Nog maar twee reacties? Da's wel heel erg lauw! Nochtans een prima plaat, die meer dan één van m'n Gorki-favorieten herbergt. Deze Vooruitgang leunt vrij dicht aan bij de latere albums Plan B, Homo Erectus en Voor Rijpere Jeugd, waarbij voor een sobere, maar toch ook soms wat vlakke productie is gekozen. Maar waar Plan B, in mijn optiek dan toch, niet kan terugvallen op een ruime portie sterke songs, weet Gorki hier nu en dan als vanouds te imponeren. Zo behoort het treurige De Olifant Is Grijs tot het allerbeste wat deze band al heeft voortgebracht: dit nummer geldt als de perfecte soundtrack bij een potje eindeloos voor je uit staren vanuit de chauffeurszetel van een stilstaande wagen terwijl de regendruppels uiteenspatten op de voorruit. Ook overtuigen doet het hoopvollere Mijn Strijd Gaat Door, dat nog maar eens in de verf zet dat Luc de Vos één van de allerbeste songschrijvers is die dit landje kent. Ook de toetsen van Luc Heyvaerts zijn in deze onmisbaar. Verder valt de opener Tijdbom meteen in de smaak, niet in het minst dankzij z'n opvallende en dolkomische tekst. Niet zo ontroerend als de akoestische versie op Het Beste Van Gorki Live, maar toch zeker één van de hoogtepunten. Om nog maar te zwijgen van de beklemmende afsluiter Zal Ik Het Ooit Begrijpen, ook al één van Gorki's beste. Gorkyaans rocken doet Het Voorspel Was Moordend (de nasleep viel gelukkig mee) terwijl Door Het Rookgordijn je mijmerend benevelt.
Toch gaat ook Vooruitgang wat gebukt onder het juk van een aantal degelijke maar te middelmatige liedjes waardoor ie het niveau van de absolute Gorki-toppers niet haalt.