menu

Elliott Smith - Figure 8 (2000)

mijn stem
3,88 (254)
254 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Dreamworks

  1. Son of Sam (3:04)
  2. Somebody That I Used to Know (2:09)
  3. Junk Bond Trader (3:49)
  4. Everything Reminds Me of Her (2:37)
  5. Everything Means Nothing to Me (2:24)
  6. L.A. (3:14)
  7. In the Lost and Found (Honky Bach) (4:32)
  8. Stupidity Tries (4:23)
  9. Easy Way Out (2:44)
  10. Wouldn't Mama Be Proud? (3:25)
  11. Color Bars (2:19)
  12. Happiness / The Gondola Man (5:04)
  13. Pretty Mary K (2:36)
  14. I Better Be Quiet Now (3:35)
  15. Can't Make a Sound (4:18)
  16. Bye (1:53)
totale tijdsduur: 52:06
zoeken in:
avatar van herman
3,5
Ik vond deze plaat een beetje teleurstellend na het prachtige XO en het minstens zo mooie Either/Or. Misschien nóg maar 's beluisteren...

avatar van Zachary Glass
4,5
Nou - ik niet

Toen ik hem net aangeschaft had, had ik iets van: "goh - niet onaardig, meer niet!".

Ik heb 't al geschreven en ik ga het nog een keer schrijven

Het is net zoals in dat liedje van The Lemonheads ("Alison starting to happen") - inderdaad: je kijkt naar een meisje, denkt bij jezelf: "niet onaardig!" en wandelt door naar het volgende café.

Twee maanden later kom je datzelfde meisje tegen en dan doet ze iets (weet ik veel: een stomme opmerking over een hond, de manier waarop ze haar kop koffie vasthoudt, ...) en pats ... magie

Zo'n song als "L.A." - pas toen ik hem de derde keer beluisterde, viel het me pas op hoe grappig de tekst van dat nummer is " Look at me! I'm talking to you!!!! " en dat vrolijke tra-la-la-la wijsje in de meeste nummers (meer nog dan op z'n vorige cd's).

"Son of Sam" - nog zo'n eentje. Het nummer veert bij wijze van spreken uit de boxen, verderlichte popsong zou je denken. Haha! Mis, een tekst over een seriemoordenaar! Subliem

Dat vind ik zo verdomd knap aan den Elliot (misschien is hij wel dood, maar z'n platen blijven wel bestaan) - z'n songs klinken als leuke cadeautjes voor onze verwende tweelingen (= onze oren ), éénmaal ze daar vastzitten valt het mij pas op hoe ze de donkere kanten van het bestaan opzoeken (b.v. "Stupidity Tries").

Je wordt getrakteerd op een kopje warme chocolademelk met een wolkje methanol als het ware

avatar van herman
3,5
Bij dit soort posts krijg ik meteen zin om hem op te zetten en alsnog overstag te gaan. Helaas ligt de Cd thuis.

Misschien speelt het ook in Elliott's nadeel dat zijn optreden op Werchter van net na de release van Figure 8 niet echt overtuigend was... Daarna heb ik er weinig meer naar geluisterd.

avatar van ManicM
Bij deze plaat had ik inderdaad ook aanvankelijk een dubbel gevoel. Dingen die je aanvankelijk afdoet als 'gladde pop' blijken na vaker luisteren heel speels gelaagd te zijn. Alleen Pretty Mary K vind ik iets minder, maar er staan genoeg andere juweeltjes op. Klinkt wel een stuk 'Britser' dan voorgaand werk, enkele Beatles-invloeden zijn wel te horen, vooral de galmende drums in het mooie 'Everything Means Nothing To Me' deden me daaraan denken

avatar van Zachary Glass
4,5
ManicM schreef

vooral de galmende drums in het mooie 'Everything Means Nothing To Me' deden me daaraan denken



Vind ik dus ook - en het heeft ook nog zo'n verdomd aanstekelijk refrein

avatar van ManicM
Inderdaad, het herhalen van die éne zin dat zo spannend opbouwt naar de climax

avatar van Yak
3,5
Yak
De muur waar Elliott Smith op de cover van deze plaat voor staat, is sinds zijn dood een waar bedevaartsoord geworden.

avatar van ManicM
Zag daar laatst een foto van ergens, een Lennon-achtig tafereel. Brengt ons weer terug bij the Beatles.
In november komt er trouwens ook een biografie uit over Elliott. Iets om naar uit te kijken

avatar van IMPULS
3,0
Misschien wat minder catchy melodietjes dan XO, maar wel gevarieerder en gelaagder qua arrangementen. En wat meer electrisch. Everything Means Nothing To Me wordt hierboven terecht apart genoemd.

ben ik de enige die op is gevallen dat elliott's linkerhand in kleur is terwijl zijn hoofd en rechterhand zwart/wit zijn?

avatar van tomthumb
3,5
the dutchman schreef:
ben ik de enige die op is gevallen dat elliott's linkerhand in kleur is terwijl zijn hoofd en rechterhand zwart/wit zijn?


Wow, is me nooit opgevallen! Het zou een knipoog kunnen zijn naar een filmpje (Strange parallel?) over Ellliott waarin hij een robothand krijgt .

EVANSHEWSON
the dutchman schreef:
ben ik de enige die op is gevallen dat elliott's linkerhand in kleur is terwijl zijn hoofd en rechterhand zwart/wit zijn?


Nu je het zegt!

Maarja, hij had net een pakje chips met paprika gegeten, vandaar die oranje-achtige hand!
xx

Alle gekheid op een stokje : Elliott Smith was een zeer apart artiest, had een warme stem, en kon een perfect liedje schrijven.

Weinigen die het hem voordeden. Of ze moesten Nick Drake heten bijvoorbeeld...

4 sterren voor zoveel schoonheid!

Larsch
XO staat in mijn top 10.

Ja, die geef ik de volle mep (5 sterren), alleen al voor goddelijke schoonheden als Pitseleh, Waltz #1 en Waltz # (XO). De eerste twee platen van de heer Smith heb ik tot dusver nog maar een paar keer gehoord, maar konden in die luisterbeuren niet tegen XO op. Dan is er nog Either/Or, waar ik erg gecharmeerd van ben (From A Basement On The Hill en New Moon laat ik nog heel even buiten de beschouwing, al is New Moon kanshebber voor mijn top 3 Elliott Smith platen).

Maar ik ben nog gecharmeerder van deze plaat. Want wat staan hier ook weer ongelooflijk mooie nummers op zeg. Alleen al het simpele Somebody That I Used To Know. Of het huiveringwekkende Bye. Of neem het 'rockende' LA. Wat gaaf, Elliott en een elektrische gitaar! Of het... tja, hoe noem je dat? Soft melancholisch? Zo'n gevoel krijg ik bij Easy Way Out. Wat mooi zeg.

Maar het mooiste nummer blijft voor mij Junk Bond Trader. Die gitaar... wauw, echt zo gaaf. Wat een man was Elliott Smith eigenlijk... zonde dat ik hem nooit live heb kunnen aanschouwen. Afgelopen maandag zou-ie 38 zijn geworden.

Ik ben echt heel blij dat ik dit album ook gekocht heb en weet nu zeker dat ik het andere werk van Elliott ook ga aanschaffen. Dit album geef ik 4,5*, waar ik XO de maximale score geef. Die zal toch niet meer overtroffen worden voor mij, maar deze CD komt soms akelig dicht in de buurt.

Nogmaals, wat een man was Elliott Smith eigenlijk.

Zeer leuk album, maar ik mis het Smith gevoel. Het is allemaal zo licht en vrolijk.

3,5

Relax
Ik vind het niet zo licht en vrolijk, die rock nummers, die piano nummers en die typische Elliott nummers maken het perfect af, vind het echt weer een geweldig album van de man.

avatar van Cor
4,0
Cor
Bij eerste beluisteringen vond ik 'm wat minder dan alle voorgaande platen. Iets minder evenwichtig, een beetje springerige plaat, waar de liedjes alle kanten op stuiteren. Maar het kwartje is gevallen. Opnieuw een sterk album met gewoon eigenlijke allemaal mooie songs.

Relax
Weer een heerlijk album, 4,5.

avatar van ZOLTAR
ik heb een oranje hoes met een getekende figuur erop.

ZOLTAR schreef:
ik heb een oranje hoes met een getekende figuur erop.

The promotional CD for Figure 8 featured cover artwork by Mike Mills, director of Thumbsucker. Smith contributed songs to the Thumbsucker soundtrack.

Father McKenzie
Cor schreef:
Bij eerste beluisteringen vond ik 'm wat minder dan alle voorgaande platen. Iets minder evenwichtig, een beetje springerige plaat, waar de liedjes alle kanten op stuiteren. Maar het kwartje is gevallen. Opnieuw een sterk album met gewoon eigenlijke allemaal mooie songs.

yeah, dat vind ik nu ook zie; Ik vond XO iets evenwichtiger, maar desalniettemin blijft dit een prima plaat vol moois van deze helaas nogal vroeg overleden getalenteerde zanger.

avatar van TheFunkyM
3,0
Ik ben van Elliott Smith gaan houden.. waar ik het eerst niets vond, vind ik het nu geweldig..!

Ik ben begonnen met Elliott Smith - Elliott Smith wat ik ook meteen het beste album vind.

Hierna heb ik XO geluisterd, erg goed album maar niet de samenhangende sfeer van ES.
Nu heb ik dit album gekocht.. 7,99 bij de Media markt. Ik moet zeggen het klinkt weer erg sterk, maar de nummers pakken me nog niet meteen.. dit had ik ook bij de vorige geluisterde albums.. dus het album moet nog groeien.. begin met een 3,5 en zal waarschijnlijk minimaal groeien naar een 4.

avatar van aERodynamIC
4,5
Waar ik bij andere albums het gevoel heb dat wij collectief Smith moeten troosten daar troost hij op dit album ons allen.
Het is van het soort 'kop op, zet je schouders er onder en ga er voor'.
De wat opgewekte toon van dit album stoort mij geenszins; sterker, het weet me zelfs op te peppen.
Sommigen vinden dit onevenwichtig. Ik vind het gevarieerd (iets wat op andere albums soms net even te veel knelt vanwege het gemis daaraan).
XO blijft mijn favoriet, maar deze doet daar maar heel erg weinig voor onder.

avatar van TheFunkyM
3,0
Na een aantal keren geluisterd, kan dit me nog steeds niet echt bekoren. Er is niet die samenhang van XO of de uitschietende nummers van XO. Ook heeft het niet het gevoel en de emotie van Elliott Smith - Elliott Smith... Nee ik vind dit album veel minder, helaas.. aangezien de hoes wel de mooiste is van alle cd's;-)

Nee, het album is niet slecht maar zeker niet wat ik verwacht van Elliott. Dit album is voor mij tot nu toe geen groeier.. Op dit moment blijft hij op 3,5 staan, zou ook lager kunnen worden....

Jammer!

4,5
Dit is het tweede album bij een grote platenmaatschappij. Na XO, dus. Na een kort, tumultueus leven met alcohol, drugs, antidepressiva en andere pillen was dit de laatst , bij leven, opgenomen cd. Hij was pas 34, toen hij stierf. Op dit album gebruikt Elliott meer instrumenten dan bij vorige albums. Hij klinkt ook niet zo depri, als bij vorige albums. Je kon ook merken dat Elliott fan de Beatles was. Dat is bii sommige nummers op Figure 8 goed te horen. Opgenomen in Hollywood en de Abbey Road studios. Helaas is deze cd heel slecht gepromoot in die tijd, maar kreeg terecht een re-release in 2007. Hij opent dit album met het prachtige Son of Sam, zonder zijn eigen typische E.Smith te verloochenen gaat is dit een heerlijk asfwisseld album. L.A. Wouldn't Mama Be Proud, Happiness mijn favo's. Het album heeft eigenlijk geen zwakkere nummers. Het slotnummer Bye klinkt heel sinister en het lijkt wel of dit opgenomen alsof hij op weg is van aarde naar gene zijde. Helaas is na het uitbrengen van deze cd een ruzie geweest tussen Elliott en Jon O'Brien (belangrijk producer) i.v.m. Elliott's terugvallen naar drugs en drank. Dat is waarschijnlijk de druppel geweest, die Elliott's grote doorbraak heeft voorkomen. Muzikaal was hij in ieder veval een geweldig talent, maar de wereld was té hard voor hem. From A Basement To A Hill is na dit album uitgekomen. Tijdens de opnames hiervan stierf hij. Te onverwacht, te jong, ons met een grote illusie achterlatend

avatar van fatima
3,5
Je maakt er nu een soort romantische held van, die uiteindelijk het onderspit delft in een wrede, harde werkelijkheid. Ik beschouw hem toch meer als een gedrogeerd warhoofd, die met Figure 8 een zeer matig album afleverde. Al denk je soms - dat ben ik met je eens - wat zou er nog gekomen zijn...?

avatar van TheFunkyM
3,0
Vind ik ook.. ik vind bij deze cd de emotie niet overkomen..
Dit was bij zijn eerste 3, met mindere mate 4 cd's wel zo...
Heb deze zomaar gekocht, zonder te luisteren.. maar viel mij ook tegen.

4,5
Ik vind dat deze muzikant zoveel potentie in zich had, dat ik het jammer vind dat we nooit zullen weten hoever hij gekomen zou zijn. Maar man, wat had die gast een talent. Jammer dat "die andere kant" van hem de overhand kreeg. Een gedrogeerd warhoofd, zou ik hem niet willen noemen. Eerder een slachtoffer van zijn eigen zwaktes, die hij in het begin goed kon verwerken in zijn muziek, maar toen het voor het echie ging, kon hij het niet aan. Gewoon heel erg jammer. Figure 8 vond ik een opmaat naar,... niks dus!!!

avatar van Yeahz
Wat is dit mooi zeg..

Persoonlijk vind ik dit het allermooiste werkje van Elliott; zijn andere platen zijn ook erg mooi, intieme emotionele pareltjes, maar om de een of andere reden raakt deze mij het meest, zo direct en ontwapenend als deze plaat is.

Waar ik bij voorgaande cd's ('Elliott Smith en 'Either/Or' bv) het idee kreeg dat hij wekenlang op zijn zolderkamer heeft gezeten om de muziek te maken), horen we hier een plaat die de lijn van 'XO' doortrekt en nog een stapje verder gaat. Nog ietsje meer uptempo, ietwat vluchtiger, maar wat mij betreft volledig in het 'leven'. Het klinkt alsof hij tussen de mensen is gaan staan, naar ze kijkt, relaties met anderen aangaat en vervolgens al zijn observaties en ervaringen bundelt in deze set nummers. Dit resulteert in kleine meesterwerkjes als 'Everything Means Nothing To Me' (dat slot..), 'In The Lost and Found' en 'Happiness/ The Gondola Man' met die fantastische zin die door merg en been snijdt: 'What I used to be will pass away and then you'll see/ That all I want now is happiness for you and me'

Muziek kan wat mij betreft nog zo geraffineerd zijn, de gitarist kan nog zo geweldig zijn instrument beheersen; enkel waar emotionele binding geschiedt wordt het pas echt interessant. Elliott Smith was een geweldige muzikant, dat ervaar ik bij het beluisteren van zijn hele werk, maar 'Figure 8' heeft dat speciale plekje in mijn hart gekregen wat muziek voor mij zo fantastisch maakt.

avatar van AOVV
Hier staan enkele prachtige songs op, zoals 'Son Of Sam'; 'Color Bars'; 'Easy Way Out' en vooral 'Everything Reminds Me Of Her'.

avatar van Cor
4,0
Cor
Niks mis met al die songs, maar ik merk - bij herbeluistering en in tegenstelling tot mijn eerdere post - wel dat dit album een beetje anoniem langs me heen glijdt. Dat had ik met de voorgaande Smith-platen toch niet. Dan werd mijn aandacht toch steeds weer naar de muziek getrokken. Gewenning? Laat er geen misverstand over bestaan, veel artiesten zouden tekenen voor zo'n plaat, maar in het oeuvre van Elliott Smith vind ik dit zeker niet het hoogtepunt.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:36 uur

geplaatst: vandaag om 10:36 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.