menu

Sufjan Stevens - A Sun Came! (2000)

mijn stem
3,33 (90)
90 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Folk
Label: Asthmatic Kitty

  1. We Are What You Say (5:20)
  2. A Winner Needs a Wand (5:45)
  3. Rake (2:49)
  4. Siamese Twins (0:15)
  5. Demetrius (6:01)
  6. Dumb I Sound (5:49)
  7. Wordsworth's Ridge (4:55)
  8. Belly Button (0:09)
  9. Rice Pudding (2:24)
  10. A Loverless Bed (6:17)
  11. Godzuki (0:37)
  12. Super Sexy Woman (2:42)
  13. The Oracle Said Wander (5:39)
  14. Happy Birthday (2:45)
  15. Jason (6:10)
  16. Kill (4:26)
  17. Ya Leil (5:38)
  18. A Sun Came (2:12)
  19. Satan's Saxophones (2:31)
  20. Joy! Joy! Joy! * (3:24)
  21. You Are the Rake * (3:02)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 1:12:24 (1:18:50)
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
4,0
N.a.v. 2 zeer gewaardeerde cd's in mijn collectie (Seven Swans en Illinois) ben ik ook op zoek gegaan naar ouder werk van Sufjan Stevens, waaronder Michigan en dit wat onbekendere A Sun Came.
Ook hier drukt Sufjan al duidelijk zijn karakteristieke stempel op het geheel.
Toch heeft het ook een geheel eigen stijl. Op dit album hangt aan het begin een keltische sfeer.
De start is dan ook waanzinnig goed, maar halverwege slaat dit enigszins om. Het lijkt dan wel of we op een ander album terecht zijn gekomen, niet slecht, maar wel enigszins storend naar mijn idee.
Super Sexy Woman doet me denken aan Beck, en ook bij Jason heb ik dat sterk. Als je dan eenmaal weer gewend bent aan dat andere sfeertje heb je toch zeker weer te maken met een aantal lekkere nummers (m.u.v. rare probeersels als Satans Saxophones).
Ondanks dat dit album een beetje een allegaartje is en duidelijk niet één geheel weet te vormen vind ik het toch uiterst genietbaar en spannend. Verdient dan ook 4 *

avatar van aERodynamIC
4,0
Ondanks de kleine missers (in de vorm van experimentele noise-tussendoortjes) ga ik dit album een halfje erbij geven. Meer dan dat gaat niet lukken vanwege die enkele storende elementen .

Dit lijkt wel een wereldtrip: beginnen met keltische invloeden en via jaren '90 indierock uitkomen in Arabische sferen.
De 2 bonustracks stonden niet op de oorspronkelijke uitgave, maar zijn toegevoegd aan de heruitgave van dit album.
Absoluut niet te missen!

avatar van Yak
4,0
Yak
Nee, ik moet toch zeggen dat Sufjan niet enkel rake schoten lost. Een aantal nummers op dit album zijn aangenaam tot zeer aangenaam, maar die intermezzo's zijn strontvervelend en bij een aantal nummers beginnen mijn handen te jeuken om verder te spoelen, en dan vooral de potten- en pannenherrie van Rice pudding en Satan's saxophones. Al die slangenbezweerders-riedeltjes deden ook meer gekunsteld aan dat ze iets aan de muziek toevoegden, vond ik. Ya leil was het (irritante) toppunt. Mooie nummers zijn er genoeg, hoewel ik op dit album Sufjan toch veel meer dan op zijn latere platen op andere artiesten vind lijken. Rake en A sun came zijn wel héél erg Sparklehorse (maar ook heel erg mooi), Super sexy woman is wel héél erg Beck, Happy birthday en Jason zijn net Sebadoh (of misschien zelfs Dinosaur Jr.) met de rem eraf. Maar tegelijk ook weer erg mooi. Op zijn latere albums heeft Sufjan duidelijk een eigen 'sound', die hij hier waarschijnlijk nog aan het zoeken is.

3*, een beetje naar verwachting. Zoveel moois als de beste man nu maakt moet toch een ontstaansgeschiedenis hebben met vallen, opstaan en een paar broodnodige uitglijders, niet?

avatar van Yak
4,0
Yak
Overigens: ik ben wel blij met de heruitgave, want de twee afsluitende nummers Joy! Joy! Joy! en You are the rake sluiten het album fantastisch af en draaien het mateloos irritante Satan's saxophones vakkundig de nek om.

avatar van aERodynamIC
4,0
Satan's saxophones is hier een vast skip-moment

avatar van Ludo
4,5
Fantastische plaat vol Arabische invloeden maar waarop ook invloeden van Beck en Pavement zijn te ontwaren. Een aanrader.

avatar van bloempje24
Gejat: A Sun Came is niet "de nieuwe" van Sufjan, maar de ge-remasterde heruitgave van zijn debuut uit 1999, aangevuld met extra tracks. Na het luisteren van Stevens latere werk kun je concluderen dat hij op zijn debuut nog vooral zoekende is. Enerzijds - vooral op de eerste helft - de dromerige, middeleeuws dan wel orientaals aandoende folk-nummers met veel gebruik van blaasinstrumenten (Stevens speelde ooit fluit in een middeleeuws folkgezelschap), en anderszijds de electr(on)ische kant. Dromerig en melig, verstilde schoonheid en elektrische herrie; Voor een eerste kennismaking met deze artiest is dit album misschien te grillig. Wie echter Michigan en Seven Swans geweldig vindt, zal A Sun Came ook zeker op waarde kunnen schatten.

2,5
Niet zo heel erg boeiend. Staat een paar sferische nummers op met Aziatische inslag.

avatar van swoon
4,0
Ik vind het de tweede beste van sufjan stevens tot nu toe. Ik ken natuurlijk wel maar 3 cd's maar ik vind hem wel beter als michigan. Die arabische invloeden vond ik zeer leuk.

avatar van Jeanneman
3,5
Dit album staat bij mij achter Illinois op een gezamenlijke tweede plaats met Seven Swans. Alleen vind ik het album wel erg lang en er zijn idd een paar skip momenten.

avatar van Jeanneman
3,5
Inmiddels vind ik Seven Swans wel vele malen beter dan deze plaat, maar hij mag er wezen wat mij betreft.

avatar van De Daniël
3,5
Wel beter dan Enjoy Your Rabbit, maar zeker niet beter dan Seven Swans. Ertussen in dus, 3.5 *.

Nihilisme
Inderdaad nog niet van het niveau Seven Swans of Illinoise, maar verdomme, wat is Rake een schitterend liedje.

avatar van Cor
3,5
Cor
De eerste glimpjes van een griit muzikaal talent. Het is nog niet zo samenhangend. Net alsof er allemaal brokken ideeen op een plaat zijn gegooid. Maar vaak is al te horen waarom Stevens zo gewaardeerd wordt en zet hij zijn 'musical signature' duidelijk neer. Die sonische niemandalletjes hadden dan wel weer achterwege kunnen blijven, al moet ik altijd erg lachen om 'Godzuki'.

avatar van AOVV
Vreemd album van Sufjan Stevens, met weinig samenhang. In tegenstelling tot de meesten hier, kan ik het gefreak wel smaken, en die niemendalletjes zijn uiteindelijk zo kort dat ze niet echt storen. Bij vlagen briljant, maar veel minder goed uitgewerkt dan bijvoorbeeld een 'Illinois'. Alle begin is moeilijk, zeker?

Je hoort wel al goed dat Stevens een begenadigd songschrijver is, en een eclectische smaak heeft.

avatar van Niek
2,0
bloempje24 schreef:
Wie echter Michigan en Seven Swans geweldig vindt, zal A Sun Came ook zeker op waarde kunnen schatten.
Als dit klopt, dan is de waarde van deze plaat erg laag. Hoe zeer ik ook had gehoopt dat dit op zijn minst goed genoeg zou zijn voor 'Ik heb zin in Sufjan Stevens maar heb Michigan, Seven Swans, Illinoise, etc. allemaal al iets te veel geluisterd de laatste tijd'-momenten, moet ik helaas vaststellen dat ik dit grotendeels herrie vind. Hier en daar echt wat aardigs (hoor er wat Sparklehorse in ook) maar over de gehele lijn gewoon niet goed genoeg. En als je net denkt dat de plaat sterk afsluit met het aardige Ya Leil en de prachtige titeltrack, krijgen je oren op hun donder met Satan's Saxophones. Nee, dit is niet meer dan een valse start van zijn geweldige discografie.

avatar van Eveningguard
2,0
Wat een rommeltje... het lijkt af en toe wel een compilatie van demo's. Sufjan is hier duidelijk nog aan het zoeken naar zijn sound. Het resultaat is een typisch manusje van alles debuut.

Toch heeft het album wel zo z'n momenten. De opener is erg sterk bijvoorbeeld. Voor het geheel kan ik echter geen voldoende kwijt. Matig.

Gast
geplaatst: vandaag om 06:41 uur

geplaatst: vandaag om 06:41 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.