve een aantal zeer sterke nummers, vind ik dit ook niet Joni's sterkste.
Jaco gedateerd noemen is echter een beetje vreemd. Dat z'n spel je stoort is tot daar aan toe, maar dat maakt het niet gedateerd.

Thijssie024
Dit is behoorlijk lastig te verteren als intro voor Mitchell, maar als je haar albums uit de jaren 70 in volgorde luistert en kent, zul je hier ook veel plezier aan beleven. Af en toe klinkt het wat koud en statig, maar ik vind het wel stoer dat ze precies deed wat haar hart haar ingaf. Haar meest jazzy geluid is hier te vinden, met werkelijk schitterende bas en keyboards.

beaster1256
jaco is misschien wel de beste bassist ever , en ook john enthwistle van the who was super , maar dat nu gedateerd noemen , dat begrijp ik niet

avatar van Droombolus
2,5
beaster1256 schreef:
jaco is misschien wel de beste bassist ever , en ook john enthwistle van the who was super , maar dat nu gedateerd noemen , dat begrijp ik niet


Ik vind zijn geluid gedateerd, niet zijn spel ..... dat ligt me gewoon niet. Jaco wàs trouwens ........

Down_By_Law
Voor mij is dit moeilijk te beoordelen. Ik ben niet zo'n jazzliefhebber, dus de versies van sommige Mingus-composities weten mij niet een heel nummer 'vast te houden'. 'Goodbye Pork Pie Hat' is wel erg mooi (hoewel ik dat stuk nog beter vind in de versie van Jeff Beck op "Wired", 1976).

Het begin van een mindere periode voor Joni.

Aquila
Down_By_Law schreef:
Het begin van een mindere periode voor Joni.

Ja dat is heel erg waar. Ik ben nooit goed door dit album heen gekomen. Ik heb ook al moeite met delen van de voorganger Don Juan... De live plaat die de jazzy periode afsluit is daarentegen wel weer meesterlijk (gelukkig).

De meer akoestische periode die in de jaren 90 (na de donkere jaren 80) volgde was wel weer aardig, maar nooit meer het niveau van haar beginperiode en al helemaal niet van Hissing/Hejira.

avatar van aERodynamIC
3,5
Mingus is wel mijn favoriete jazz-artiest en als de naam Joni Mitchell er dan ook aan geplakt kan worden......... dan valt het blijkbaar toch wat tegen.
Het gebodene is prima, maar ondanks de niet eens zo lange lengte vind ik het toch een wat traag en stroperig album.

Nicci
En de drie beste nummers (God Must Be a Boogie Man, The Dry Cleaner from des Moines, Goodbye Pork Pie Hat) komen veel beter uit de verf op Shadows & Light. Vooral Goodbye Pork Pie Hat!

Aquila
Nicci schreef:
En de drie beste nummers (God Must Be a Boogie Man, The Dry Cleaner from des Moines, Goodbye Pork Pie Hat) komen veel beter uit de verf op Shadows & Light. Vooral Goodbye Pork Pie Hat!

Helemaal mee eens, ook met aERo trouwens over de stroperigheid. Op papier ziet het er goed uit, live klinkt het altijd weer veelbelovend dat ik denk laat ik "Mingus" ook weer proberen, maar valt altijd weer tegen. Meer in de collectie voor de compleetheid van de Mitchell-discografie dan dat ik er van geniet.

avatar van aERodynamIC
3,5
En die 'rap' onderbrekingen werken gewoon storend.

Nicci
Klopt. Ik begin me af te vragen waarom ik hier eigenlijk 4 sterren voor heb gegeven? Ik zal hem nog eens draaien.

Stijn_Slayer
De stem van Joni leent zich wel goed voor deze stijl, zeker nu ze al wat heser klonk. Ik vind het ook niet zo'n hele goede plaat, maar ik heb er moeite mee om de vinger op de zere plek te leggen. De raps tussendoor vind ik erg vervelend. Ze halen de vaart uit het album en versnipperen het album. Het album gaat er erg fragmentarisch door lijken, terwijl dat eigenlijk wel meevalt. Maar verder...?

Misschien mis ik toch gewoon warmte en bezieling. Joni speelt te veel een rol en de muziek is te klinisch.

avatar van heartofsoul
3,5
Ik keer altijd weer terug tot Joni Mitchell, al vind ik het geluid van dít album soms een beetje te afstandelijk klinken. Vandaag weer eens beluisterd na wat muziek van Robert Schumann
en, puur op muzikale gronden, toch met een half puntje verhoogd. Want er wordt wel prima op gemusiceerd.

avatar van Minneapolis
Ik kan me niet altijd vinden in de mate van ophemelen van Pastorius, maar hij danst wel lekker over de snaren in The dry cleaner. Het klinkt ook als een typisch Joni compositie ook (door de invulling van de zanglijnen uiteraard), en een hoogtepunt van de plaat.


Gast
geplaatst: vandaag om 18:54 uur

geplaatst: vandaag om 18:54 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.